İsmail Özelçinler

Türkiye’deki taraftar profili gerçekten çok ilginç.
Bu profil, toplumun sosyal yapısındaki hızlı ve çarpık değişiklikler sonucunda daha da keskinleşiyor, tribünlere olumsuz bir şekilde yansıyor.
Uzatmayalım...
Önce kendi kentimizi kısaca irdeliyelim. Örneğin Karşıyaka...
Daha 2-3 hafta öncesine kadar, özellikle Karşıyaka çarşı grubu yönetimi topa tuttu, istifaya davet etti.
Maçlar başlamadan yargı ve infaz yoluna gidildi.
Ya şimdi?

Seyit Mehmet Özkan gündemden hiç düşmüyor. Hala farkında değil, her geçen gün prestij yitiriyor, sevimsizleşiyor.
Sevgili Seyit Mehmet Özkan, Bucaspor Futbol Akademisi’ndeki misyonunu kendi tercihiyle noktalamasının ardından, çok değişik bir kimliğe büründü.
Bucaspor’un kurumsal kimliğini gözardı ederek, değişik bir ruh haline bürünüp “Ya istediklerim olur, ya da ortalık toz duman olur” davranış moduna girdi.
Özkan’ın İzmirimizin köklü kulübü Altınordu’ya gidişine, kimsenin tek bir sözü bile olamaz. Tartışılan konu Altınordu’ya gidişi değil, gittikten sonraki davranışlarıdır. Özellikle son haftalardaki çıkışları hiçte hoş değil.
Bucaspor’un genç futbolcularına SMS çekip, “Antrenmanlara ve maçlara çıkmayın” diyerek, bu futbolcular üzerinde baskı oluşturmak etik bir hareket mi?
Daha sonra Bucasporlu yöneticilere benzer hareketlerle “Beni çocuklarımdan ayırdınız, Allah’ta size çocuklarınızın yüzünü göstermesin” türünden mesajlar gönderdiğine dair haberler gündeme oturdu.
Ardından, kamuoyunu aydınlatma adına basına verdiği ilanlar oldukça yadırgandı.

Önceki gün Altay kongresindeydim.

Oylamaya geçilesiye kadar konuşmaları ve gelişmeleri dikkatle izlemeye çalıştım. Genel kurulda söz alanlara dikkat ettim, 4 yıldız üzerinden notumu verdim.

Kongrede ilk sözü, Altay Divan Kurulu Başkanı Kemal Zorlu aldı.

Kemal Zorlu (****)

Sevgili Kemal Zorlu’yu yıllardan beri tanırım. Doğru bildiğini, bildiklerini korkusuzca ve açık yüreklilikle ortaya döker. Nitekim genel kurulda beklenen ve kendisine yakışır bir konuşma yaptı. Böylesine zor bir dönemde Altay’ın genel kurulda 2 liste çıkarmasının, Altay’ın büyüklüğünün göstergesi olduğunu vurguladı. Yol gösterici, birleştirici vede zaman zaman duygusaldı.

Karşıyaka’da genel kurulun üzerinden 2 haftayı aşkın süre geçti.
Bilindiği gibi 2 listenin yarıştığı genel kurulda Cihan Büyükoral, Karşıyaka Onursal Başkanı Sayın Selçuk Yaşar’ın desteklediği Azat Yeşil’i geride bırakarak başkan oldu.
Genel Kurul son derece demokratik bir havada gerçekleşti.
Ancak, bu tabloyu değerlendiren bazı çevreler “Selçuk Bey, desteklediği listenin kazanamamasına müthiş bozuldu. Bu nedenle Cihan Büyükoral ve yönetiminin işi çok zor” görüşünü paylaştı.
Aynı düşünceyi bana söyleyen Karşıyakalı dostlarım da oldu.
Dudak büktüm ve kısaca “Bilemem ama sanmam” dedim.
Uzun yıllardır İzmir futbolunun içinde olan biri olarak, Sayın Selçuk Yaşar’ın, bizim spor çevrelerinin sıcak ve dostça yaklaşımıyla “Selçuk baba”nın Karşıyaka’ya olan sonsuz tutkusunu ve sevgisini bilmeyen yok.

Alsancak Stadı’nın yıkılarak AVM olması yolundaki haber, İzmir’in gündemine oturdu.
Çocukluğumdan beri yaklaşık 45 yıldır Alsancak Stadı’nda maç izleyen biri olarak, ortaya atılan bu düşünce, inanın benim de yüreğime oturdu.
Göztepe’nin, o zamanki adıyla “Fuar Şehirleri Kupası” maçında Atletico Madrid’i Bombacı Halil’in (Kiraz) son dakikada attığı golle 3-0 yenip kupadan elemesi, 40 yıl geçmiş olsada asla unutulmadı, unutulamaz da...
Sadece Göztepe mi?
Altay, Karşıyaka, Altınordu ve İzmirspor’un da emektar Alsancak Stadı’nda onlarca anıları var.
Peki neden AVM?
Buram buram rant kokan bir teşebbüsle, müthiş bir tarih neden yok edilmek isteniyor?

Spor sayfalarımız Akhisar Belediyespor fotoğraflarıyla, haberleriyle süslendi.
Sezon başından beri yakından izledik Akigo’yu... Şampiyonluk hakkıydı.
Gösterişsiz, sessiz ve derinden götürdüler koca sezonu...
Ligin ikinci yarısında istikrarlı bir şekilde ilk 6 içinde kaldılar.
Soğukkanlılıklarını sürekli korudular. Teknik Direktör Hamza Hamzaoğlu, 30 hafta boyunca bir kere bile “Şampiyon olacağız” demedi.
İş ciddiye binince, şampiyonluk sözcüğünü telaffuz etmeye başladı.
Hakemlerle uğraşmadılar, rakipleriyle dalaşmadılar, küçük hesap peşinde koşmadılar hiçbir zaman....

Futbol literatüründe, “Gönüllerin şampiyonu” diye yerleşik bir deyim vardır.
Tüm gücünle oynar, sahadaki mücadelede her şeyini ortaya koyarsın. Tüm emeğine karşılık, öylesine beklenmedik maçlar ve puanlar kaybedersin ki, işte o an ağızlardan dökülen cümleler spor sayfalarına “Gönüllerin şampiyonu” olarak yansır.
Eğer dün Akigo, Rize deplasmanından yenilgiyle ayrılıp, ardından da Süper Lig şansını yitirmiş olsaydı, inanın spor sayfalarının manşeti “Gönüllerin şampiyonu” manşetini atacaklardı.
Ancak Akhisar sezon başından beri, gerek saha içinde ve gerek saha dışında ortaya koyduğu olumlu ve tutarlı duruşuyla “Gerçek şampiyon” olduğunu her yönüyle kanıtladı. Bileğinin hakkıyla, istikrarlı futboluyla ve birlik-beraberlik olgusuyla şampiyon oldu, Süper Lig’e çıktı.
Rize gibi çok zor bir deplasmanda, güçlü ve zorlu bir ekip karşısındaki konsantrasyonları, inançları, sahadaki duruşları tek kelimeyle mükemmeldi.
Futbolu çirkinleştirmeden, seyirciyi tahrik etmeden ve rakibini incitmeyen davranışlarıyla da tam bir fair play simgesi oldular.
Teknik heyetiyle, futbolcusuyla, yönetimiyle ve taraftarıyla “Gerçek şampiyon” Akigo’yu yürekten kutluyoruz.

Göztepe düşer mi?”
Bu sorunun yanıtı, nihayet dün Atatürk Stadı’nda verildi. Kabus dolu günler artık geçmişte kaldı. Geçmiş olsun.
Bu sezon yaşananlar, umarım Göztepe’ye ders olur. Bir daha aynı hatalar yapılmaz, aynı sıkıntılar yaşanmaz.
* * *
Doğrusunu söylemek gerekirse, maç öncesi Konyaspor maçının Göztepe için çok zor geçeceğini tahmin ediyordum.
Fakat yanılmışım. Karşılaşma boyunca Konyaspor’un bir tek net gol pozisyonu bile yok.
Göztepe’nin henüz 6. dakikada bulduğu gol, sarı kırmızılıların direncini artırırken, Konyaspor’un da gardını düşürdü.