Bu millet hiçbir şeyden çekmedi elitizmden çektiği kadar

Kral TV’de, Power-türk’te klibi dönmeyen herhangi bir şarkıyı dinleyip seversin. “Çok elitsin...”
İçinde Şahan Gökbakar falan olmayan bir yerli filmi izleyip beğenirsin. “Elit misin sen kardeşim...”
Yerli dizileri seyretmek yerine “Mad Men” falan izlersin. “Bu ne elitizm böyle...”
Ana akım olmayan iki isim telaffuz et. Şair, romancı, felsefeci, şarkıcı fark etmez. “Elitizm yapmayın kardeşim, ne demek istiyorsunuz siz...”
Çevrecilik mi yaptın, ağaç, hayvan falan? “Elit misin nesin, adamı hasta etmeyin...”
Estetik, mimari, kültürel miras... “Bana elitizm yapma...”
Festivale git, tiyatroya git, baleye git. “İşte bunlar hep elitizm...”
Bu millet hiçbir şeyden çekmedi elitizmden çektiği kadar...

İstanbul’da bisiklet “keyfi”

Bir: Bisikletime binmiş Kalamış’taki bisiklet yolunda gidiyorum. Adeta yok hükmündeyim. Yolun ortasında duran, muhabbet eden, park ettiği arabasının kapılarını bisiklet yoluna doğru önüne arkasına bakmadan cart diye açan, yan yana, kol kola yürüyerek yolu tamamen kapatan, bebek arabalarıyla bisiklet yolunu bebek arabası yoluna çevirenler arasından yara almadan ve kazara kimseyi yaralamadan geçtikten sonra ne olduğunu anlamadan üzerime direksiyon kıran arabaya tosluyorum. Neyse ki frenleri zamanında sıktığım için sadece dokunup yere düşüyorum. Araba hiç fren sıkmıyor. Hiç bakmıyor, geçip saptığı yere giriyor gidiyor. Yerde bakakalıyorum.
İki: Boğaz Köprüsü’nden topluca bisikletle geçilmesi için izin alınmış. Pazar sabahı bu geçiş yapılıyor. “Yolu tıkıyorsunuz ulan” diye asabiyet yapan adam arabasını bisikletlilerin üzerine sürüyor, iki kişi yaralı. Allah korumuş.
İstanbul’da bisiklet keyfi böyle...