Mor ve Ötesi’nin 20’nci yılı

Mor ve Ötesi hafta içinde yeni bir single yayınladı. Adı “Anlatamıyorum”. Orhan Veli’nin aynı adlı şiirinden alıntılar içeren, dinleyeni kalbinden yakalayan bir balad. Kayıt ve miks Tarkan Gözübüyük, mastering Los Angeles’ta Grammy ödüllü ses mühendisi Evren Göknar tarafından yapılmış.

Bunları belirtiyorum çünkü şarkı teknik açıdan üst düzeyde. Emeği geçenler anılmalı. Müzikal açıdan ise grubun şöyle eskilere doğru bir hafızasını yokladığı kesin. Hayli eski bir şarkı bu ve grubun 20’nci yılı dolayısıyla tarihten çekilip çıkarılıp dinleyiciye sunuluyor. Devamı var mı, yani bir albüm gelecek mi? Çok net değil. Ancak yeni malzemeler yıl içinde karşımıza çıkabilir. Gizli tuttukları sürprizler de var. Adı üzerinde sürpriz olduğundan bekleyelim görelim.

Yıllanmayı becerdiler

1996’dan bu yana hayatımızda Mor ve Ötesi ve ben evrilip gelişen ama durduğu yeri kaybetmeyen grupları önemsiyorum. Çünkü her şeyin değiştiği bizimki gibi ülkelerde bazı şeylerin değişmemesi hoşuma gidiyor.

20 yıldan bu yana değişmeyen tek bir sokak, bina, mahalle yok İstanbul’da. Anılarımızın üzerine asfalt döktüler, binalar, AVM’ler diktiler, butik oteller yaptılar. Ama ne gam. Anılarımız artık şarkılara emanet. Biz geçmişimizi böyle hatırlayan bir milletiz. Ve bize kendimizi anlatan bu şarkıların bazılarını da Mor ve Ötesi gibi yıllanmayı becerebilen gruplara borçluyuz.

Yıllar içinde sound değişti, amatörlükten üst düzey bir doygunluğa ulaştı, besteler olgunlaştı. Ama içerik, bakış açısı ve grubun “mesajı” değişmedi. Ben kendi dünyamda “mesaj”ı, bir grubun/sanatçının zaman içindeki bütün estetik ve felsefi değerlerinin bir toplamının zihnimde yarattığı imge olarak algılıyorum. Ve bu mesajın/imgenin değişmediğini aynı yerde dimdik durduğunu memnuniyetle görüyorum.

20 yıl hem uzun hem kısa bir zaman. Müziğin olgunlaşma yolculuğunda çok kısa ama bir ölümlünün yaşamında çok uzun sayılabilecek bir süre. Her gruba, sanatçıya kısmet olmayacak bir süre. Yepyeni kuşakların hayata katılıp dinleyici olmasına yetecek bir süre.

Nice 20 yıllara Mor ve Ötesi.

Şarkılarla yazılan tarih

Murat Meriç’in siyasal ve toplumsal olaylara dair bir sahaf merakıyla hazırlayıp derlediği “100 Şarkıda Memleket Tarihi” (Ağaçkakan Yayınları), adı üzerinde memleketin tarihine şarkılar üzerinden bakıyor. Kronolojik olarak vakaların sıralanması ve bunlar hakkında yazılmış şarkıların açıklanması şeklinde devam eden kitabın ikinci bölümünde memleketin dünyaya şarkılarla bakışına yer verilmiş. Ay’a çıkan ilk insandan atom bombasına yazılan şarkılar, yakılan türküler... Futbol için ayrı bir bölüm yapılmış, meraklısına...

Meriç önsözde “Memleket ve dünyada olan biten üzerine yazılmış şarkılar var burada. Benim seçtiklerim. Başka biri bambaşka şarkılar seçebilirdi” diyor. Kitaba getirilebilecek tek eleştiriyi de zaten başta yanıtlamış oluyor. Zira kitap bir tarih belgesi oluşturma peşinde değil. Daha ziyade okuyucuya “Böyle şeyler de var” demeye çalışıyor. Şarkıları yazıların altında yer alan karekod aracılığıyla dinlemek de mümkün. Arşivde bulunmalı.

MASA ÜSTÜNDEN NOTLAR

“TAKE ME TO THE ALLEY” - GREGORY PORTER

2014 tarihli “Liquid Spirit” ile Gregory Porter, en iyi caz albümü dalında Grammy ödülünü kazanmıştı. Amerikalı caz vokalisti ve bestecisi Porter’ın popüler caz yaklaşımını Jamie Cullum, Michel Bublé gibi Avrupalı isimlerle karşılaştıranlar var. Kategorik olarak belki ama Porter müzikal form olarak klasik caza daha bağlı. Kontrbas ve piyanonun başrolde olduğu müziğinde bas bariton vokali ön planda. Caz ve hiphop son dönem dans müziğinin de ilgi alanında ve Porter DJ’lerin radarındaki isimlerden. Açılış şarkısı “Holding On”, Disclosure’un elinde geçen yıl en büyük dans hitlerinden biri haline gelmişti. Albüm son derece yalın, bir piyano eşliğiyle kaydedilmiş bu şarkıyla açılıyor. Trompet, saksafon gibi temel caz enstrümanlarıyla zenginleşerek devam ediyor. Sırrı ve başarısı, bu soft caz albümünün üzerine bina edildiği geleneği yaşatmasında.