Basmane’ye özlem
Bayram öncesi değerli büyüğüm Ramazan Emel Taşöz’le birlikte, çocukluk ve ilk gençlik yıllarını yaşadığı Kubilay (Temaşalık) ve Altınordu (Şeyh) mahallelerini gezip, geçmişten izler aradık.
Milliyet Ege okuyucusu, Siyasal Bilgiler Fakültesi mezunu olan Ramazan Bey, kamu görevlerinde bulunmuş emekli bir bürokrat. 961 (Şeyh) Sokak’ın zirvesinde, bahçe duvarlarında turunç ağacının dalları sarkan tuğlalı evin üst bitişiğindeki dar cepheli, cumbalı, ferforje kapılı ev Ramazan Bey’in eviydi. “Her sokağında ayak izim var” diyen Ramazan Bey, evinin önünde bana fuar gazinolarından gelen müzik seslerini, sokağında yaşanan komşulukları ve dostlukları anlattı.
Şeyh Camisi’nin avlusunda soluklanıp mahallenin yeni sakinleriyle söyleştik. Önünde dua edilen, mum yakılan hazireden kalan izlerin silinmesine üzüldük. Birçok öğrenciye müzik sevgisini aşılayan, İzmirlilerin çok yakından tanıdığı, efsane müzik öğretmeni Fikri Şenürkmez’in yaşadığı evi görmek, gezinin sürpriz keşfi oldu.
Bayramyerindeki salıncak ve dönme dolaplar, Agora ve Altınpark’ta kurulan cambazhane çadırları canlandı gözümüzün önünde. Dökümcü Arap Musa’nın evinin önünden sağa sapıp Yıldırım Kemalbey İlkokulu’na gittik. Ramazan Bey, yangın sonrası farklı bir mimariyle yeniden inşa edilen 1. Ulusal mimarlık dönemi eseri ilkokulun eski halini, öğretmenlerini, arkadaşlarını ve dokunulması yasak olan kuyruklu piyanoyla ilgili anılarını anlattı; öğrenci ve öğretmenleriyle topluca çekilmiş siyah beyaz fotoğrafları gösterdi.
Çantadan çıkan şiir
Yıldırım Kemalbey İlkokulu gibi, bir döneme damgasını vurmuş Tilkilik ve Misak-i Milli okulları da ihmal nedeniyle yanıp tarihten silinen okullardı. Namık Kemal Lisesi’ne yürüyerek giderken, fabrikalarda çalışmak için erken saatlerde Tepecik yönünden topluca yola koyulan kadın emekçilerin görüntüsü, Ramazan Bey’in anılarından hiç silinmemiş... Kadı Avlusu’nu, restorasyon için sıra bekleyen Faik Paşa Camisi’ni, arkasından Radyo ve Demokrasi Müzesi’ni ziyaret ettik.
Güzel bir gündü, mahallede bulunan eski İzmir evleri, esnaf dükkânları zamana direniyordu. Ayrılık vakti yaklaşırken Ramazan Bey bana çantasından çıkardığı ‘Basmane’ye Özlem’ şiirini verdi. Bu güzel şiiri birlikte okuyalım... “Her taşında ayak izlerim vardır, dar sokaklarının /Her sokağında aşina yüzler, anılarda yaşıyor artık/Eski evlerin gölgeli bahçe duvarlarından sarkan çiçekler /Zaman sanki durmuş gibi tüm oralarda /Özleyerek bekliyorum köşe başından çıkacak çocukluğumu /Unutamam bayram günlerinin coşkun mahalle eğlencelerini, kapı komşuluklarını /Muhtar, bakkal, kasap, manav, kömürcü, çerçi, sütçü amcaları, ağabeyleri/ Artık içimde kaldı sadece bir gönül sevinci /Onlar uykularımın en tatlı rüyası şimdi.”
Ramazan Emel Taşöz’e sağlık ve uzun ömürler diliyorum.
