Bu, son yazı…
Yazması en zor yazı…
Kelimeler boğazımda düğümleniyor…
Aklım bulandı, her şey birbirine karıştı…
İçim acıyor, canım yanıyor…
16 yıldır kelimeleri yan yana getirdim…
Bugün kelimeleri değil, son noktayı koy dediler…
Gazetemi çok seviyordum.
Kanadım kolum kırıldı…
İşimi kaybettiğim için değil, gazetemi yitirdiğim için üzgünüm…
Onunla soluk alıyor, onunla yaşıyordum…
Neyse…
Hayat bir şekilde devam ediyor…
Elimizdeki değerleri tek tek yitiriyoruz…
İşlerin iyi gitmediği aşikar…
Geriye ne kaldı derseniz, sadece ÜMİT ve SABIR derim…
***
Yumruk yemiş boksör gibi afallamış durumdayım…
Yıkıldım yıkılacağım…
