Tuncay Hoş

Fenerbahçe son yıllarda belki de ilk kez bir Beşiktaş derbisine 'ağır favori' olarak başlıyor. İki takım arasında kalite anlamında makas bu sezon çok açıldı. Beşiktaş çoğu vasat isimlerden oluşan, kimyası bozulmuş, mental olarak yıpranmış oyuncu grubuyla ezeli rakibinin çok gerisinde. Henüz kasım ayı girmeden şampiyonluk yarışına havlu atan siyah-beyazlı oyuncular "Lig bitse de gitsek" havasına çoktan girdi.

Geçtiğimiz salı günü Türkiye Kupası'nda oynanan Ankaragücü maçı, Beşiktaş için sezonun en önemli karşılaşmasıydı. Ama gelin görün ki, oyuncuların vücut diline baktığımızda konsantrasyonu dip yapmış bir durumdaydı. Beşiktaş 'büyük takım reaksiyonu' bir türlü gösteremiyor. Rakibin üstünlüğünü kabul eden oyun anlayışı her maçta sahneleniyor. Ankaragücü müsabakasının ilk yarısı tam anlamıyla felaketti. Umut Meraş'ın fahiş hataları, bazı oyuncuların gamsızlığı ve isteksiz görüntüsü Beşiktaşlı taraftarları hayli öfkelendirdi.

Bir sezonda bu denli teknik direktör

Şampiyonlar Ligi'nin son şampiyonu Manchester City, yerkürenin tartışmasız en iyi takımı. İstatistiki anlamda rakiplerine büyük eziyet yaşatıyorlar. Oyunu domine ediyorlar, istedikleri gibi tempoyu ayarlıyorlar. Futbolseverlere adeta şaşaalı bir temaşa sunuyorlar. Sahada modern futboldan en güzel örnekleri veriyorlar.

İngiliz devi 3-3'ün rövanşında 'erken final' olarak nitelendirilen eşleşmede Real Madrid'i konuk etti. Ancelotti 1 hafta boyunca 'City'nin tehlikeli ayaklarına nasıl pranga vururum?' sorusuna cevap aramış. 12. dakikada Rodrygo'nun golü, kurt teknik adamın planının tıkır tıkır işlemesine yardımcı oldu. Zira ilk golü İngiliz ekibi bulsaydı, çok farklı bir senaryo ile karşılaşabilirdik. 

Real Madrid gibi bu kupayı en çok müzesine götüren dev bir kulübün 120 dakika boyunca 'Çanakkale geçilmez' tarzı savunmaya gömülmesini açıkçası yadırgadık. Sonuçta 'Beyaz Şimşekler', kadro değeri açısından İngiliz ekibine en yakın takım. Futbola değer katmak gibi bir kaygıları yoktu. Tüm hatlarıyla defans yaptılar. Grealish ve Bernardo Silva'nın

Sancılı ve hayal kırıklıkları içinde geçen Fernando Santos'un serüveni beklenildiği gibi kısa sürdü. Görünen köy kılavuz istemez. Hatta Hasan Arat yönetimi, bu kaçınılmaz karar için geç bile kaldı. Milli ara girmeden önce Portekizli hocanın biletini kesilmeli, Serdar Topraktepe, Nevzat Demir Tesisleri'nde mesaiye başlamalıydı.

Sonuçlardan bağımsız, sergilenen futbolun Beşiktaş'ın genlerinde bir karşılığı yok. Siyah-beyazlı renklere gönül veren hiçbir taraftarın kabullenemeyeceği, silik, öz güvensiz, rakibe hükmetmeyen, gelecek için hiç umut vermeyen ve sabırları zorlayan bir oyun. Bir önceki yönetimin rezil kadro mühendisliğiyle oluşturduğu, kimyası bozulmuş takımın 3-4 futbolcu dışında kalitesi, ezeli rakiplerine nazaran çok gerilerde.

Henüz 2023-24 sezonu tamamlanmadan kulübede çok o kadar çok değişik simalar gördük ki, alışkın değiliz. Zamanında efsane teknik adam Gordon Milne'nin 6.5 yıl boyunca bu takımı çalıştırdığını hatırlayınca garip geliyor. Şenol Güneş, Burak Yılmaz, Rıza

Aston Villa ve Lille ile birlikte Konferans Ligi'nin favorileri arasında gösterilen Fenerbahçe, Yunanistan Ligi'nde eski şaşaalı günlerinden uzak Olympiakos karşısına avantaj için çıktı.

Son sınavını ligde 9 gün önce Adana Demirspor karşısında oynayan temsilcimiz, tamamen Avrupa kulvarına konsantre oldu. Hatta Süper Kupa maçı için 'erteleme' talebi kabul görmeyince, derbiye U19 takımı ile çıkmıştı sarı-lacivertliler. Ancak özellikle oyunun ilk 60 dakikalık perdesinde beklentilerin çok çok uzağında bir Fenerbahçe vardı sahada. Yunan ekibi 3. bölgede uyguladığı etkili pres ile adeta 'karabasan' gibi çöktü. İsmail Kartal'ın yanlış 11 tercihi, rakibin ekmeğine adeta yağ sürdü. Savunmadan çıkarken yapılan amatörce hatalar sonrası 32 dakikada iki farklı geriye düştük.

Çağlar Söyüncü ile sakatlıktan yeni kurtulan ve maç eksiği bulunan Becao, daha çok 'kesici' yönüyle ön plana çıkan stoperler. Topu oyuna sokma becerileri kısıtlı. İsmail Kartal'ın yoğun ısrarı sonrası transfer edilen

Şampiyonluğa geçtiğimiz kasım ayında havlu atan Beşiktaş'ta futbolcular çoktan dükkanı kapamış. Beşiktaş, taraftarlarına 'eziyet' ve 'kahır'dan başka bir şey vaat etmiyor bu sene. Allah, siyah-beyazlı renklere gönül verenlere sabır versin. Her hafta 90 dakika boyunca büyük bir işkenceye maruz kalıyorlar.

Fernando Santos'un oyunu gelecek için hiçbir şey vaat etmiyor. Tünelin ucu kapkaranlık. Beşiktaş'ı adeta kendi yarı alanında bekleyen, geçiş oyunuyla neticeye gitmeye çalışan bir 'Anadolu takımı'na çevirdi. Takımı tabiri caizse çorba yaptı. Kimin nerede oynadığı belli değil. Bazı futbolcuları görev bölgesinin dışında oynatarak verimini iyice aşağıya çekti. Örnek mi istersiniz; 10 numara Muçi'yi kanada atıyor, kanatta görev yapması gereken Rashica'yı orta sahada oynatıyor. Semih bir forvette, bir sol kanatta.

Al Musrati'nin sakatlığı geçti, ilk 11 başlamıyor. Yine aynı şekilde Worrall haftalardır yedek kulübesine mahkum. O zaman İngiliz stoperi neden transfer ettiniz diye sorarlar. 

Başakşehir karşısında topa sahip olma oranı yüzde 30. İsabetli

Beşiktaş yönetimi, Cenk Tosun ve Salih Uçan'ın sözleşme görüşmelerini sezon sonuna kadar askıya alarak doğru yaptı.    

Salih'ten başlayalım... Süper Lig'de 19 maçta forma şansı bulabilen ve sadece 4 gole katkı sunan deneyimli oyuncu beklentilerin çok uzağında kaldı. Vitrin maçları olan derbileri kazandıran golü ve asistine bugüne kadar şahit olmadık. Beşiktaş açısından 'felaket' olarak nitelendireceğimiz sezonda, takım savunmasında da topla oyunda da etkili olamadı. Kariyerinde Roma görmüş, Totti ve De Rossi gibi zamanının önemli yıldızlarıyla kader birliği yapmış bir oyuncunun sorumluluk alması, liderlik vasfıyla öne çıkması gerekirdi. Ama açıkçası hep 'idare' etti.     

Beşiktaş'taki 'prime' döneminde rekor ücretle Everton'a transfer olan Cenk Tosun, futbolun artık kendisini bıraktığını kabullenmeli. Fizik gücü ve kondisyonu oynamaya hiç müsait değil. Takımını forma giydiği her maçta sahada adeta 1 kişi eksik bırakıyor. Tabii ki Fernando Santos'un da mental ve fizik açıdan 'bitik' bir

Süper Lig'in tadı iyice kaçtı... Saha içinden çok saha dışını konuşmaya başladık. Temaşa oyunu futbolun güzelliklerine şahit olmak istiyoruz, ancak keyfimize her hafta limon sıkılıyor. Hakem Halil Umut Meler'e yapılan yumruklu saldırı, İstanbulspor başkanının Trabzonspor maçında takımını sahadan çekmesi ve son olarak Trabzonspor-Fenerbahçe maçı içinde ve sonunda yaşananlar... Daha önce rastlamadığımız olayları üzülerek müşahade ediyoruz.

Yöneticilerin ezeli rakiplerine yönelik suçlamaları, dijital platformdaki bazı 'amigo' tipi yorumcuların fütursuz açıklamaları, ister istemez taraftarlara da sirayet ediyor. Futbolumuz cadı kazanına döndü. Komplo teorileri iyice rağbet görmeye başladı. Yok efendim neymiş 'Size karşı kedi, bize karşı aslan kesiliyorlar.' Suçlamalar gırla gidiyor. Resmi sitelerden yapılan göndermeler... İşin artık çivisi çıktı. Kulüpler yay gibi gergin.

Merkez Hakem Kurulu'na duyulan güven neredeyse sıfırın altında. Her kulüp maçlardan sonra hakemlerden dert yanıyor, şekva ediyor. 'Yabancı

Beşiktaş Süper Lig'de kepenkleri henüz Kasım ayında kapadı. Büyük camiaların formasını ıslatan futbolcuları şampiyonluk yarışından koptuktan sonra lige konsantre etmek çok güç. Bunu anlamak mümkün. Ancak o formanın ağırlığını taşımak, sahada iyi niyetle mücadele etmek, zor günde taşın altına elini koymak gerekir. Zira milyonların gönül verdiği bir kulüpsünüz. Ama görünen o ki sahaya çıkan birkaç oyuncu dışında bunun idrakine varan yok.

Sezon tam anlamıyla karabasan gibi geçiyor siyah-beyazlılar için. Akıcı oyun, bol gol pozisyonu ve kora kor mücadele beklentisi içinde olan taraftarların hayal kırıklığı her geçen gün daha da büyüyor. 'Namağlup tek şampiyon' apoleti olan takımın 29 maçta aldığı 11 yenilgi, izahı olmayan başlı başına bir skandal. Üçüncülüğü bıraktım, dördüncülük koltuğu bile tehlikeye girdi. Gaziantep FK maçında oyunun başında yapılan zincirleme hatalar sonrası yenik duruma düşmüşsün. Ama reaksiyon veren, yenilgiye isyan eden