El sallamayı öğrenince veda gerçek oldu

igursoy@milliyet.com.tr "Artık tek başına devrilmeden oturuyor!" ya da "Alkış dediğimde alkışlamaya başladı!"E mutlu olurum tabii, yüzüme bir sırıtma ifadesi yerleşir. Sonra da "Yine kaçırdım" diye hayıflanırım.Ama bu sefer şansım yaver gitti, elini ilk kez vedalaşmak için salladığında oradaydım (Cüneyt Özdemir ve ekibi benimle bir "Oradaydım" belgeseli çeker artık). Çalışan anne-baba olmanın kaçınılmaz sonucudur: Çocuğunuz gelişimi konusunda önemli köşebaşlarını dönerken yanında olamazsınız. Benim versiyonum genelde şöyledir: Evde kayda değer bir şeyler olur, bense o sırada mesela Tuba Akyol'un yazısının düzeltmelerini yapıyorumdur. Telefon çalar, karşıdan Emin Eller'in sevinç çığlıkları gelmektedir. İlk önce sadece şu kadarını anlarım: "İlke, oğlun ne yaptı biliyor musun? Ayöye cabula gogi..." Çünkü o kadar çok bağırmaktadır ki, ne dediğini anlamak imkansızdır. Ondan daha çok bağırarak "Bir dakika, sus! Şimdi baştan anlat" diye onu makul bir ses seviyesine getirip baştan dinlerim: Batu her sabah biz evden çıkarken kapının önüne gelir ve apartman boşluğuna doğru bağırmaya başlar. Başlangıçta bunu biz evden gittiğimiz için yaptığını, üzüntüsünü anlattığını zannettik. Allahım, ne kadar safmışız. Adamın sadece sesinin yankılanmasını sevdiğini ve orada ses egzersizi yaptığını ne kadar geç anladık. Doktora bile sormuştuk, o da terk edilme hissi yaşayabileceğini, evden gizli biçimde çıkmaya başlamamızı tavsiye etmişti. O tavsiyeyi hiç uygulamadık açıkçası. Çünkü bir gün fark ettik ki beraber çıkarken de Batu aynı nidaları koridora savuruyordu.Bazen de yine biz giderken huzursuz olur, "ağlama başlangıcı semptomları" gösterir. Ama onda tecrübeliydik, "Annemler gidiyor" yerine "Ben neden dışarı çıkamıyorum?" kaynaklı olduğunu anlamamız uzun sürmedi. Konuya dönelim. Çarşamba sabahı evden çıkarken, her zaman olduğu gibi hoşçakal diye el sallarken birden Batu'nun sağ eli havalandı ve sağa sola oynamaya başladı. Tesadüf olabileceğini düşünerek bir daha, bir daha denedik. Tamamdı. Artık el sallamaya cevap veriyordu. Belki de ilk kez böyle bir şeye şahit olduğumdan, günler geçmesine rağmen gözümün önünden gitmiyor el sallayışı. Özellikle son saniyede, tam biz gözden kaybolurken biraz da şaşkın ve hüzünlü bir hali vardı. Meseleyi en iyi Begüm özetledi: "El sallayınca onu gerçekten terk ediyormuşuz gibi hissettim." Ne kadar safmışız Jackie Silberg bebek gelişimi üzerine pek çok kitabı olan, önemli bir isim. Onun 0-3 yaş arası çocukların beyin gücünü artıracak 140 oyununun yer aldığı bir çalışması var: "Zeka Oyunları". Farklı yer ve durumlarda oynayabileceğiniz bu oyunların amacı bebeğinizin zihinsel fonksiyonlarını geliştirmek. Daha önce 22 ülkede yayımlanmış bu kitap pazartesiden itibaren Milliyet'le birlikte 19 kupona veriliyor.Haberiniz olsun, çocukların beyni yetişkinlerinkinden iki kat daha aktifmiş! 140 zeka oyunu