ARKADAŞ

Evle, tam gün bütünleşince bizim kuşak dijital alemde tavan yaptı. 24 saat yazılı ya da görüntülü bilgi bombardımanı. Kendini kanıtlama çabası. Ben hala buradayım. Yaşıyor, soluk alıyor, öğreniyor, öğretiyorum. Adeta yoğun bir yarışa giriştik. Varoluşumuzu hala işe yarar yanlarının olduğunu kanıtlama. Soluklarımızı çoğaltarak, yaşamı anlamlı kılmak koşusu. Bir tür kendilerini geride bıraktıkları uzun yılların birikimleriyle canlı kılma bu yarışın içinde biz de varız çığlığı. Bir tür düşerken yükselişe geçen kadınlı, erkekli ak saçlılar kuşağı. Siz onlara 68’li ya da 78’li de diyebilirsiniz. Egemenlerin saltanatları sürdürme oyunlarında piyon olarak kullanılan yitik ama yürekli, bağımsızlığı yüreklerinde hep canlı kılan ödünsüz, korkusuz, kahraman kuşak.

***

Uzun yıllar önceydi. Bir kitapçıya girdim. Öğrenim yıllarının hiçbir aşamasında Türkçe bir sözlük edinmeyi akıl edinmemiştim. Kitapçıdan, Ali Püsküllüoğlu’nun ‘Arkadaş Türkçe Sözlüğü’nden iki adet aldım. Biri kızım Başak, öteki kendim için. Yaklaşık 30 yıl önceydi. O, 30 kısa yılda! yaşamımda çok şey değişti. Oturduğum evler, eşyalarım, giysilerim, ağzımdaki dişler, beyaza evirilen lepiska gibi kumral saçlarım, sporculukla edinilen övünç nedenim kaslı bedenim. Elbette kendim, yani ben.

Bilgi kişi, ‘Değişmeyen tek şey, değişimdir’ demiş. Arkadaş Türkçe sözlüğüm, bu nitelemeye başkaldırır gibi hiç değişmeden yıllardır hep yanımda kaldı. Romen yazar, Panait Istrat’in en güzel kitaplarından birinin adıdır ‘Arkadaş’. O kitapta Adrian Zografi ile Mihail’in dillere destan dostlukları anlatılır.

***

Gabriel Garcia Marquez’in (Benzetme ne denli yakışıyorsa) ‘Kolora Günlerinde Aşk’ isimli kitabında olduğu gibi evde Korona günlerini geçiriyoruz. Hiç sorun değil bunu da aşarız. Tek eksiğim kendimi Bostanlı Sahili’ne atıp, saatlerce yürüyememek. Okuyorum, yazıyorum, bulmaca çözüyorum, müzik dinliyorum... Bir gün bir ara önümdeki kitaptan başımı kaldırdım. Kitaplığın bir yerinde ara ara kendine başvurulmasını bekleyen ‘Arkadaş’ımla göz göze geldim. Aldım ellerime ilk kez akıl edip sayfa sayısına baktım. Tam bin iki yüz on beş sayfa. Rastgele çevirdim sayfaları, özlemişim. Kokusunu, sıcaklığını, vericiliğini, öğreticiliğini. Her sayfada yaklaşık 35 sözcük var. Her gün iki sayfa düzenli okumaya karar verdim. Her defasında yetmiş sözcük. Hiç de fena değil. Şimdi söz gelimi bu yazıya oturduğumda açtım bir sayfasını ‘P’ harfi denk geldi. Sayfanın en üstündeki sözcükte ‘Primat’... Kökeni Fransızca’dan. Sözcüğün karşılığı, ‘Bütün maymun türlerini ve kimi bilginlerin sınıflandırmasına göre insanları da kapsayan memeliler takımı’ Bu sözcüğün karşılığını biliyordum. Tekrarlamak iyi geldi. Bir tür öyle övünmenin alemi yok gibi. İyi de oldu. Arkadaşım benim!

Sağlık günler...

Değişim sizin için bitmişse, siz de bitmişsinizdir

(Benjamin Franklin)

Altın sözler

Bizim neslin, görmediği bir şey kalmadı. Kıyamet’te bize denk gelirse zirvede bırakmış olacağız. (68 kuşağı)

Güneş’e saygıdandır
çiçeğin boyun eğmesi
bütün aşklardan yücedir
İnsanın insan sevmesi
Aşık Mahsuni Şerif

Saldırgan olmakla bazı şeyleri başarabilirsiniz. Ancak, nezaketle her şeyi başarabilirsiniz. (Rinpoche)
Kaybetmekten korktuğum her şeyi özgür bıraktım. (Sabahattin Ali)

Kıyımlar, acılar, kanlar içinde
savrulurken yaşadığımız günler
bu soruyu mutlaka soracaksın
ne kaldı, ne kaldı bizden geriye
(Onat Kutlar)

550K
(Beşinci ayın-beşinci günü-saat beşte-Kızılay Meydanı’nda)

Biz şimdi alçak sesle konuşuyoruz ya
sessizce birleşip, sessizce ayrılıyoruz ya
anamız çay demliyor ya
güzel günlere
sevgilimizse çicekler koyuyor ya bardağa
sabahları işimize gidiyoruz ya
sessiz sedasız bu böyle gidecek değildir bu işler
biz şimdi yan yana geliyoruz
çoğalıyoruz.
Ama bir ağızdan tutturduğumuz gün
Hürlüğün havasını
işte o gün sizi tanrılar bile kurtaramaz…
(Cemal Süreya)