Benim güzel ağabeylerim

Anılar, geçen zamandan koparılan yapraklardır. Ama solmayan, toz olup dağılmayan.

Oktay Akbal

Siyah beyaz fotoğrafın tarihi tam olarak bilinmiyor. 1962 yılının yaz aylarında olmalı. Futbol mevsiminin tatilde olduğu günlerde. Farklı kulüplerden toplama bir takım, Almanya’nın değişik kent takımlarıyla özel maçlara gidiyor otobüsle... Fotoğrafta yaka bağır açık, anlayın havanın sıcaklığını. Avusturya topraklarında dinlenme molası yeşillik bir alanda. Yolculuk anıları, Almanya’daki günlerimiz. Maçlar uzun. Kapsamlı bir öyküyü içerir. Kısaca şunlara değineyim; oynadığımız maçlarda fena halde madara olduk. İlk maç, Hertha Berlin kalecisinin yere yattığını anımsamıyorum. Adamların ceza alanı içerisine giremedik. Bozguna uğradık bir biçimde. İkinci maçta, ilkine göre toparlanmış halimizle 5 yedik, 1 gol attık. İyi sonuç dedik. Bu maçtan sonra da diğer bağlantılar iptal edildi. Güzel yurdumuza döndük.

***

Benim gerçek hikâyem, siyah beyaz fotoğrafta gizli. Benimle birlikte 4 yakışıklı adam. Önce Alsancak Stadı açık tribünündeki ortaokul yıllarımda izledim onları. 6 yıl sonra İzmirspor’da profesyonel olduğumda karşılarında oynadım. Soldan birinci sarışın güzel, Önder Sapanlı. Açın interneti, harika bir özyaşam öyküsü var. Eğitim yaşamının yanı sıra on parmağında on bir marifet. Babası Kemeraltı Beyler Sokağı’nın en kıdemli, tanınan erkek berberi. Ülküspor-Kültürspor-Beşiktaş-Göztepe ama en çok Göztepeli olarak anılır Önder Sapanlı. Olağanüstü bir kişilikti. Kendisine sarıldığım, esmer güzeli Aydoğan Çipiloğlu. Kökleri Manisa. Ben onu hep Altınordu forması altında, koşan adımları ile anımsarım. Fenerbahçe’ye gitti, İstanbul’un diğer takımlarında kısa süreli denedi. Ağırbaşlı, sakin, babacan, sevecen halinden hep etkilendim. O nedenle mi sarıldım acaba ona? “Aman bir yere kaçma, bana kal” der gibi. Aydoğan Ağabey’in Manisa’da yaşadığı söyleniyor şu sıralar. Bir türlü iletişim kuramadım. Çok özledim onu. Üçüncü sırada Cengiz Kayalar. Liseden başlayarak Ticari İlimler Akademisi, futbol yaşamım ve sonrası unutulmaz. Anımsadıkça göz damlalarımın önüne geçemediğim büyük dostum... Ticaret Lisesi’nde birlikteyken Altınordu’da oynuyordu. Onun kaptanlığında İzmir Liselerarası Futbol Şampiyonu olduk. Yıl 1960. Finalde Namık Kemal’i tek golle yenmiştik. Şampiyonluk golümüzü Tepeköylü-Torbalı müthiş solak Atakan Sezer atmıştı. Eskişehir’de Liselerarası Futbol Şampiyonası’na gittik o yıl. Tarih, 26 Mayıs 1960. O gün otelimizin önünden Başbakan Adnan Menderes’in Kütahya yönüne giden konvoyu geçti. Cengiz, babadan Demokrat Partiliydi. Otelin açık penceresinden “Baba” diye seslendi Menderes’e. Rahmetli, döndü selamladı Cengiz’i. Büyük bir onurdu onun için. Ertesi gün 27 Mayıs 1960. Maçlar bir gün tatil edildi. Kaptanımla birlikte İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi’nde okuduk. Birlikte 8 yılda da mezun olduk. Büyük başarı... Altınordu’dan Altay’a geçti. Oradan da benim çabalarımla İzmirspor’a. Cengiz Ağabeyim, sırasıyla Altınordu-Altay-İzmirspor-Göztepe-Ülküspor’da oynadı. Sadece Karşıyaka formasını kuşanmadı İzmir’de. Sevgili Esen’le evlendi. Karşıyaka’da yaşamaya başladıklarında Cengiz Ağabeyim, Karşıyaka taraftarı oldu. Bu yazı kaleme alındığından iki gün sonra telefonun ucunda Erim Yıkgeç, “Bülent, Cengiz’i kaybettik” dedi. Sözün bittiği yerdeyiz... Ve Ertan Gürkan. Park masasının ucundaki gözlüklü, çekici sarışın. Futbol âleminin ‘Kelebek Ertan’ olarak bildiği, sol ayağının üstün tekniği, becerisiyle ünlü... Kimilerine göre sol bek, kendine göre gol sol haf. Müthiş bir sol ayak. Altay sonrası Galatasaray. Yükseköğrenim ya da daha açık anlatımıyla bir üniversiteli daha Ertan Ağabey. O da bizim üniversitenin 3 yıllık zamanının mezunu. Yani Y. E. T. O... Sayfadaki fotoğraf Ertan Ağabey’den geldi. Baktım, dağıldım, büyük bir armağandı benim için. Ertan Ağabeyimle düzenli olarak görüşüyoruz, konuşuyoruz. Hâlâ yaşamı paylaşıyoruz. Birkaç yıl önceydi.

Alsancak Bornova Sokağı’nda Kulüp Ali’de buluştuk. İstanbul’dan bir arkadaşıyla geldi. Masada Doğan Akı, Gürcan Berk ve Özcan Ağabey vardı. Şimdilerde o masadan 2 kişi eksildi. Gürcan Berk ile Özcan Ağabey’i yitirdik. Ertan Ağabey ile salgının bitmesini bekliyoruz. Eğer bu beladan yırtarsak yine Kulüp Ali’de buluşacağız bir aksilik çıkmazsa.

***

“Kimi insan etlerin kimi insan balıkların çeşidini bilir

Ben ayrılıkların

Kimi insan ezbere sayar yıldızların adını

Ben hasretlerin”

Diyor şair baba.

O kibirli bildiğimiz İngiliz vatandaşı da şöyle bağlıyor meseleyi: “İyi dostlarla bir saat, bin kitaba bedeldir.”

O solmuş, sararmış fotoğraftaki güzel insanlar, ağabeylikleri ile, dostlukları ile büyük armağanlardı benim için. Ne iyi ettin de gönderdin güzel ağabeyim bu fotoğrafı.

Esen kalın, iyi pazarlar...

Ne demişler?

“Geçmişe tebessümle bakabildiğiniz zaman büyürsünüz.”

Anton Çehov

“Herkes birini işleterek; zekâsını, başkasının da aptallığını ispatladığını sanıyor; aslında ben karşımdakinin zekâ derecesini işleyerek öğrenirim. Onun için de işletmem; işlerim.”

A. Hamdi Tanpınar

“Kendilerine her şeyin gökten fısıldanmış olduğunu sanan toplumlar, gelişme defterlerini kapatmış, bilimi dışlamış, zavallı ve zavallılaşmaya tutsak toplumlardır, acabasız toplumlardır.”

Tuncer Güvenç

“Biz ki acılar döneminden ellerimizi kirletmeden geçtik. Direncim senin olsun, sevgim senin olsun”

Şükran Kurdakul