Benim hikayem

Roger Federer’in altıncı Wimbledon Şampiyonluğu’nu ve rekor kırmasını önledi. Soyunma odasından çıkmadan önce yeğenine söylediği son sözlerin ne olduğu sorulduğunda, “Ona sonuna kadar savaşmasını ve dayanmasını söyledim” demiş.

Rafa’nın Dünya Tenisi’nin zirvesine nasıl çıktığı sorulduğunda da şunları söylüyor, “Olay kafada biter. Tutumunuzda biter. Önemli olan rakibinizden ne kadar fazla istediğiniz ve bunun için ondan ne kadar fazla dayanabileceğinizdir. “

Yaşamın bütünü öyle değil mi? Her koşulda asla vazgeçmemek, akışın içinde kalmak. Benim hikayem Nadal’ı anlatıyor.

Meraklısı için John Carlin yazmış. Martı Yayınları’ndan da kitapçı raflarına gönderilmiş. Kitabı okumak için Nadal ya da tenissever olmaya gerek yok.

Hayatın kendisini aile kavramının değerini bütünüyle yaşamı, insanı anlayabilmek için okumak. “Okumak, geçmişin namuslu insanlarıyla sohbet etmektir” demiş bir keresinde ismini şimdi hatırlayamadığım bir yazar.

Günümüz genç sporcularıyla, aileleri için ders niteliğinde bir kitap. Çocuklarının iyi bir insan, başarılı bir sporcu olmasını isteyen anne, baba, amca, abi, kız kardeşler için.

Amca Toni Nadal, müthiş tutkulu bir sporcu, yetiştirme, geliştirme misyoneri.

Yine diyor ki, “Günümüzün en önemli sorunu çocukların fazla ilgi odağı haline gelmiş olmaları. Anneler, babalar, aileler etraflarındaki herkes onları kürsüye çıkartmak için yarış halinde. Özgüvenlerini şişirmek için o kadar çaba harcanıyor ki doğru düzgün bir şey yapmıyor olsalar bile kendilerini özel sanmaya başlıyorlar. İnsanların kafası karışmış. Olduğun kişi için değil, yaptığın şeyler yüzünden özel olunacağını anlamakta zorlanıyorlar.”

Ben buna hergün şahit oluyorum. Bu çocuklar ileride birgün para kazanırlarsa biraz ünlü olurlarsa hayatın hiçbir alanında zorlukla karşılaşmadan yaşamaya devam ederlerse sonunda katlanması imkansız şımarık bireylere dönüşüyorlar.

Amca Toni Nadal, sözünü esirgemeyen nalına-mıhına konuşan sert bir kişilik. Kendini yeğeninin güçlü bir kişilik, alçak gönüllü bir şampiyon olmasına adamış ve öyle de olmuş.

 Toni Nadal yalnız değil bu yolculukta. Kabile olarak nitelendirilen ailenin tümden gelişiminde en büyük yaratıcı baba Sebastián Nadal.

Kimler yok ki kabilede. Uzun yıllar İspanya Milli Takımı’nda ve Barcelona’da top koşturmuş ünlü futbolcu Miguel Angel Nadal öyle güçlü bir yapılanma ki, kitabın bir yerinde baba Sebastián şöyle konuşuyor, “Ailemle kavga etmektense paramı, malımı, mülkümü, arabalarımı herşeyimi kaybederim daha iyi. Bizde küslük olmaz, hiç olmadı, hiç bir zamanda olmayacak.”

Rafael Nadal çok şanslı. Böylesine muhteşem bir yapıdan elbette şampiyon çıkar. Ama daha da değerli olan, alçak gönüllü, iyi insanlar onlar.

Kitap, bir sporcunun öz yaşam öyküsü değil. Daha fazlasını barındırıyor içinde. Alın, okuyun sevecek gelişeceksiniz...

İyi pazarlar, esen kalın...

İyi bir insan olmak, iyi bir oyuncu olmaktan daha önemlidir. (Toni Nadal)

GÜLMECE

Adam kadının birine, ‘domuz’ dediği için mahkemeden ceza almış. Hakime dönüp, ‘Yani bayan Mary’e Domuz diyemem öyle mi?’ diye sormuş. Hakim, ‘Diyemezsiniz’ diye cevap vermiş. ‘Peki, bir domuza bayan Mary diyebilir miyim?’ hakim, ‘O suç değil tabiki’ cevabını vermiş. Bunun üzerine adam, bayan Mary’e dönmüş, onun gözlerinin içine bakmış, ‘İyi günler bayan Mary demiş’ ve ayrılmış salondan.

Altın Sözler

Bir futbolcu insanları her an, büyüleyebilmek için şu üç varlığa sahip olmalıdır; sihirli ayaklar, parlak bir zeka ve mütavazi bir yürek. (M. Angel Violan)

Başkalarına verdiğiniz mutluluk en uzun süreli olandır.
(Antoni Bolinches)

La Pelota No Entra Por Azar (Top şans eseri kaleye girmez.) Ferren Soriano

Mutlu bir inek, daha fazla süt verir. (Pep Guardiola)

Ay karanlık...

Dönt yanım puşt zulası,
Dost yüzlü,
Dost gülücüklü,
Cigaramdan yanar.
Alnım öperler,
suskun, hayın,
cihansı.
Dört yanım puşt zulası,
dönerim dönerim çıkmaz.
En leylim gecede ölesim tutmuş,
Etme gel,
Ay karanlık...

Ahmet Arif