İşçi olarak gittiler, patron olarak döndüler

Diyarbakır’da at arabasının yasaklanması nedeniyle işsiz kalan babaları için İzmir’e göç eden Özkan kardeşler, verdikleri yaşam mücadelesiyle örnek teşkil ediyor.
Diyarbakır’da at arabacılığı yaparak geçimini sağlayan Abdulkadir Özkan, 1994 yılında at arabalarının yasaklanması nedeniyle işsiz kaldı.
Başka bir iş bulamayan Özkan, 6 çocuğunu alarak İzmir’e göç etmek zorunda kaldı. Çocuklardan Behçet, Asker ve Ferhat Özkan, maddi imkansızlıktan dolayı okuyamadıkları için 7-8 yaşından itibaren İzmir’de ayakkabı atölyelerinde çalışmaya başladı.
Ayakkabıcılık mesleğini her yönüyle öğrenen Özkan kardeşler, 2007 yılında memleket hasretine dayanamayarak tekrar aileleriyle Diyarbakır’a döndü.
Bir süre işsiz kalan kardeşler, İzmir’de öğrendikleri mesleği Diyarbakır’a taşımaya karar vererek, ayakkabı atölyesi açtılar. Atölyede özellikle kadın ayakkabıları üreten kardeşler, bu sektörde büyümeyi hedefliyor.
Yaklaşık 1 yıl önce açılan atölyede üretilen ayakkabılar bölgedeki il ve ilçelerde kadınların ayaklarına şıklık katıyor.
Öz Kardeşler Atölyesini kuran kardeşlerden Behçet Özkan, AA muhabirine, işsizlik nedeniyle göç ettikleri İzmir’de ayakkabı yapımını öğrendiklerini, tekrar döndükleri memleketlerinde yine işsiz kalınca mesleklerini İzmir’den Diyarbakır’a taşıdıklarını söyledi.
Yaklaşık 1 yıl önce 3 kardeş olarak ayakkabı yapım atölyesini açtıklarını, 7 yaşından beri yaptıkları işle ilgili kendi iş yerlerini açmanın mutluluğunu yaşadıklarını kaydeden Özkan, kardeşleriyle birlikte çok uyumlu bir şekilde çalıştıklarını belirtti.
Ayakkabı yapım malzemelerinin İzmir’den geldiğini ifade eden Özkan, şöyle dedi:
“İstanbul ve İzmir’de üretilen ayakkabılar ile aynı kalitede ayakkabı yapıyoruz. Çünkü aynı malzemeleri kullanıyoruz. Hiç bir farkımız yok. Hatta kardeşler olarak daha kaliteli yapmaya çalışıyoruz. Haftada 160 çift ayakkabı yapıyoruz. Ürettiğimiz ayakkabıları bölgedeki il ve ilçelere gönderiyoruz. Batman, Şırnak’ın Cizre ilçesi ve Mardin’in Nusaybin ilçesi satış yaptığımız yerler arasında. Güneydoğu’nun her yerine ayakkabıları göndermek istiyoruz. Diyarbakır’a döndüğümüzde böyle olacağını hiç tahmin etmiyorduk. İzmir’de işçi, memleketimizde patron olduk. Maddi imkansızlıklar nedeniyle okuyamadık. Bu meslek sayesinde ayakta durmayı öğrendik. Ticaret ilk başta cesaret isteyen bir iştir. Kardeşlerimle çevremizdekilerin de desteğiyle cesaretimizi toplayarak bu işe atıldı. Çok memnunuz. Diyarbakır’da ayakkabı sektörünü geliştirmek istiyoruz.”
Asker Özkan da mesleklerinde başarılı oldukları için ailelerinin kendileriyle gurur duyduğunu, işlerini genişleterek daha da büyümeyi hedeflediklerini belirtti.