Can verirken umutlarınYetişir annenin kalbi, duaları
Çocuk,Her vedanın ardında bir bekleyeni vardır kimsenin bilmediğiVe her gözyaşının altında bir dua kimsenin duymadığıÇevir gökyüzüne başını.
Hala acıyor, hala acıyor, hala acıyorKırılan yerleri kalbimin
Korkmuyorum artık senden geceKorkmuyorum hiç karanlıkÜzerime gel istersenSar beni ben kaçıp gitmem
Ama bir acı var içimde bir yara hiç geçmeyen..
Gün gecenin ölümüdürAşk kalbimin düğümüdürVe bu yalan dünyadaTek gerçek bir sözündür
Sen benim terk ettiğim şehirlerimsin…Düştüğüm çukur, uzanan ellerim, hiç tutunamadığım gidenlerim…
Kanatların büyüktüEllerin küçücüktüŞarkılar dudağındanRüzgara süzülürdü
Bir yanım eksik kaldıBir yanım hep yarım
Annemden öğüt tanrıdan inanç aldım
O kirpik hala bende sevgilim..
Tüm sözler seninse, sessizlik benim.
İçimde açan bu siyah şey senin.Yüzümden derimden kalbimden damlayan yerlere saçılan bu renkler senin.
Önünde bir melek öldü, öylece durdun.
Biz hangi şarkıyla uyuyacağız çocuk
Gözlerime bir bak, nasıl da ıslakBana hoşça kal derken, onlara iyi bak
Bir yalnızlık şarkısı..Koyar gider başucuma aşk..
Elinde cennetin kayıp haritasıKalbinde hazineler, yüzünde anahtarıKimse görmüyor, kimse bilmiyor
Artık mavi değil mi?Denizler gökyüzü eskisi gibi
Bir armağan gibi Tanrı'dan bana...Kış güneşinde altın kirpiklerin..
Bir melek işliyor ismini ince bir dantel gibi kalbime
Yarın çok geç, bu gece ölmeliyimSağır bir kurşun gibi ağır ağır düşmeliyim
YalnızlıkSaklandığın o küçük delikte buluyor seniYalnızlık
Biz senle…Aynı yağmurdan dökülen,Ayrı dağlardan süzülen,Aynı denizde can veren nehirler gibiyiz
