Geçen sene kışın terlikle okula gelen çocuğun götürdüğüm bot yerine palyaçonun saçının gerçek olup olmadığını ilgilenmesine tanık oldum.
Çünkü dış dünya ile bağlantıları yok, hayatında bir kez bile köylerinden merkeze inmemiş çocuklarımız var.
Elbette bu hayalimin önümdeki en büyük engel maddi kaynak ve pandemi…
Karavan hayatından soğutacak kadar rahatsız edici zorluk belirtemem ama birkaç unsur var ki alışana kadar biraz zorlayıcı olabiliyor.
Benim için en zor alıştığım sıcak su idi, kafamdan aşağı hiç durmaksızın akan bir sıcak su hala özlerim.
Sonrasında sürekli tozlanan/dağılan bir evinizin olması temizlik rutini oluşturana kadar sinir bozucu olabiliyor.
Küçük bir alana eşyalarınızı sığdırmakta en kullanışlı dizaynı bulana kadar zor oluyor, bir eşya bulmak için her şey bir anda dağılabiliyor.
Benzeri zorluklar hep var oluyor, sorunu çözmenin daha kolay bir yolunu bulmanıza bakıyor iş.
Genelde biriktirmeden hemen elimde yıkıyorum. Alt-üst kıyafet yıkamak sadece 10 dakika sürüyor.
Yalnız yıkamayıp biriktirdiysem ve büyük eşyalar (yorgan,pike) varsa şehir merkezlerindeki çamaşırhanelere veriyorum.
İşte o tam bir tatlı bela. Köpek sahibi olmak başlı başına zorken küçük bir yaşam alanında çok daha zor olabiliyor.
Mesela kumsaldaki kumları tüyleri arasında yatağınıza getiriyor ya da yürürken bir anda çamura bulanıp karavanın içine bilinçsizce giriveriyor.
Seyreyle cümbüşü böyle zamanlarda. Sürekli onu rahatsız etmeden çözümler bulunca ( her yere örtü sermek vb.) daha kolaylaştı işim.
Çözüm bulamadığım tek sorunumuz doğası gereği korumacı olduğu için doğada yaşayan bazı canlıları tehlikeli olarak görüp kovalamaya çalışıyor.
Tedirgin olduğum noktalarda, hiç hoşuma gitmese de tasma ile güvenlik sağlıyorum.
Kısaca ihtiyaçlarını dile getiremeyen bir çocukla berabersiniz ve yaptığının ne ile sonuçlanacağını bilmiyor.
Avantajları saymakla bitmez ama kelimelere sığdırmam gerekirse; herhangi bir ağrım olduğunda hissedip, stresimi azaltan motivasyonumu sürekli yüksek tutan enerjik yol arkadaşım o benim .