Soykırım, Temmuz 1994'te sona erebildi. Tutsilerin kurduğu 'Rwandan Patriotic Front-Ruanda Yurtsever Cephesi' örgütünün Kigali'ye girmesi, tarif edilemez vahşeti bitirdi.
2014'teki anmalarda dönemin Birleşmiş Milletler (BM) Genel Sekreteri Ban Ki-Moon, Kigali'de toplanan binlerce insana seslendi. BM Genel Sekreteri, "Çok daha fazlasını yapabilirdik. Çok daha fazlasını yapmalıydık. Ruanda'daki askeri birlikler, onlara en çok ihtiyaç duyulduğu anda geri çekildi" dedi ve ekledi:
"Bir sene sonra Srebrenika, BM'nin 'güvenli' addettiği topraklar tehlikeli yerler oldu, masum insanlar katledildi. Yaşananların üzerinden bir nesil geçti. Ama bu utanç devam ediyor."
Ruanda yönetimi, Belçika ve Fransa'nın soykırımın siyasi hazırlığında doğrudan rol aldığını belirtiyor. Fransa, 20. yıl anmalarına söz konusu açıklamalar nedeniyle katılmadı. Paris yönetimi, soykırım sırasında hatalar yapıldığını kabul ediyor ancak milislerle işbirliği iddialarını reddediyor.
Ülke, Ruanda soykırımı arşivlerini üç yıl önce açtı. Eski bir Belçika sömürgesi olan Ruanda'daki katliamlar, bir Hutu olan Cumhurbaşkanı Juvenal Habyarimana'ın uçağının düşürülmesinden günler sonra başlamıştı.