3 öğün yemek yemeye ne zaman başladık?

Kahvaltı, öğle ve akşam yemeği alışkanlığının ilginç hikayesi... İngiltere merkezli yayın kuruluşu BBC ‘3 öğün’ yemeğin tarihini geniş bir dosyayla masaya yatırdı.
Bugün dünya çapında kabul gören ‘günde 3 öğün yemek yeme’ alışkanlığı sadece birkaç yüz yıllık bir gelenek. Antik Roma’da günde sadece 1 öğün yemek yeniyordu. Yemek tarihçisi Caroline Yeldham, “Romalılar günde 1 tek öğün yiyordu. Bunu da öğle saatlerinde gerçekleştiriyorlardı.

Romalıların takıntısı
Kahvaltının açgözlülük olarak görüldüğü dönemde günde bir öğün yemenin daha sağlıklı olduğu düşünülüyordu. Çünkü Romalılar sindirim konusunda takıntılıydı” diyor. Orta Çağ’a gelindiğinde de günde tek öğün alışkanlığı değişmiyor. Yemek tarihçisi Ivan Day, “Sabah ayininden önce hiçbir şey yenemezdi. Et de her gün yenmez, sadece yılın 150 günü yenebilirdi” diye ekliyor. BBC’ye konuşan şef Clarissa Dickson Wright 17. yüzyıl itibariyle zenginlerin kahvaltı etmeye başladığını söylüyor.
1740’ların sonlarında da zenginler kahvaltı etmek için evlerinde özel ‘kahvaltı odaları’ inşa etmeye başladı. 19. yüzyıla gelindiğinde Sanayi Devrimi’yle birlikte iş saatleri arttı. İşçiler bütün gün çalışmaya dayanabilmek için sabahları evden çıkmadan kahvaltı etmeye başladı. 1920’li ve 1930’lu yıllarda özellikle İngiltere’de kahvaltı günün en önemli öğünü olarak sunulmaya başlandı.
Antik Roma ve Orta Çağ’da akşam yemeği olarak kabul edilen öğle yemeğinin o dönemdeki durumu insanların daha erken kalkıp daha erken yatmasıyla açıklanıyor. Bu nedenle öğle yemeği kişilerin gün içinde en çok acıktıkları saate denk geliyor. Öğle yemeğinin gerçek anlamına kavuşması ise 19. yüzyıla denk geliyor.

Işıklı akşam yemekleri
Yine Sanayi Devrimi’yle birlikte gelen uzun çalışma saatleri arasında yemek yeme ihtiyacı hisseden işçiler öğle yemeği geleneğinin yerleşmesine yardımcı oldu. Akşam yemeğinin günümüzde yenilen saate kayması ise yapay ışığın yaygınlaşmasıyla gerçekleşti. 19. yüzyılda uzun çalışma saatleri sonrasında eve geç gelen çalışanlar yemek yeme ihtiyacı hissediyordu. Bununla birlikte akşam yemeği gittikçe daha geç yenmeye başlandı.