‘binalar Risk sırasına göre yıkılmalı’

Konuyla ilgili Milliyet’e konuşan İnşaat Mühendisleri Odası İstanbul Şube Başkanı Nusret Suna şunları söyledi: “Aslında deniz kumu ve midyelerin fotoğrafları var olan gerçeği gösteriyor. Bu tür malzemelerin kullanıldığını 1999’daki depremden sonra yapılan araştırmalarda da görüyoruz. O dönemlerde İstanbul’daki binaların yüzde 70’inde deniz kumu kullanıldı. Hazır beton 90’lı senelerden sonra hayata geçti. Tabii o günlerde bir zorunluluk yoktu. Elle dökülmüş bir beton, midye kabuğu ve deniz kumu gibi malzemeler betonun taşıma kapasitesini zayıflattı. ‘Teknik olarak çökme sadece deniz kumundan oldu’ denilemez. Ancak en büyük etkenlerdendir. Binanın projesine aykırı olarak 2 - 3 kat fazla ağırlık verilmesi, taşıyıcı elemanların aşırı zorlanarak sınır noktasına getirilmesi, donatıların korozyona uğraması, deniz kumu ve midye kabukları gibi faktörler üst üste gelince çökme meydana gelmiş.”

‘Sahibine sorulmaz’

“99 depreminden bu yana yıkılması gereken yapılar var. Riskli olan binalar bir an önce yıkılmalıdır. Risk derecesi düşük olanlarda ise ya yıkılma ya da güçlendirme işlemleri yapılmalıdır. Binalarımızın risk sıralaması yapılmıyor. Çöken apartmanın yanındaki binalarda da aynı durum var. Şu anki yönetmelikte bir yapının sağlamlığı mal sahibinin yazılı beyanına bağlı. Böylece imar barışına yapılan başvuruda yapı - kayıt belgesi alınabiliyor. Bir binanın deprem güvenliğinin olup olmaması mal sahibinin beyanına bırakılırsa, Kartal’daki gibi olaylar bitmez. Eğer müracaat sırasında teknik elemanlar binayı inceleseydi, kolonlar ve kaçak katlar ortaya çıkacaktı. Ama hiç yapılmıyor. İmar affı da gelecekteki kaçak yapıların artmasını teşvik eden bir sistemdir.”