Eugène Viollet-le-Duc kimdir ve neden google doodle oldu?

Eugène Viollet-le-Duc kimdir?

Eugène Emmanuel Viollet-le-Duc (1814'te doğdu 1879'da öldü) mimar, mimari restorasyon uzmanı, araştırmacı, kuramcı, eğitimci ve yazar kişiliği ile 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren önce Fransa’da, daha sonra da tüm dünyada en etkin ve ünlü mimarlardan biri olmuştur. Yoğun mimari etkinliklerinin yanı sıra yazdığı çok sayıda kitapla, mimarlığın, Ecole des Beaux-Arts’ın önderliğinde benimsenen neo-Klasik üslubu yineleyen biçimlenişine karşı, Fransa için ulusal özellikler taşıması nedeniyle ortaçağ mimarlığının mantığıyla biçimlenmesi gerektiğini savunmuştur.

Onun çalışmalarıyla Fransa’nın Ortaçağ yapıları incelenmiş, belgelenmiş, korunmuş ve restore edilmiştir. Viollet-le-Duc, Gotik mimarlığın strüktürel mantığının ve biçimsel geometrisinin akılcı prensiplerini belirlemeye çalışmıştır. Çağdaşlarının aksine, Gotik mimarlığı tekrar eden mimari biçimler üretmeyi değil, bu mimari mirasın dehasıyla her çağın ihtiyaç ve teknolojisine göre dönüşebilen; ulusal, akılcı ve modern yapılar yapmayı amaçlamıştır.

Dünya üzerinde yaygınlaşan bu düşünceleri 19. yüzyıl mimarlığında büyük etki yaratmış, neo-Gotik mimarlık uygulamalarına ve özellikle mimari restorasyon kuramına ve mimarlıkta ulusal kimlik arayışlarına kaynak olmuştur. Viollet-le-Duc’ün akılcı ve geleceğe bakan mimarlık anlayışı, 19. yüzyılın neo-Klasik ve historisist tutumundan modernizme geçişte önemli bir rol oynamıştır. Corbusier, F.L. Wright gibi modernizmin öncülleri kendilerine esin kaynağı olan Viollet-le-Duc’ü modern mimarlığın ilk kuramcısı olarak kabul etmişlerdir.

Eugène Viollet-le-Duc dünyayı tanıdı
Eugène Viollet-le-Duc 1814 yılında Paris'de doğdu ve 187'da Lozan'da hayatını kaybetti.
Eugène Viollet-le-Duc, arkeolog ve kuramcı Eugène Emmanuel Viollet-Le-Duc, çok sayıda ortaçağ yapısı onarımının yanı sıra Gotik mimarlığın özellikle Fransa'da yeniden canlanmasına katkıda bulunan iki kapsamlı ortaçağ sanatı sözlüğüyle tanınır..
Eugène Viollet-le-Duc sanatla yakın ilişkisi olan varlıklı bir aileden geliyor. Eugène Viollet-le-Duc, 16 yaşında babasının arkadaşı mimar Marie Huvé'nin yanında çalışmaya başladıktan sonra, mimarlığı meslek olarak seçmeye karar vermiş ve kısa bir süre sonra mimar Achille Leclère'in atölyesine geçmiş. Eugène Viollet-le-Duc bütün önerilere karşın zamanın en seçkin öğrenim kurumu olan Güzel Sanatlar Yüksekokulu'na gitmeyi hiç düşünmemiştir..

İŞTE GOOGLE’IN DOODLE YAPTIĞI PIERREFONDS ŞATOSU

Pierrefonds Şatosu, Fransa’nın Oise departmanında, Paris’in kuzeyinde, Compiegne ve Villers-Cotterets arasında, şato ile aynı ismi taşıyan Pierrefonds ormanında yer alır.

Pierrefonds Şatosu, Orta Çağın karakteristik askeri savunma kalesi özelliklerini taşımaktadır. 19.yy.da ünlü Fransız restoratör mimar Eugène Viollet-le-Duc tarafından renovasyonu ve iç dekorasyonu yapılmıştır.

12.yy. da şatonun bulunduğu yerde bir kale yapısı mevcuttur. İki yüzyıl sonra 1392 de Kral Charles VI, kaleyi kardeşi Orleans Düküne vermiştir. 1393 ‘den 1407 deki ölümüne kadar şato, mimar Jean Le Noir tarafından onarılmıştır.
Şato, 17.yy.da Louis XIII.zamanında, Savaş Bakanı Richlieue tarafından gönderilen grupları ağırlamıştır. İki yüzyıl boyunca harabe olarak kalan şato, 19.yy.da Napoleon I.tarafından satın alınmış, 1832’nin ağustosunda ilk Belçika kralı olan Léopold de Saxe-Cobourg Gotha’nın düğününe ev sahipliği yapmıştır.

1848 yılında Fransız Kültür Bakanlığı tarafından Pierrefonds Şatosu, ulusal anıt olarak tespit edilmiştir.
Louis-Napoléon Bonaparte, 1850 yılında şatoyu ziyaret ederek imparator olarak, mimar Eugène Viollet-le-Duc ‘ten şatonun restore edilmesini istemiştir. Maliyetin yüksek oluşu ve Eugène Viollet-le-Duc ’ün 1885 de ölmesi üzerine salonların dekorasyonu bitirilememiştir.
Günümüzde pek çok filme sahne olan şato, özellikle son üç yıldır BBC kanalı tarafından çekilen Merlin dizisi ile yeniden popülerlik kazanmıştır.

Eugène Viollet-le-Duc ve Osmanlı

Osmanlı İmparatorluğu’na hiç gelmemiş olan Viollet-le-Duc’ün Osmanlı mimarlığını da onun düşüncelerini benimseyen ve uygulayan mimarlar ve mimarlık tarihçileri yoluyla etkilediği tespit edilmiştir. Osmanlı mimarlığı 18. yüzyıldan sonra modernleşme amacıyla Avrupa’nın benimsediği üslupları takip etmiş, neo-Klasik, neo-Rönesans, neo-Gotik, neo-Barok ve Oryantalist üslupların mimari elemanlarından seçmeci bir tutumla biçimlenmiştir. 1873 Dünya Fuarında Osmanlı mimarlığının tanıtılması amacıyla hazırlanan Usul-i Mimari-i Osmani kitabı Osmanlı mimarlığının kendi kimliğine dönüşünün başlangıcıdır. Viollet-le-Duc’ün öğretilerini uygulayan öğrencisi Leon Parvillée Osmanlı mimarlığının kurallarını, Celal Esat Arseven de Osmanlı mimarlığının diğer İslam ülkelerinin mimarlığından ayrılan özelliklerini belirlemişlerdir. Mimari eğitim ve uygulama alanında ‘Osmanlı’ kimliğinin ulusal bir mimarlık olarak benimsenmesinde Viollet-le-Duc’ün düşüncelerini benimsemiş olan Alexandre Vallaury ve Kemalettin Bey etkin olmuşlardır