Miting gibi konser

The Wall konseri her ne kadar Roger Waters’ın bireysel The Wall albümünü icra ve sahneye koyma projesi olsa da kalabalıktan anladığım bu bir Pink Floyd konseri gibi algılandı. Eminim pek çok insan “keşke sahnede diğer üyeler de olsa” diye düşündü.
‘Buradan çıkış yok’
Konsere gelenlerin gündeminde gezi bir numarada. Hâkim hava buydu. Sonlara doğru “çıkış nerede” diye sorduğum biri “Buradan çıkış yok” dedi.
Roger Waters The Wall albümünden şarkıları sırayla çalarken bazı şarkıları yeniden yorumlamayı da ihmal etmedi. İki bölümden oluşan konserde Waters kâh duvarın içinde oluşturulmuş bir odada şarkı söylüyor (Nobody Home), kâh hiç görünmüyor (Vera Lynn), kâh bir delikten kafasını çıkararak insanlara yüzünü gösteriyor, kâh önünde durup tek başına şarkılarını söylüyor (Comfartably Numb)... Bana kalırsa hâlâ seyirciyle fazla içli dışlı olmayı sevmiyor.
Duvarın üzerine her şarkı için özel olarak hazırlanan videolar yansıtıldı. Her biri ayrı sanat eseri olan bu videoları izleyiciler konser boyunca cep telefonlarıyla görüntüledi.
Konserin sonunda ilk yarıda inşa edilen duvar “Trial”da yıkıldı. İkinci yarı boyunca havada dolaşan şişme domuz seyircilerin arasına iniş yaptı. Waters herkesi sahneye çağırdı ve son şarkı “Outside The Wall” çalındı. Waters “Siz tüm dünyada bu şova en iyi tepki veren insanlarsınız dedi. “Her yer Taksin her yer direniş” sloganlarıyla uğurlandı. Kimilerine göre rüya, kimilerine göre miting gibi bir konserdi.

Gezi’de ölenleri de unutmadı
Herhalde herkes için en unutulmaz anlardan biri “Mother” öncesinde, sahnedeki dev duvarda kırmızı zemin üzerinde tanıdık isimlerin belirdiği andı. Mehmet Ayvalıtaş, Ethem Sarısülük, Abdullah Cömert, Ali İsmail Korkmaz ve Mustafa Sarı. Roger Waters Gezi olayları sırasında hayatını kaybedenler arasında ayırım yapmadı.
Türkçe metni prompter’dan okurken zorlandı ama yılmadı. “Bu şarkı devlet teröründe hayatını kaybedenler için” dedi ve “Mother” başladı. “Bu daha başlangıç mücadeleye devam” diye bağırdı bütün stat.