Paşabahçe’nin son kaptanı ve son yolcusu buluştu

İstanbul’un simge gemilerinden olmasına rağmen parçalanmak üzereyken Şehir Hatları İşletmesi’nin kurtarmak için geri aldığı Paşabahçe vapurunu, son kaptanı ve son yolcularından biri ziyaret etti. Bir zamanlar Prens Adaları’ndan Yalova’ya ekspres sefer yapacak kadar güçlü Paşabahçe’de yaşanmışlıklarını ve anılarını tazeleyen kaptan Ekrem Özçelik ve son yolcu Süleyman Gerçek’in buluşmasına Milliyet tanıklık etti.

İtalya’da savaş gemisi olarak yapıldıktan sonra İstanbul’un yolcu gemisi filosuna katılan yaşındaki 67 yaşındaki Paşabahçe’nin tekrar mavi sulara dönmesi için çalışmalar sürüyor.

Kasımpaşa’ya gidecek

Beykoz’da bağlı olduğu iskeleden Aralık ayında römorkörle çekilerek Kasımpaşa’daki kuru havuza götürülmesi planlanan Paşabahçe, İstanbulluların hafızasında en çok yer edinen vapur. Paşabahçe’yi diğer vapurlardan ayıran özelliklerinin başında, savaş gemisi tasarımıyla donatılan güçlü makinelerinden kaynaklanan sürati. Makine dairesinden İstanbul Boğazı’na yayılan ses kadar üst güvertede yer alan sekiz metre yüksekliğindeki gözetleme direği de filoda başka vapurda bulunmuyor. Paşabahçe, hizmet verdiği 58 yıl boyunca vapur filosunun amiral gemisiydi.

Büfeye giren gemi!

Paşabahçe semtinin bulunduğu Beykoz Belediyesi’ne 2009 yılında devredilen vapurun son ziyaretçileri duygusal bir buluşmaya imza attı. 22 yıldır Şehir Hatları İşletmesi’nde çalışan kaptan Ekrem Özçelik, beş yıl çalıştığı Paşabahçe’nin tekrar denize döneceğini hayal ederek geldiği Beykoz’da vapurun son yolcularından emekli Süleyman Gerçek ile buluştu. Kaptan Ekrem Özçelik, İstanbul Boğazı’nın ve Marmara Denizi’nin engin maviliğinde kullandığı vapurun ‘köprüüstü’ne (kaptan köşkü) çıkarken anıları aklına geldi.

Köprü üstünde ahşap dümene geçen Ekrem Özçelik, yıllar önce kullandığı seyir cihazlarından çoğunun yerinde durduğunu gören Özçelik, “Her yönüyle farklı, yaşanmışlıklarıyla yolcularında büyük iz bırakan Paşabahçe beni o döneme götürdü. Bu vapurda o kadar çok hatıra vardır ki, hurdaya ayrılması binlerce insanı üzüntüye boğmuştu. Şimdi mavi kadifede tekrar süzüleceğini düşünmek bile bizi sevindiriyor.

Çok dayanıklı hatta müthiş dirençli bir gemideyiz. Kaderine terk edilmişti ama yıllara yenilmeden kaderinin değişeceği günü bekledi. Yine yolcu taşıyacağımız günleri hayal ediyorum. Sarayburnu’nda dış merdivenlerine vurdu, Yalova’da denizaltıya çarptı, Kadıköy’de büfelere girdi. Hızı ve şahanlık (gözetleme direği) ile yol alırken işletmenin haylaz çocuğu olarak anılırdı” dedi.

‘Sınava yetiştirdik’

Kaptan Özçelik, “2008 yılında Büyükada-Heybeliada-Kadıköy seferini yaptığımız bir pazar günü üniversite sınavı vardı. Sabah 07.30 seferi için beklerken fırtına nedeniyle seferler iptal edildi. Büyükada’da yedi, Heybeliada’da iki, toplam dokuz gencin ÖSYM sınavına gireceğini öğrendik. Paşabahçe’ye ve kendimize güveniyorduk. Gençleri sınava yetiştirmek için yola çıktık ve başardık. Biri sınavı kazandıktan sonra gemide bizi ziyarete geldi ve veteriner oldu. Diğerleri de mutlaka Paşabahçe vapuruyla yaptıkları o seferi unutamıyordur. Bu kadar çok yaşanmışlığı olan bir vapurun yok edilmeden sulara dönmesi tarihe saygımızı da kanıtlıyor” diye konuştu.

Denizaltıya çarpan tek vapur: Paşabahçe

İki yıl içinde yolcu taşıması planlanan Paşabahçe, pek çok farklılığı ve ilki barındırıyor. Bir vapurda gerçekleşen tek doğuma Paşabahçe ev sahipliği yapmıştı. 8 Aralık 1972 günü Heybeliada’da annesinin karnında bindiği vapurdan yolcu olarak inen Deniz Yılmazişler Koğacıoğlu da hurdaya ayrılmasına tepki göstermişti.

Şubat 1960’da ise Yalova’dan Büyükada’ya gelen Paşabahçe, tatbikat yapan TCG Sakarya (S 332) denizaltısının periskopuna çarparak yine bir ilke imza atmıştı. İtalya Cenova’da ünlü Ansaldo San Giorgio tersanesinde 1952 yılında savaş gemisi olarak yapılan 74 metre uzunluğundaki vapur, saatte 19 knots (35 km) hızı ile en süratli yolcu gemisiydi. Bu yüzden çok uzun Adalar-Yalova seferlerini başarıyla tamamlıyordu.

‘Muhteşem İstanbul kültürünü barındırır’

Emekli muhasebeci Süleyman Gerçek, yolculuk ettiği alt ve üst salonlarda duygusal anlar yaşadı. Gerçek, “Düğün davetiyelerimizi bu vapurla Büyükada’ya götürdük. Adadan Yalova’ya geçerdik bu vapurla. Muhteşem bir İstanbul kültürü barındırır. Suyun içinde kalan alt salonu bile birbirine selam veren yolcularla dolardı. Benim gibi Paşabahçe’ye binmek için işlerini ayarlayan insanlar vardı. Kıbrıs çıkartmasını bu vapurda el radyosundan öğrendim. Bu gemide çok kişinin anısı, yaşanmışlıkları, duyguları vardır. Son yolcularından biriyim, yenilendikten sonra ilk yolcularından olacağım” dedi.