"Aç sınıf" define peşinde

"Martılar Açken" Umutsuzluk ve açgözlülük temalarını işleyen "Martılar Açken" hem bir altkültürü tarife yelteniyor hem de toplumun en alttakileri sayılan tabakanın yok oluşunu sergiliyor. Bireysel fuhuşun, pavyon işletmeciliğinin, üfürükçülüğün zamanının geçip yerini organize işlerin alışını gösteriyor. Bu geçişi tam olarak beceremeyen suçluların, köşe dönmek için hala hurafelerden medet umması filme trajik bir boyut kazandırıyor. Doğru giriş, eksik gelişme, yanlış sonuç... Ne yazık ki "Martılar Açken" adlı filmi başka türlü tarif etmek gelmiyor elimden. Oysa dramatik yapısı sağlam bir senaryoyla, izleyiciyi çok daha başka yerlere götürebilecek, ilginç bir öyküsü var. Sinematografi ve kurgudaki zaaflar da filmi izlemeyi oldukça zorlaştırıyor. Belli ki hiç de elverişli olmayan koşullarda gerçekleştirilmiş, küçük bütçeli bir film "Martılar Açken". Ancak izleyicinin bunları bilmesi ve anlayış göstermesi beklenemez. Oyunculara dikkat Meral Oğuz bu filmdeki yaşlanmış fahişe Mehtap rolüyle Altın Portakal kazandı. Ancak, açığa alınmış komiser muavini Metin rolünde Ümit Belen, esrarkeş pezo Hikmet rolünde Ali Şenin oğlu Murat Şen ve Hoca rolünde İstemi Betile dikkat çekmek isterim. Yılmaz Güneyin başyapıtı sayılabilecek "Umut"ta anlatılan define avı burada açgözlülüğün, batıl inancın tırmanışı metaforu haline getiriliyor. Ancak filmin bir türlü oturmayan mizanseni bütün bu okumaları yapmak için hayli iyi niyet ve sabır gerektiriyor. Tasarlanan acımasız dünya "Martılar Açken"de bir türlü kurulamıyor. Yön. / Sen: Bülent Pelit Gör: Levent Pelit Müz: Erhan Güleryüz Oyn: Meral Oğuz (Mehtap), Ümit Belen (Polis Metin), Haldun Boysan (Kaptan), İstemi Betil (Hoca), Umut Ulaş Er (Akın), Murat Şen (Hikmet), Ümit Çırak (Şeref), Özge Uyar (Hande) "Martılar Açken"