Batı Karadeniz’de yollarda

43. gün: Zor bir gece geçirdim. Hatırlarsanız akşam Sinop Ayancık’ta otellerde yer bulamayınca benzin istasyonunda gördüğüm üstü sundurmalı ormancı masasında gecelemeye karar vermiştim. Aslında her şey iyi gidiyordu. Yazı çizi işimi bitirip elektronik ekipmanı çantalara yerleştirmiştim ki bir sağanak başladı.

Rüzgâr da taneleri serpiştirince yatmak yerine, başımı kollarımla oluşturduğum yastığa koymak suretiyle oturur vaziyette uyumaya çalıştım. Sağanak kâh kesildi kâh yağdı, bir daldım bir uyandım; böylece sabah ışıkları görünmeye başladı. Ayancık kasabasını sanırım bir daha unutmam.

Burada durmanın anlamı yok, diyerek saat 05.30 gibi dağlara doğru tırmanmaya başladım. Tek tük araca denk geldiğim orman içi dağ yolları, biraz ürkütse de yağmuru sisi derken hava iyice aydınlanmaya ve toparlamaya başladı.

Türkeli kasabasıyla tekrar denizle buluştum. Sonrası tırman-in, dön, dön, virajlı ama bir o kadar da muhteşem deniz ve azgın dalgalarla dolu bir Karadeniz eşliğinde yol aldım. Neredeyse içinden geçtiğim her köyde çay molası verdim.

Otelde yer bulamayınca

Güneş yükseldikçe akşamın yarattığı uykusuzluk kendini daha da hissettiriyordu. Abana ve İnebolu’da bir-iki otele yer sordum. 1-2 saat kadar uyumaktı niyetim ama nafile! Yolda alçak bir istinat duvarı buldum. Montu kıvırdım bir saat kadar tilki modunda uyukladım. Bol çay molalı yola devam edip Cide’ye geldim.

Burada daha önce sosyal medyada birbirimizi takip ettiğimiz sevgili Sait Genç kardeşimle buluştuk. Sohbet, yemek derken geç kalmamak için izin istedim. Sait kardeşim motosiklet tutkunu bir hekim.

Aslen Erzurumlu. Cide Devlet Hastanesi Acil Servisi’nde çalışıyor ve 4 senedir Cide’de. Dilerim yolum bir daha düştüğünde daha fazla sohbet ve birlikte sürme imkânı buluruz. Cide’nin 11 kilometrelik düzlüğü dışında gün boyu sürdüğüm 308 km yol hep virajlı, ancak dediğim gibi muhteşem manzaralıydı.

Zorlu gün bittiğinde

Amasra’yı pas geçip akşamüzeri 17.30 gibi Bartın’a vardım. Dünden bu yana Cansu (Instagram: @cansuozcan) ile yazışıyorduk. O da Bartın’da ailesinin yanındaydı. Ve ne güzel bir tesadüf ki o da cumartesi günü İstanbul’a dönecekti. Sevgili Cansu Özcan’ı, Namık Kutlu hocadan (Instagram: @namikkutlu) ders alırken tanıdım sosyal medyadan. Sonrasında ara ara yazışır olduk. Dünya tatlısı genç, üretken ve doğa aşığı bir insan. Annesi Mehlika Hanım ve babası Tayfun Bey, Cansu ile birlikte muhteşem ağırladılar beni. Derin birikimleri olan insanlarla sohbet bir başka oluyor tabii. Bir de evleri muhteşem.

Baba evi ahşap konak; meyve ağaçlarının gölgesinde serin bir bahçe. Ertesi sabah kahvaltıya davetle ayrılıp otelime gittim. İki dakika uzanayım duşu sonra alırım dedim ve sonrası sabah oldu. Yorgun ve keyifli ama zorlu yol sürüş günüm böylece bitti. Bugün mü? Düşününce kızıyorum kendime. Kur bir yerde çadır ve yat uyu. Uykusuz motosiklet sürmek de neymiş. Ayıp bana! Bu kısa dersle son yol gününde buluşmak üzere hoşça kalın.

Merak edenleriniz için: Gerçekleştirdiğim bütün rotalarım Wikiloc programında herkese açık şekilde Oskrom hesabımda kayıt altına alınıyor. Ayrıca yol maceramın daha fazla detayına Instagram: Oskrom ve Facebook: Osman Kromer hesaplarından ulaşabilirsiniz.