“Plan yapmanın saçma olduğunu annemi kaybedince anladım”

Galip Derviş dizisinin Hülya’sı Algı Eke ile buluşmak üzere dizinin setindeyiz. Sebebi ziyaretimiz ise oyuncunun bu hafta vizyona giren filmi “Kedi Özledi”. Hülya karakteri ile sağlam bir hayran kitlesi yaratan Eke yine kendine has üslubuyla izleyiciyi güldürüyor bu filmde. O gün sette, usta komedi oyuncusu Ayşen Gruda da var. “Sen Susan Sarandon gibisin. O da sıradanı oynuyor ama sıradan değil” yorumunu yapıyor genç meslektaşı için. Eke de mest oluyor: “Çok büyük hayranıyım onun. Umarım benim de en az Ayşen Gruda kadar gurur duyacağım filmlerim olur.” Eke ile yeni filminden yola çıkarak kadın-erkek ilişkilerini ve birkaç ay önce kaybettiği annesini konuştuk.

Aranılan kadın komedi oyuncusu deniyor sizin için...

Öyle diyorlar. Bir-iki yerde çok güzel eleştiriler okudum
ben de. Film vizyona girdikten sonra asıl eleştiri bombardımanı başlayacak. İyi de oluyor, kötü de... Ben genellikle güzellerini alıyorum. Çünkü ne bileyim, mutlu olayım istiyorum. Ben kötü eleştiriden etkileniyorum.

Kötü eleştirilere çok bakmıyorsunuz o zaman...

Evet. Çünkü ben o eleştirileri beni çok seven yakın çevremden alabiliyorum. Objektif haline güvendiğim için kötü şeyleri onlardan duymayı tercih ediyorum, demoralize olmak istemiyorum. Bir de kendimi yeterince çok eleştiriyorum. Başak burcuyum, çok pimpirikliyim.

Bu film projesi nasıl gelip buldu sizi?

Filmin yönetmeni Mustafa Şevki Doğan ile ilk dizi projemde de çalıştım. Filmin senaristi Baykut Badem’le de öyle. “Düriye’nin Güğümleri”nde birlikteydik. Sonrasında bana bu rolü getirdiler. “Yazarken seni düşündük” dediler. İlker Ayrık’ın adını duyunca da sorunsuz olacağını düşündüm, onunla daha önce tiyatroda birlikte çalışmıştık. Böylece dahil oldum.

Kadın-erkek ilişkileri üzerine çok şey görüyoruz filmde. Adamla kadın bir türlü bir araya gelip konuşmuyor. Bu iletişimsizlik büyük sorunlara yol açıyor. Sizce de bu mudur kadın-erkek ilişkilerindeki en büyük sorunlardan biri mi?

Sadece kadın-erkek değil, genel olarak insan ilişkilerindeki en büyük sorunlardan biri iletişimsizlik. Duygularımızı, sevgimizi ifade etmekten kaçınıyoruz. Bu çok sağlıksız bir durum. Filmde bunu komedi ile anlatıyoruz -ki böyle şeyler mizahla anlatılırsa çok daha akılda kalır. Mizah o kadar kuvvetli bir şey ki...

Filmdeki sevgiliniz Kadir karakteri ideal erkek gibi ama sevgilisini aldatmaya yelteniyor.

O yüzden anlıyoruz ki kimin ne olduğu belli olmuyor. Çok da iddialı laflar etmek istemiyorum. Bu konu hakkında öyle çok büyük deneyimlerim de yok.

Kıymet’in başına gelecekleri hisseder bir hali var...

Bir şeyler saklandığını hissediyor ama hiç ihtimal vermiyor, aslında sevgilisinden çok emin. Çok seviyorlar birbirlerini. Filmde en çok hoşuma giden şey ilişkilerinin sevgi üzerine kurulu olmasıydı. E 10 senedir birlikteler, kız da söylüyor zaten filmde “Ne heyecanı, heyecan mı kalır?” diye. Aşktan, cinsellikten öte yoğun bir sevgi var.

Öyle mi olur olur uzun süreli ilişkilerde?

Benim hiç 10 senelik ilişkim olmadı. Zaten 28 yaşındayım. Ama bütün ilişkiler zamanla sevgiye dönüşüyor, bu da her şeyden daha kıymetli bence.

“Dizi ekibiyle birlikte görünce tanıyorlar beni”

Sokakta artık iyiden tanınır hale geldiniz diye tahmin ediyorum...

Beni tanımıyorlar sokakta! Ekip arkadaşlarımla birlikteysem tanıyorlar beni, tek başına tanımıyorlar. O yüzden çok rahatım. Sadece yakından takip eden biri iki-üç kere baktıktan sonra “o siz misiniz” diye geliyor.

Son zamanlarda magazin basını peşinden koşar oldu...

Nasıl oldu ben de anlamadım.

“Tanınmıyordum, rahattım” dediniz... Şimdi bir anda karşınızda kameralar. Rahatsız oluyor musunuz?

Kendimden sakladığım bir şey yok, o yüzden dışarıdan sakladığım da bir şey yok. Bu olanlar da beni rahatsız etmiyor. Sadece bazen şaşkına dönüp kendimi çok iyi ifade edemiyorum. O korkutuyor beni; kendimi yanlış ifade ederim, bu da antipati oluşturur. Dedim ya sana, iyi şeyler olsun, iyi şeyler söylensin istiyorum.

Son “Yakalandı” olayından sonra kendinizi geri çektiniz mi ya da kiminle çıktığıma dikkat edeyim diye düşündünüz mü?

Yok, neyse ona devam. Çünkü öyle bir hayatım yok. Ben sette yaşıyorum. Onun dışında arkadaşlarımla yemek yerim
ya da gece bir yere gider müzik dinlerim belki.

“Oyunculuktan başka bir yeteneğim de yok”

Nasıl bir hayatınız var?

Çok da normal yaşıyorum aslında, sıradan bir hayatım var. Annemi kaybettim yazın, o yüzden yeni bir hayat başladı benim için. Çok zor bir durum. Hiç eksilmiyor acı... Garip bir durum, anlatılabilecek bir şey değil. Buna uyum sağlamaya çalışıyorum. Ama çok sevdiğim bir işi yapıyorum ve bu annem sayesinde. Annem benim oyuncu olmamla çok gurur duyuyordu. Şu an bu durumumdan memnun olduğunu düşünüyorum. Bu aralar özel hayatım pek iç açıcı değil anlayacağın.

Başınız sağolsun, çok üzüldüm. Annem sayesinde yapıyorum oyunculuk dediniz. Nasıl başladınız oyunculuğa?

Oyunculuk çocukluk hayalimdi. Biraz klasik aslında... Başka bir yeteneğim de yok.

Çocukken çevrenizde özendiğiniz bir oyuncu var mıydı?

Çok film izlerdim çocukluğumda, hâlâ da çok izlerim. Oyuncu olmak istememin ilk sebeplerinden biri Robert Downey JR’ın Charlie Chaplin’in hayatını canlandırdığı bir filmidir, annemle izlemiştik.

Oyunculukta aradığınızı bulabildiniz mi?

Hep şanslıydım oyunculuk anlamında, çok güzel oyuncularla oynadım. Ama oynamak istediğim rolleri henüz oynamadım. Cahide Sonku’nun hayatını oynamayı çok istiyorum.

Kariyer planlaması yapıyor musunuz bu anlamda yoksa bakalım gelecek ne getirecek mi diyorsunuz?

Biraz bakalım ne getirecek diyorum. Özellikle annemin ölümünden sonra plan yapmanın çok saçma olduğunun dank diye farkına vardım. Ölçüm sadece bir senaryo ile karşılaştığımda o senaryoyu sevip sevmemem.

Danıştığınız biri var mıdır, bir akıl hocanız?

Annem vardı, en büyük akıl hocamdı. Vizyonu çok geniş bir kadındı, onun eksikliğini inanılmaz hissediyorum. Fakat bana miras bıraktığı iki-üç kişi var çevremde ailemden.