Bu maçın adını Sydney Pollack’tan ödünç alıyorum: Atları da vururlar!
Şurası anlaşılmıştır ki Şenol Güneş’in elinde şampiyon olan, Şampiyonlar Ligi’nde muhteşem bir macera yaşatıp son maçta yarım düzine gol yiyerek yeniden UEFA Avrupa Ligi’ne dönen Beşiktaş, artık “İnvictus” değildir...
Fethedilemez, yenilemez özelliği ağır gelmiştir Beşiktaş’a...
Namağlup unvanı Kasımpaşa karşısında çöpe gitmiştir.
Bu takımın teknik analizini yapanlar, Beşiktaş’ın neden yenildiğini, Kasımpaşa’nın nasıl kazandığını farklı gözlerle yorumlayacaklardır.
Bizim gözümüzde maçı bağıra bağıra gelen gollerle hiçbir reaksiyon göstermeden kaybetmiştir Beşiktaş...
Ezberini bozmadan, aynı verimsiz oyunu ısrarla ve anlaşılmaz biçimde sürdürerek, inanılmaz hatalarla oynamak, Beşiktaş’ın sadece unvanını eritmekle kalmamış, aynı zamanda şampiyonluk hesaplarını da karıştırmıştır. Dostça söyleyelim ki sinsi görüntülerle varlığını hissettiren durağanlık ve gerileme Beşiktaş’ın teslimiyetini hazırlamıştır.
Elbet Kasımpaşa’nın da hakkını vermek gerekiyor. 10 yenik kapadıkları ilk yarıdan sonra ikinci yarıda adeta havai fişek gibi peşpeşe patlayan iki golle konuklarını şoke ettiler. Maçın başından beri önemli atakları düzenleyen, çabukluğu ve top tekniğiyle Tunay Torun, Beşiktaş’ın savunmadaki şaşkınlığını ustaca cezalandırdı. Edock’un asisti de güzeldi. İkinci golde çaresiz kalan Gökhan Gönül, kaza golüyle kendi kalesini düşürdü.
Sonrasında Beşiktaş’ın ısrarla sağdan atak geliştirdiğini, arka direğe verimsiz toplar ortaladığını ve kaybettiğini; orada meşin yuvarlağı çeviren stoperlerin Popov’la kendi sağ kanatlarından inanılmaz kontralar başlattığını izledik. Beşiktaş’ın ikinci büyük hatası da Oğuzhan, Tolgay, Atiba’nın, sonradan Kerim’in getirdiği toplarla ceza yayı üzerinde gol araması ve etten Kasımpaşa duvarı önünde de kaybetmesiydi.
İşte futbolun büyük gerçeği... İnvictus (yenilmez) yoktur...
Atları da vururlar... Yani!