1959 yılından bu yana düzenlenen profesyonel futbol ligimizde ikinci defa şampiyon bir grup maçları sonunda ortaya çıkacak.
Çok özel bir sezon yaşıyoruz. Futbolumuz bu kadar yoğun heyecanı kaldırabilecek mi bu yaşayarak öğreneceğiz.
Açıkçası bu süper final kurgusunu yapanların kafasında tam olarak ne vardı, bilmek mümkün değildir.
18 takıma sahip ve normal bir sezonda 34 lig maçı yapan bir ligde play off sistemi gerekli midir, değil midir, bunu insan kendisine sürekli sorup duruyor.
Sezon başında bu uygulamanın UEFA tarafından pilot olarak Türkiye’de uygulatıldığı tahmini yapmıştım. Herhangi bir duyum ya da bilgiye dayanmayan sadece TFF ile UEFA’nın o tarihlerde sürekli yakın ilişkisinden kaynaklanan bir öngörüydü sadece.
Geçen sezon İspanya’da bir Real Madrid-Barcelona rekabeti yaşandı; La Liga, Kupa ve Şampiyonlar Ligi’nde. Bu Avrupa’da belki de yılın olaylarından bir tanesiydi. Milyonlarca insan haftalarca bununla yattı ve kalktı.
Aynı şey bu sezon La Liga ve Şampiyonlar Ligi’nde yine tekrar etme potansiyelini taşıyor.
34 veya 38 maç serisinde yaşanan sadece iki maçlık rekabetin maç adedi bakımından artması aslında insanların ilgisini çekebilecek bir şey.
Benzer rekabet İngiltere’de, Almanya’da da yaşanıyor.
Hiç kuşkusuz ülkemizdeki derbi rekabeti ve kültürünün bundan hiç aşağı kalır yanı yok.
Fenerbahçe-Galatasaray eşleşmesi sadece futbolun değil sporumuzun motorudur.
Son yıllarda salon sporlarında bu rekabet en üst düzeye, Avrupa platformuna kadar taşındı. İnsanlar bugüne kadar hiç izlemedikleri aktiviteleri sadece bu iki takım final oynuyor diye takip ediyor sonucundan da kendine göre bir pay çıkarıyor.
Hafta sonu voleybolda erkeklerde yaşanan final heyecanı gibi…
Bu anlamda bakıldığında Süper Final futbolumuza yepyeni bir heyecan getirecektir. Grubun içine Beşiktaş ve Trabzonspor’un eklenmesi kelimenin tam anlamıyla 6 haftalık futbol festivaline dönüştürecektir ülkeyi.
Dün akşam yayıncı kuruluş bu dört takımın teknik patronlarını bir araya getirdi.
Yıllarca bir arada top oynamış, birbirine rakip olmuş asılları itibarıyla bugün çalıştırdıkları takımlarda yıldızlaşmış, sembol olmuş bu adamların bu sezon özelinde bulundukları pozisyonu da anlamlı ve değerli buluyorum.
Yıllarca Avrupa’nın birçok yerinde görmeye alıştığımız özünden yetişmiş teknik direktörlerin çalıştırdıkları takım kültürünün bir örneğinin ülkemizde dört büyük takım tarafından hayata geçirilmiş olması az bir şey değildir.
Önemlidir.
Ayrıca onların kamuoyuna verdikleri mesajı doğru okuyabiliyor olmak gerekiyor. Teknik adamların ne dediği önemlidir. Kişisel görüşüm kulüplerde sadece onların konuşması gerektiğidir.
Ancak denense ülkemizde onlar dışında herkes fazlası ile konuşmaktadır.
Umuyorum ki bu dört adam üzerlerine düşeni her anlamda yerine getirmeyi başaracaktır.
Rekabet en üst düzeyde yaşanacaktır. Türkiye ilk defa yaşanacak bu gerilim dolu atmosferi doğru yönetecek mi izleyeceğiz.
Burada bir detay var, hayatta hiçbir şey yaşanarak öğrenmenin yerini almıyor.
Rekabetin üst düzeyde ve sürekli yaşanıyor olması insanlarda bir doygunluk ve bunun sonunda da olgunluk yaratabilir.
Yeter ki etraftan bu çok yüksek dozda yaşanan rekabeti provoke edecek eylemler gelmesin.
Ayrıca yine bilinmelidir ki böylesine üst düzeyde yaşanacak rekabet elbette bir takım kontrolsüzlüklerin ortaya çıkmasına da neden olacaktır. Yetkililerin buna karşı hazırlıklı ve duyarlı olması gerekiyor.
Puan durumu göz önüne alındığında bu dörtlü finallerde Fenerbahçe-Galatasaray rekabetinin bir adım öne çıktığını görüyoruz. Bu nedenle Süper Final futbolumuzda yeni bir ezeli rekabet kültürünün önünü açabilir.
Elbette doğru yönetildiği takdirde…
1959’da farklı bir şekilde yine bir Fenerbahçe-Galatasaray rekabeti ile başlamıştı, 2012 başka bir formatla yepyeni heyecanı yaşayacağız.
http://twitter.com/uzaygokerman
