Süper Ligin en büyük derbisini Fenerbahçe kazanarak kendisi için hayati soluk anlamı taşıyan çok değerli 3 puanı almış oldu.
Galatasaray-Fenerbahçe maçlarının taktiği, dizilişi, tekniği olmaz.
Ne olur?
Çok güçlü sinir sistemi, daha güçlü mücadele, ayakta kalabilme becerisi, rakibin karşısında dik durabilme ve biraz da şans tabii.
Aslında son yıllarda Fenerbahçe bu saydıklarımızdan hep yoksun çıkıyor derbilere ve çoğunlukla da kaybediyor.
“Bu sefer süreci iyi yönetmeyi başardı ki kazandı” diyebiliriz.
Galatasaray’ın kaybetme nedeni öncelikli olarak sinirlerine hakim olamamasıydı; kuşkusuz başlıca etken de Fatih Terim’di; karşılaşmanın en başından sonuna kadar kenarda sakin kalmayı beceremediği için hem sürecin gelişini göremedi hem de takımını sahada kontrollü tutamadı.
Oysa 1970’li yıllardan bu yana kaç defa futbolcu kaç kere de teknik direktör olarak bu derbilerde neyin kazandıracağını veya kaybettireceğini çok iyi deneyimlemiş olmalıydı; geçen sezon Kadıköy’de kazanırken yaptığı gibi.
Böyle maçlarda kim kaybederse elbette hakemlerden, TFF’den şikayetçi olacaktı; ancak son on yılda 5 defa şampiyon olmuş Galatasaray’ın, hele geçen sezonki maçta Fenerbahçe’nin iptal edilen golün hatırası hafızalarda taptaze dururken hem saha kenarında hem de maç sonunda televizyonlar karşısında bu kadar şiddetle itirazda bulunması oldukça ilginç bir durumdu, sanırım bu ülkenin gerçekleriyle de uyumluydu.
Maç öncesinde en hararetli tartışma Fenerbahçe’nin hangi kadro ile nasıl bir dizilişle sahaya çıkacağı yönündeydi.
Beşiktaş’ın 5, Galatasaray’ın 4 yenilgi ile sürdürdüğü yarışta takımların teknik direktörleri üzerine hangi taktik dizilişle çıkması gerektiği yönünde tartışma yapılamazken, özellikle kötü sonuçlanan maç sonlarında temel sorun buymuşcasına Vitor Pereira’nın bu şekilde eleştirilmesi de futbol iklimimize has bir gerçekliktir sanırım.
Oysa modern futbolda temel sorun diziliş değil, sahaya çıkan oyuncu grubunun ne yapacağını biliyor olmasıdır.
Galatasaray’ın 8. ve Beşiktaş’ın 9. olduğu Süper Lig yarışında teknik anlamda konuşulması gereken daha büyük sorunlar olduğu da ortadadır.
Aralarında Fenerbahçe’nin de olduğu bu 3 büyük takım da maalesef teknik anlamda sahada bilinçli bir futbol sergilemiyorlar. Yani ne yaptıklarını bilmiyorlar.
Dün Fenerbahçe derbiyi bilinçli bir futbol oynayarak kazanmadı; eğer bunun üzerinden yorum yaparsak bu haftayı geçirmiş, önümüzdeki hafta konuşmamız gereken şeyin üzerini örtmüş oluruz; ki gerçekler de zaten gün gibi ortada duruyor zaten.
Fenerbahçe’nin sorunu 3’lü savunma kurgusu ya da Sosa, Mesut, Mert Hakan, İrfan Can’ın sahada olup olmaması değildi; bu oyuncu grubunun takıma liderlik edip edememesiydi.
Gelişinin üzerinden bir sene geçtikten sonra ilk kez Mesut’un üzerinde taşıdığı çubuklu formaya yakışacak şekilde dimdik sahada durduğu ve koluna taktığı kaptanlık pazu bandının anlamına uygun liderlik ettiğine şahit olduk.
Haftalar önce de zaten altını çizmiştik; “Fenerbahçe’nin lider oyunculara ihtiyacı var” diye.
Mesut golü attıktan sonra tribünlere dönüp, üzerine yağan cisimlere rağmen dimdik durması sahada başta Berke olmak üzere genç oyunculara verilmiş bir mesajdı.
Derbiler bu ülkede böyle kazanılıyor; ancak iş derbi kazanmakla da bitmiyor, bu direnci diğer maçlarda da göstermek, devamlı hale getirebilmek çok daha önemli.
Dün Berke’nin saha içinde yaptığı kurtarışların bir bölümü yeteneğinden önemli bir bölümü de bu liderlikten kaynaklanmıştır.
Yine Kim’in neredeyse tek başına savunmadaki yıkılmayan duruşu da...
Fenerbahçeli oyuncular bunu ayırt edebiliyorlar mı anlıyorlar mı önümüzdeki haftalarda gösterecekleri performanslarına göre daha net cümleler kurabileceğiz.
Şu bir gerçek ki taraftarının bile olmadığı bir ortamda kuşkusuz bir otobüs dolusu Fenerbahçelinin birbirine kenetlenmekten başka seçeneği bulunmuyordu; işte bu bütünleşme çok kıymetli bir derbi zaferini getirdi.
Fenerbahçe’nin lider oyuncuları bu farkındalığı her sıkıştıklarında tekrar tekrar hatırlamaları gerekiyor.
