Geçen akşam liseden sınıf arkadaşlarımla şen şakrak bir yemekte buluştuk.
Neredeyse çeyrek asır olmuş görmeyeli birbirimizi...
Yıllar yılı her sabah alacasında toplanıp sivilceli bir ergenliği tahta sıralarda diz dize tüketmiş ve bir ilk yaz akşamı okulun koca demirli kapısından dört bir yana dağılarak istikbalimize doğru uzaklaşmıştık.
Hayat, yazılmayı bekleyen, sayfaları boş bir kitap gibi önümüzde duruyordu apaçık...
..önsözü alelade karalanmış, sevinçli sürprizlere susamış, bakir bir kitap gibi...
* * *
Yıllar yılı yaza yırta tamamlamaya çalıştığımız ve finali için alabildiğine meraklandığımız kitabın ortalarında bir yerde, insanın önsöz sayfalarına dönüp o acemice karalanmış sayfaları yeniden okuması ne tuhaf...
Ne tuhaf, çeyrek asır önce o büyük demir kapıda ayrıldığı eski sıra arkadaşlarını bellekten tek tek söküp kazıması...
...o bul–ğ rengi siluetlerin üzerine yılların düşürdüğü tebeşir tozunu kaldırıp altından yalansız, riyasız ilk gençlik anıları çıkarması...
* * *
Önümüze ergenlikten kalma fotoğraflı bir sınıf albümü açarak ve geçen yılların suretlerimizde yarattığı değişime şaşarak söyleştik, gülüştük gece boyu...
Yitik hocalardan, tatlı anılardan, renkli simalardan söz ettik doyasıya;
"Sıfır buçuk Ayla"dan, "Pilli bebek"ten, "Ayyaş Hayri"den, "Peri ülkü"den...
...faşizmden ve yaşatılmayan gençliğimizden...
...sonra, ağırdan ağaran saçlardan, karınlara, kalçalara üşüşen fazlalıklardan,
...alçalan eski dostlardan, yükselen tansiyondan,
...artık check - up yaptırma zamanının yaklaştığından...
...çocuklardan, çocukların okullarından...
...eski aşklardan... uzun sürmüş hatalardan...
...özgürlük tutkusu ile güvenlik ihtiyacından...
...ve ikisi arasındaki bitmek bilmez kovalamacadan...
* * *
10 yıl önce buluşsak daha çok istikbalden söz ederdik belki... Daha az sağlık ve çocuk muhabbeti olurdu sofrada; daha çok iş ve seyahat...
10 yıl sonra buluştuğumuzda hepten kıymete binecek mazi... "Hatıraların çağı" başlamış olacak. Check-up sonuçları konuşulacak daha çok ve belki daha az aşk...
Ama onca yıllık kopukluğu kapatmak edercesine, çocuksu bir heyecanla buluştuğumuz o gece, yaşadığımız an, çok daha kıymetliydi sanki, yaşanmışlardan ve yaşanacak olanlardan...
Ne dövünmek yitip giden yılların ardından, ne telafi ummak önümüzdeki yıllardan...
Anladık ki, "kitabın ortasında", daha değerlisi yok;yaşanan andan..
* * *
ilahi bir hafıza, biriktiriyorsa eğer tüketilen saatleri bir yerde...
...eminim girmiştir arşivimin en güzel köşesine...
...ağır demir kapının eşiğinde yitirdiğim dostları yeniden bulduğum gece...