Kentin balkonları kapalı kuşlara; demir çubuklu pencereler titrek gagalara sağır, dilsiz...Bir veba tecridinde kanatlılar... yemlendikleri kapılar merhametsiz... Kar püskürtüyor ocak; ocaklar yıkıyor, tabutlar taşıyor, allı yeşilli, vakitli, vakitsiz...* * *En son birlikte Londra'ya gitmiştik Mümtaz Sevinç'le...Benim söyleşim vardı; o, Nâzım'dan şiirler okuyacaktı.Havaalanına uykusuzluktan kan çanağına dönmüş gözlerle geldi.Cam açık yatmış gece... Bir kedi eve girip kafesteki kuşunu parçalamış.Sabaha kadar ağladığını anlatmıştı; zehrolmuştu Londra gezisi...Sahnede şiir okurken sesindeydi keder...Merhamet, yüreğindeydi.* * *Geçen gün Nebil Özgentürk'ün "Bir Yudum İnsan"ı için Uğur Mumcu'yu seslendirmeye girmiş stüdyoya...Ekranda "Ey halkım, unutma bizi" diye gürlerken güzelim sesi hüzünle titriyordu.Programda 24 Ocak'ta katledildiğini anlattı Mumcu'nun...Sesinin ekrandan işitileceği 24 Ocak günü, kendisi de öldürülmüş olacaktı.Programın sonunda ölüm haberi yayımlanırken o Hasan İzzettin Dinamo'dan okudu son şiirini:"Bir Eyüp sabrıyla bekledim/Sabahı olmayan gecelerde/Gül dalları yerine demir çubuklar vardı/Münzevî-münzevî pencerelerde..."* * * Aydın Güven Gürkan'ı 1980'lerin karanlığında Halkçı Parti'nin iki katlı merkezinde görmüştüm ilk kez...Bir ışıktı. Bilgeliğine, nezaketine, hitabetine hayran kalmıştım.Onunla da son görüşmemiz havaalanındaydı. Eşi Serap'la almışlardı beni...Arabanın arkasındaki köpeği "Oğul"la dostluğunu anlatmıştı uzun uzun...Solun bir türlü toparlanamadığından konuşmuştuk; yoldaşların ancak cenazelerde bir araya gelmesinden...Son buluşmanın, onun cenazesinde olacağını düşünemeden...* * *Eminim artık, adım gibi biliyorum:Ölmüyor kötüler...Pencereler gül dalları yerine demir çubuklarla bezendiğinden beridir, ölen sadece iyiler...Kuşunun ardından gözyaşı döken oyuncu, uykusunda sırtından bıçaklanıyor.Hayatını solun birliğine adamış bilge, hayalini kurduğu buluşmayı cenazesinde sağlayabiliyor."Oğul"larımız, kızlarımız öksüz...Biz, kötülerle yaşamaya hükümlüyüz.* * *Kan püskürtüyor, ocaklar yıkıyor ocak... tabutlar taşıyor, allı yeşilli, vakitli, vakitsiz...Şiirin, hitabetin, zarafetin ustalarını, bilgelerini gömüyoruz, kuşsuz bir kışın kardan mezarına...Baharı özlüyoruz.Ve teselliyi, tiyatrocumuzun ses verdiği son şiirin son mısralarında buluyoruz: "Öğrenme, istemem/bir Eyüp sabrı nedir/torunlarımın torunu.../Say ki dedelerin bir masal yaşadı/Say ki acılar masaldı/Öttür ölümsüzlüğe doğru borunu!"Not: Pazartesi yeni internet sitem www.candundar.com.tr'nin açılışına davet etmiştim sizleri. İlk gün 10 bin ziyaretçi girip 100 bin yazıyı tıkladı. Bu ilgi hepimizi çok memnun etti, ama siteyi de ikinci gün çökertmeye yetti. Teşekkür ve tamir ediyoruz. can.dundar@e-kolay.net Zalim bir ocaktayız.