Kuvvacılar

"BU atlar Avni'nin atları / Kuvay - ı Milliye atları / kara yamçı altında ak sağrı dolgun titrer burun kanatları / Bu atlar Avni'nin atları, Kuvay - ı Milliye gelecek yine / Şahin atlar aşarak yeli / Çiğneyerek gavuru da Aznavur'u da / Kuvay - ı Milliye gelecek yine.."
Uğur Mumcu böyle sesleniyordu, bir yazısında Nazım'ın şiiriyle birlikte ve şöyle bitiriyordu yazısını:
"Devletlular unutulacak ve yarınlara ilkellikleri dışında hiç bir iz bırakmadan gidecekler bir bir. Avni'nin atları kalacak yarınlara
Gülüm Kuvay - ı Milliye atları / gözüm Kuvay - ı Milliye atları"
Evet kuvvacılar unutulmadılar. Onlardan biri olan Uğur Mumcu da. Uğur Mumcu yurdun dört bir yanında anılıyor, törenlerle şarkılarla türkülerle.
Bu yıl Lütfi Kırdar salonunda büyük bir anma gösterisi düzenleyen Uğur Mumcu Araştırmacı Gazetecilik Vakfı Genel Müdürü Ercüment Ulay, oradan oraya koşuyor. Umarsız, isteyenlere, dostlara bilet bulabilmek için; biletler çıktığı gün tükendi.
Yurdun her köşesinde törenler oluyor, dördüncü ölüm yıldönümünde Uğur'un. Bu törenler geçmişe dönüp ağlamayı değil, yarına olan sağlam inancı dile getirmektedir.
Kuvay - ı Milliyeci, yani çağdaş, bağımsızlıkçı, "egemenlik ulusundur" ilkesine candan bağlı olan Uğur Mumcu'nun anısı önünde toplum, güzel yarınlara olan inancını dile getiriyor.
Öyle uzak, öyle ulaşılmaz gibi görünüyor ki, güzel günler, bunca pislik içinde..
Mütareke İstanbul'unda, işgal altındaki Anadolu'da da öyle değil miydi durum?
Beyler, paşalar, savaş zenginlikleri işgal kuvvetleriyle şampanya tokuştururken, ücra ve fakir İstanbul ekmek bulamıyordu.
Türk ordusunun subayları, mütareke İstanbul'unda sokaklarda dolaşamıyorlardı, müstevlilerin hakaretine uğramak korkusuyla.
Anadolu halkı, elinde ne varsa vermişti, yiyecek, içecek, giyecek, can kardeşler, evlatlar, yiğit kocalar yedi cephede telef edilmişlerdi, kazanılması olanaksız bir kumar uğruna.
Ne iktidara sahip olanlarda bir bağımsızlık iradesi vardı, ne de halkta parmağını kıpırdatacak mecal.
Kuvvacılar çıktılar ortaya, başlarında Mustafa Kemal. Ne manda kabul ediyorlardı, ne teslimiyet tam bağımsızlık diyorlardı.
Tam bağımsızlık, ama nasıl?
Yol yok, yiyecek yok, silah yok, para yok, fabrika yok, asker yok ve karşılarında düveli muazzama.
Halk ters bakıyordu, yeniden silaha sarılmak isteyenlere velev ki, ulusal bağımsızlık için bile olsa.
Kuvvacılar bir avuçtular ve her yandan kuşatılmıştılar.
O en karanlık günlerde, halkın içindeki cevheri parıldattılar, önce yerel, sonra bölgesel kongreler ile, Büyük Millet Meclisi'ne, yani ulusal egemenliğe, çağdaş Cumhuriyet'e giden yolu açtılar.
Kuvvacılar kalpaklıydılar.
Uğur ise kalpaksız kuvvacı.
Kuvay - ı Milliye ordusunun, sivil neferi.
O tarihini bildiği için, en karanlık günlerde umudunu yitirmezdi güzel yarınlara.
Evet Uğur, Kuvay - ı Milliye gelecek yine.
Gülüm Kuvay - ı Milliye atları / gözüm Kuvay - ı Milliye atları.