Özay Şendir

Rusya Devlet Başkanı Putin’in önerdiği Türkiye’nin Doğal Gaz Dağıtım Merkezi olması fikri hepimizi heyecanlandırdı.

Heyecanlanmak için önce önerinin ne olduğunu anlamamız lazım.

Avrupa’da gaz hubları olarak bilinen “Dağıtım Merkezi” işi 1996’da İngiliz National Balancing Point ile başladı. Daha sonra Avrupa’nın diğer ülkelerine yayıldı, sayıları 8’e ulaştı. Belçika’daki Zeebrugge harici diğer 7 dağıtım merkezi aslında sanal merkezlerdir. Avrupa’daki en başarılı örnekler İngiliz NBP, Hollandalı TFF ve Almanya’dan NGC olarak kabul edilir.

Burada açılması gereken nokta şu: Bir gaz dağıtım merkezinin başarısını gösteren en önemli faktör “churn rate” adıyla bilinen el değiştirme oranı. Bu oran ne kadar yüksek olursa dağıtım merkezinin kârı da o kadar artıyor. Başarılı yerlerde yaşanan 10 ve üzeri el değiştirmelere bakacak olursak, böyle bir merkezin Türkiye’de oluşturulması ekonomimizi uçurmaya yetecek bir kaynak sağlar.

Ancak bu noktada önümüzde ciddi riskler ve sorunlar yumağı olduğunu da

“Türkiye ile Yunanistan arasında bir savaş istemiyoruz ama bu olursa Türkiye bizim için daha önemli”

“Türklerin Kıbrıs’ın 3’te birine sahip olmasına karşı çıkmak için bir Amerikan nedeni yok”

Tırnak içerisindeki bu cümleler Beyaz Saray’ın ünlü Oval Ofis’inin duvarlarında yankılanmıştı. Takvimler 13 Ağustos 1974’ü, saat sabah 09:00’u gösteriyordu.

Başkan Ford, Dışişleri Bakanı Kissinger ve Ulusal Güvenlik Danışmanı Yardımcısı General Scowcroft’un katıldığı bu toplantıya dair gizlilik yıllar sonra kaldırıldı.

Bu toplantının yapıldığı saatlerde İsviçre’nin Cenevre şehrinde Türk delagosyunu, İngiltere, Yunanistan ve Rum Kesimi’nin oyalama taktiğinden bıkan Başbakan Ecevit’in “Konferanstan çekilin” talimatını nasıl hayata geçireceğini konuşuyordu. Dar bir alanda binlerce Türk askerinin bekliyor olması, bir hava saldırısında onlarca şehit verilmesi anlamına geleceği için Ecevit çözüm istiyor, İngiltere Dışişleri Bakanı Callagahan, Yunanistan Dışişleri Bakanı Mavros

ABD’nin resmi sözcüleri mikrofon başına geçtiklerinde Ankara ile Atina arasında gerilimin düşmesi gerektiğini söyleyip dururlar ama ABD’nin CIA’sı Türk-Yunan gerilimi ve savaş çıkması için elinden geleni yapıyor. Öfkelenmek yerine planı adım adım okumamız ve sindirmemiz lazım.

Birinci adım: Egemen Harekât Planı’nın sızdırılması

FETÖ’cülerin Kozmik Oda’dan alıp, Yunanistan’a verdikleri Egemen Harekât Planı’nı biliyor musunuz?

Bu plana göre, olası bir savaş durumunda Türkiye, adalardan harekât bekleyen Yunanistan’ı şaşırtmak adına önce bir yıldırım harekât ile Selanik ve Atina yolunu açacak, adalarda konuşlu Yunan askerleri ana karalarını savunmak için adalardan ayrıldığında da oraları zapt edecekti.

FETÖ, bu planı, Ege Ordusu’nun tüm envanter ve cephaneliklerinin yerini, olası bir işgal durumunda Türkiye’de yer altı direnişi başlatacak tüm isimleri Yunanistan’a teslim etti.

Normalde Yunanistan’ın bu planı ele geçirdiğini hiç açıklamaması ve buna göre

“ABD yeni F-16 satışını onaylar ve filodaki F-16’ların Block 70 seviyesine çıkarılmasını şartsız onaylarsa Türkiye ile Yunanistan arasındaki hava dengesi korunmuş olur.”

Bu yanlış bir bilgi. Yunanistan’ın elindeki Rafale uçakları ve gelecekte alacağı F-35 uçaklarının F-16 Block 70’ten üstün bir yanı var. Her iki uçak modeli de F-16’lardan fırlatılamayan “Meteor” füzesi ateşleyebiliyor. Havadan havaya ateşlenen Meteor füzelerinin menzili 320 kilometre, F-16’lardan atılan AIM-120 füzelerinin menzili 120 kilometre. Bu tarz füzelerden kaçma imkânı tanımayan ve “No Escape Zone” diye tanımlanan menzilde de Meteor yaklaşık 2 kat daha uzun menzile sahip. Rafale ve F-35 dışında Meteor füzesi, Eurofighter ve İsveç yapımı Gripen uçaklarından atılabiliyor. Hemen moral bozmamak lazım zira Türkiye hem yerden havaya hem de havadan havaya füzelerin yerli üretiminde mesafe almış durumda. Yunanistan’ın tüm Rafale filosu tamamlanıncaya kadar ve 2028’de teslimatı başlaması beklenen F-35’leri gelinceye dek

Rahmetli Mehmet Ali Birand’ın Diyet kitabında 1978’de Washington’daki NATO Zirvesi sırasında dönemin Başbakanı Bülent Ecevit’in diğer NATO üyesi ülkelerin liderlerinin önünde dönemin Yunanistan Başbakanı Karamanlis’in tutarsızlıklarını sergileyip, yerle yeksan ettiği bir bölümden söz edilir. Birand o bölümü bitirirken “Hangi partiden olursanız olun, Ecevit’e sempati duyarsınız” diye bitirmişti. Perşembe günü Prag’da geçirdiğim 12 saat boyunca, Türkiye adının ağırlığını hissettikçe aklıma bu cümle geldi. Biz oy vermediğimiz siyasetçilere ülkemiz adına bir iyi şeyler yaptığında sempati duyma meselesini çoktan geçtik. Siyasi nefretlerimiz beyinlerimizin her köşesini işgal edip, sempati benzeri duyguları yok edeli uzun zaman oldu. Bu durum sadece Cumhurbaşkanı Erdoğan için geçerli değil, olur ya, CHP Genel Başkanı Kılıçdaroğlu, ABD ziyareti sırasında Türkiye için önemli bir görüşme yapsa, o görüşmede iyi bir sınav verse yine aynı sonuca ulaşacağız.

Prag’daki Avrupa Siyasi Topluluğu Zirvesi’nde Rusya ve Ukrayna ile konuşabilen tek ülke olmanın pozitif etkisini yaşadı Türkiye. Bu hepimizin bildiği şey, şimdi hiç bilmediğimizi yazmakta fayda var. Türkiye Ukrayna-Rusya savaşını bitirmek için farklı bir fikri altyapı hazırlayıp bunu Batı’daki bazı başkentlerle paylaşmaya başladı. Türkiye’nin hazırladığı fikri altyapı, Rusya Devlet Başkanı Putin’in savaşın başından beri yaptığı tüm konuşmaların incelemesiyle başlamış. Varılan sonuç Moskova’nın Batı ile uzun vadeli bir pazarlık istediği olmuş. Türkiye işte bu noktada Batı’nın dört büyük ülkesi ABD, Fransa, Almanya ve İngiltere’yi Rusya ile aynı masaya oturtmayı planlıyor. Bu plan henüz tüm Batı başkentleriyle paylaşılmadı ama ABD’ye önemli ve özel kanallar üzerinden aktarıldı. Washington’daki etkili isimlerin plana dair ilk yorumları oldukça olumlu. Tek soruları böyle bir diyalog için Rusya’dan muhatap bulunup bulunamayacağı. Mekik diplomasisinde oldukça deneyim kazanan Türkiye’nin

Yarın, Türkiye saatiyle 19.00’da, Prag Kalesi’nde, Cumhurbaşkanı Erdoğan, Ermenistan Başbakanı Paşinyan ile ikili bir görüşme yapacak.

27 AB üyesi ve 17 davetli ülkeyle beraber ilk kez toplanacak Avrupa Siyasi Topluluğu Liderler Zirvesi’ne de bu görüşme damga vuracak.

Ermenistan Devlet Radyosu ve Ermenistan Kanal 1 haberleri, Erdoğan’ın Paşinyan ile görüşme ihtimalini eylülün son haftasından beri haber yapıyor. Normalleşme sürecinin Ermenistan Temsilcisi Ruben Rubinyan da geçen hafta benzer bir açıklama yapmıştı. O zaman “Olabilir” denilen buluşma belli ki kesinleşmiş. İki ülke arasındaki bu en üst düzey diyalog sürecinden en çok rahatsız olacak kişi hiç şüphesiz Yunanistan Başbakanı Miçotakis olacak.

Miçotakis, Zirve’de

Cumhurbaşkanı Erdoğan ile görüşmek, görüşme olmazsa da Brüksel’in Ege ve Doğu Akdeniz’deki gerginliklerle ilgili Türkiye’ye sert bir mesaj vermesi için çalışıyordu. Türkiye hem büyüklüğü hem de attığı bir diyalog

Adının Benito’su Meksika’daki halk ayaklanmasının önderi Benito Juarez’den,

Almicare’i, İtalyan yazar ve anarşist Almicare Capriani’den,

Andrea’sı da İtalya’da bölgesel bir sosyalist lider olan Andrea Costa’dan geliyor.

Yani Benito Almicare Andrea tam bir sosyalist karışımdır.

Bu isimle hayata başlayan birinin gençliğinde sosyalist hareket içerisinde yer alması, cebinde Karl Marx’ın yüzü olan bir madalyon taşıması, Osmanlı’ya karşı Trablusgarp Savaşı’nı protesto etmek için sokakta çatışmalara katılması, askerlik yapmamak için İsviçre’ye kaçması, ülkesine döndüğünde sendikal mücadelede yer alması, daha sonra İtalyan Sosyalist Partisi’nin yayın organı Avanti gazetesine genel yayın yönetmeni olması şaşırtıcı değil elbette.

Benito Amilcare Andrea adı için şaşırtıcı olmayan bu bilgiler Mussolini soyadı eklenince birden başka bir hale geliyor. İtalya’daki seçim sonuçlarından beri tekrar hatırladığımız bir faşist diktatör için garip bir yaşam hikâyesi ama bilmekten bir zarar