Hepimizin istediği şeydir başarılı olmak, zaferler kazanmak...
Ya da hep kazanan olmak!
Peki biz hiç kendimize doğruları söyledik mi acaba?
İnsanoğlu kendisine bile doğruyu söylemezmiş derler.
Kişi, kendini tanımazsa nasıl başarılı olur, kazanmak kolay mı?
* * *
Ben eğitimsiz olsaydım, kaybetmenin tadını hiç istemeyeyim, “Tecrübeyle tanışmam” diyeyim ve “Kazanan biri olmak istiyorum, hakkım bu” diyerek bağırayım.
Hayat bunu yer mi hiç!
Şöyle bir süzer bizi; “Bana neler sunuyorsun da kazanmak istiyorsun” der sertçe!
Küstahça, “Sen kimsin ki, benden başarı, şan, şeref istiyorsun? Nelere katlandın, neler öğrendin? Ne meziyetlerin var? Varsa onları geliştirdin mi ki kazanmak istiyorsun?” deyiverir.
Kalakalırsınız öyle...
Akılları ve alışkanlıkları seviyor hayat bence.
“Hak etmek gerek bazı şeyleri” diyor kafana vura vura...
Hala “Ben haklıyım” diyorsanız -ki ben demiyorum artık- tosluyorsunuz sert hayat kayalarına...
Vura vura bizleri yontuyor bu hayat.
Taa ki adam olana kadar...
O da, bize biçilen bir ömür yettiyse tabii ki...
“Eğitim şart” elbette. Bu söz, benim de dudaklarımda hep...
Başarı için bazı şeyleri hak etmek gerekir.
Çapımızı geliştirerek bilgiyi elden asla bırakmadan...
Melekçe mi, şeytanca mı?
O ayrı bir tartışma artık.
Zaman biriktirilmiyor ne yazık ki!
