Melih Aşık

Vali İsa Küçük ile 90’larda Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği’nin bir toplantısında tanıştık. ÇYDD’ye açıkça destek veren az sayıda validen biriydi... Sanırım o toplantıda sevgili Türkan Saylan’dan da bir ödül de almıştı... Bartın Valiliği sırasında kente ve özellikle öğrencilere katkılarını sütunumuzda dile getirmiştik. İsa Küçük’ün 1987 yılında Ovacık kaymakamlığıyla başlayan meslek yaşamı onurlu ve parlak görev yılları sonunda Ankara’da merkez valiliğiyle sona erdi. Şimdilerde artık kitap yazıyor. Son kitabı “Stabilize Yol Havaları” başlığını taşıyor. Kitapta anılar ve şiirleri birbirini tamamlıyor.

Lise yıllarında şehirli bir kıza yazdığı kafiyeli mektubun şu satırlarını okuyalım önce...

“Bizim tarlada yılan var, akrep var, kurt var

Yılanla akreple kurtla savaş var

Bizim köyde biçerdöver yok, orak var

Traktör yok karasaban var…”

İsa Küçük lise son sınıfta bir yarışmada bu şiirini okuyor. Arkadaşlarının oylarıyla birinci seçiliyor. Bir hafta sonra okul disiplin kurulu

Ünlü iş adamı Vehbi Koç anlatıyor: 

“Bazı kişiler benim Antalya’da sahibi olduğum Talya Oteli’ne gitmeyip de daha mütevazı olan Erdek’teki Pınar Oteli’ne gidişime hayret etmektedir. Ben de onlara: 

“Talya Oteli pahalı, onun için Erdek’e gidiyorum” şeklinde cevap verince işi cimriliğime getirip doğru söylediğime inanıyorlar. Halbuki benim Erdek’e gidişimin başka sebepleri var... 

Üniversitelerimizden genç asistanlar, doçentler, subaylar, pilotlar ve Almanya’dan gelen işçiler genellikle Erdek’teki otellerde ve kamplarda tatillerini geçiriyorlar.  

Bu vesile ile onlarla sohbet edip görüşlerini öğreniyorum. Gençler bana daima yeni şeyler söylüyorlar, onlardan çok şeyler öğreniyorum...” 

***

Vehbi Bey 90 yılı aşkın süre yaşadı. Ömrünün sonlarında da başındaki gibi gençti. Gençliğini kuşkusuz düzenli yaşamak kadar yukarda anlattığı kimi ilkelerine de borçluydu.  

Tıbbın kabul ettiği ilke şudur: 

CHP Kırşehir Belediye Başkanı Selahattin Ekicioğlu başkan yardımcıları olarak kayınbiraderi Hamza Çam ile bacanağı Mustafa Orman’ı atamış...

CHP’li Bursa Belediye Başkanı Mustafa Bozbey de yeğenini belediye şirketinde yönetim kurulu başkanı yapmış.

Mustafa Bozbey eleştirilere sitem ederken komik bir cevap vermiş:

“Bu gençler hiç mi çalışmayacak?” demiş...

Eskiden CHP’li demek Cumhuriyet terbiyesi almış adam demekti.

Cumhuriyet terbiyesi almış adam bir iş yaparken en azından:

- Etraf ne der, diye düşünürdü.

Oyunu aldığı seçmene saygılı davranırdı.

Yerel seçimde belediye başkanlarıyla birlikte belediye meclis üyelerini de seçtik... Kim onlar? Vatandaş elbet 5 yıl görev yapacak olan bu meclis üyelerini tanımak ve kentin sorunları konusunda kendileriyle temasa geçmeyi isteyecektir. Ama nasıl?

Bunu düşünerek İstanbul’un ilçe belediyelerinin internet sitelerinde meclis üyelerini arıyoruz...

Beşiktaş Belediyesi tüm belediye meclis üyelerinin resimlerini, isimlerini, mesleklerini ve e-posta adreslerini internet sitesine yerleştirmiş.

Diğer belediyelerde ise bu özeni göremiyoruz...

Örneğin Kadıköy Belediyesi meclis üyelerinin sadece isimlerini koymuş siteye...

Bakırköy, Maltepe, Eyüp belediyeleri isim ve resimlerini yerleştirmiş.

Beşiktaş Belediyesi’nin gösterdiği özeni başka hiçbir belediye göstermemiş. AKP’li belediyeler dahil.

Büyükşehir Belediyesi’nin internet sitesine girdik… Orada üyelerin isimleri ve resimleri var. Ancak meslekleri ve irtibat adresleri bulunmuyor. Neden!

Milliyet 74 yaşına bastı... Benim Milliyet’le ilişkim gazetenin doğduğu yıllarda başlar... Koyu Fenerbahçeli olan babam, kuruluşundan itibaren arka sayfasını spora açmış ve en güçlü kalemleri kadrosuna katmış olan Milliyet’e aboneydi. Milliyet’i okumaya arka sayfasından başlar, bütün gün fırsat buldukça diğer sayfalarını okur, akşam da mutlaka eve getirirdi. Rahmetli Abdi İpekçi yönetimindeki Milliyet eve de giren, her kesime hitap eden ciddi ve güvenilir bir gazeteydi. Biz çocuklar evde Milliyet’i okumaya resimli hikayelerinden başlardık. Sonraları Milliyet’in çocuk ve gençlik yarışmalarına ilgi duyduk. Bulmacalarına sardırdık. Zaman içinde siyaset sayfalarına geçtik.

Kader beni 1986 yılında Milliyet kadrosuyla buluşturdu. Milliyet okurluğundan yazarlığına geçtim. Son 38 yılı, yani Milliyet’in ömrünün yarısını gazeteyle birlikte geçirdim. Güzel ve heyecanlı yıllardı. Gazeteciliğin zahmetini de yaşadık zevklerini de tattık. Binlerce okurla buluştuk, iletişim kurduk, dertlere ortak olduk, birçok sorunun

Son zamanlarda Koç Üniversite Hastanesi’ne yolum daha sık düşüyor... Çeşitli servislere uğruyorum. Her serviste karşıma işini bilen, nazik, ölçülü, pozitif çalışanlar çıkıyor. Kimi hemşire kimi büro personeli, çoğunlukla genç hanımlar bunlar. İşlerini mecburi görev olarak değil, gönülden yaptıklarını hemen hissediyorsunuz. Anne babasıyla nasıl konuşursa sizinle öyle konuşuyor; Samimi, saygılı, sabırlı... Çok çeşitli işleri aynı anda yapıyor. Ama bunalmış izlenimi vermiyor. Personel seçimi çok iyi yapılmış... Önce bu seçimi yapanları alkışlamak gerekiyor. Ayrıca iyi ve doğru eğitilmişler. Hastalarla ilişkileri kusursuz bir anlayış içinde sürüyor.

Doktorlarla ilgili ayrı bir olumlu başlığı sonra açacağız...

Şimdilik diyeceğimiz...

Ülkenizde insanları iyi eğitir, görevlerini iyi tarif eder, işlerini sevmesini sağlarsanız... Çağdaş bir ülke olmanın mutluluğunu milletçe paylaşırsınız...

Koç Hastanesi’ndeki örnek tablo bunu ispatlıyor.

ŞAMPİYON

Futbolda bir şampiyonluk

Ünlü bir markette naylon poşetlere doldurulmuş, üzerinde marka ve firma adı bulunmayan fındık ve Siirt fıstığı görüyoruz...

Fındık kuru yemişçilerde 600 - 800 lira arasında satılıyor.

Bu markette ise kilosu 400 lira...

Siirt fıstığı da aynen öyle, piyasanın yarı fiyatına...

Peki biz bu ürünlerin ihracattan dönen sağlığa aykırı ürünler olup olmadığını nereden bileceğiz?

Bilmemiz çok zor...

Mevcut mekanizmayı Gıda Mühendisi Bülent Şık şöyle anlatıyor...

1. İhracattan geri dönen ürünlerle ilgili bilgiler bir internet portalı olan Gıda Güvenliği Bilgi Sistemi’ne (GGBS) giriliyor. Ancak GBGS sistemi vatandaş erişimine açık değil. Üçüncü kişiler girip inceleme yapamıyor. Arıza bu noktadan başlıyor.

Türkiye soykırım suçlamaları karşısında kendisini yeterince savunuyor mu? Cesur ve dinamik davranıyor mu?

Rusya kaynaklı haberler veren Medya Günlüğü internet sitesinde siyaset bilimci Andrey Yepifantsev’in yorumlarını görüyoruz...

Rus uzman, Ekim 2017’de yol gösteriyor:

“Soykırımın tanınması için herhangi bir ülkenin, parlamentosunun veya liderinin konuyla ilgili açıklaması yeterli değildir. Çünkü BM tüzüğünde net bir şekilde, ‘Bir olayın soykırım olarak tanınmasına bazı ülkeler değil, BM Adalet Divanı karar verebilir’ yazıyor. Ermeniler ise on yıllardır BM mahkemesine başvurmak istemiyor. Çünkü bu mahkemede yüzde 100 kaybedeceklerini biliyorlar. Trajik olayların soykırım olarak tanınması için başvuracakları diğer uluslararası mahkemelerde de davayı kaybedecekler.”

Aynı Rus uzman Haziran 2016’da Türkiye’nin bu konulardaki yavaşlığına vurgu yapıyor:

“Türkiye, soykırımın olup olmadığını netleştirmek için neden BM Uluslararası Adalet Divanı’na başvurmuyor? Ermeni tarafının neden