Müslüm Gürses kime benziyor?

Herkesin dikkatini çeken bir şey var. 5N 1K'da Cüneyt Özdemir bu mevzuya bir giriş yaptı: Müslüm Gürses'in yazar-çizerlerden, sosyeteye uzanan bir hayran kitlesi oluştu. Çünkü Müslüm Gürses uzun süredir bizim cd çalarlarımızda bulunan ya da gittiğimiz gece klübünde başka isimlerden dinlediğimiz şarkıları yeniden yorumluyor. Popüler olan şeyleri. Çok tartışmasız bir durum var; güzel yorumluyor. Ama görünen o ki, başlarda pek beğenilen bu işten artık biraz da şüphe devrine geçilmeye başlandı. Malûm, daha çok rockçılarla arabeskçiler arasında ve onlara popçuların katılmasıyla ilginç bir şarkı alışverişi gündemde. Duman Sezen Aksu'nun şarkısını, Sezen Aksu Müslüm Gürses'in, Ciguli Göksel'in, Sarp diye bir genç rockçı Ferdi Özbeğen'in, Mor ve Ötesi Ajda Pekkan'ın şarkısını icra ediyor. Böylece artık sıkmakta olan deneyimliler nefes alıyor, kendini gösterememiş acemiler şans yakalıyor ve nihayetinde dinleyene de zenginlik katıyor.
İşin püf noktasında tezatlık, pik noktasında da Müslüm Gürses var. Müslüm Baba, önce Asya'nın bir şarkısını okudu. Ardından Teoman'ın. Bu 'lightlaşma' süreci onu farklı bir dinleyici kesimiyle buluşturdu. Hangi köşe yazarına baksanız Müslüm Gürses'in parçalarını övüyor. Neredesin Firuze'de Sensiz Olmaz'ı ne kadar iyi söylediğini anlatılıyor. Gece klüplerinde Müslüm şarkılarıyla coşuluyor. İyi de, bu Müslüm Gürses'in yirmi yılda oluşturduğu bir başka kitlesi vardı hatırlarsanız. Hani konserlerde kendilerini yerden yere atanlar. Jiletle kendilerinde envai çeşit yaralar açanlar. Onlar ne olacak?

Müslüm Baba'ya ne oldu?
Jiletler, fenalaşmalar bir yere Müslüm Gürses arabesk'te Orhan Gencebay ve Ferdi Tayfur'la birlikte ekoldü. O ekolün arka planında da Gencebay ve Tayfur'dan da öte arabeskin en damardan hali vardı. Sevgilisine "Sen mutlu ol" dediği şarkısı kadar vefakardı, İtirazım Var şarkısıyla, düzenin böylesine de isyankardı. Umutsuz. Karamsar. Sinik ve acılıydı. Umutsuz, karamsar, sinik ve acılı oldukça geniş bir kitle de bu ülkede mevcut olduğundan fanatik bir taraftarı oluşmuştu. Şimdi elinde jilet bekleyen o kitle perişan. Dahası şaşkın. Bir kere Müslüm Baba bildikleri Müslüm Baba değil. Onlara benzemiyor. Gün geçtikçe onun kendisinden uzaklaştıklarını görüyorlar. Müslüm Baba'yı kendilerinden koparanların, sayıca az ama vurduğu yerden ses getiren bir topluluk olduğunun farkındalar. Daha düne kadar Müslüm Baba'larını sadece kendilerine jilet attıklarında hatırlayanlar şimdi onu yere göğe sırdıramadığını biliyorlar.
Müslüm Baba'nın da arabesk kaderi bu galiba. Varoş onu kendine benzettiği sürece kral yapıyor. Okumuş yazmışlar da öyle.

Arabesk cover
Müslüm Baba birincilerden olmamak için kendi bestelerine yönelmek zorunda. Zor bir iş. İkincileri 'tavlamak' daha kolay. Birkaç bilindik rock ya da pop şarkısını o nefis yorumla tekrar söylemek. İşin kötüsü bundan böyle Ferdi Tayfur'un da Orhan Gencebay'ın da çok şansı kalmadı. Mesela Orhan Gencebay bir albüm çıkardı. Bu albümde Müslüm Gürses'inki gibi ünlü bir şarkının yeniden yorumlanması yoksa köşe yazarları Orhan Gencebay'a övgüler düzmeyecek. Aynı son Tayfur için de geçerli.
Çünkü sanıldığı gibi Türk aydını, solu, orta sınıfı, sosyetesi arabeskle barışmış değil. Yıllar içinde biraz daha kendisine benzeyen arabeskle barışık. Onun cover halini seviyor. Egzantirik halini. Yumuşamış türünü. Onlar bu yeni Müslüm'den pek memnun. Aslı için kendini jiletleyenler için ise yine çıkış yolu yok. Bir zamanlar Müslüm Babalarıyla birlikte söyledikleri, "Kaderin böylesine itirazım var"ı yinelemekten başka...

POPULER KÜLTÜR