Fazilet Partisi'ndeki sıkıntının ana kaynağı, geçmişte olduğu gibi,
"simge"ler üzerinden politika yapmak yolundaki ısrarıdır.
Fazilet yönetiminin Hizbullah gibi bir olayı bile
"28 Şubat'la hesaplaşma politikası"nın bir aracı gibi kullanmaya çalışması ne kadar yanlışsa; parti içi muhalefetin de aynı olayı yönetime karşı politikanın bir aracı olarak kullanması o kadar yanlıştır.
Fazilet Partisi'nin, parti yönetimi ve muhalifleriyle birlikte yapması gereken, bu tür olaylarda iktidarıyla, muhalefetiyle kamuoyunun beklediği netlikte tavır alabilmesidir.
Din motifi taşıyan ve taşıdığı imajı veren her olaya, kişiye veya örgüte örtülü de olsa bir
"hami" edasıyla yaklaşması, bazıları için Cumhurbaşkanı'na ricacı olabilecek kadar
"simge" politikasından medet umması, Refah Partisi'nin kapatılmasından sonraki süreçte, partide sağlıklı bir özeleştiri yapılmadığının göstergesidir.
Partide yenileşme iddiasındaki hareketin de, durumu muhafaza etmeye çalışan kıdemliler yönetiminin de öncelikle zihinlerdeki soru işaretlerini giderecek, rejim karşıtı zihniyet ve uzantılarını mahkum edecek bir yapılanmaya gitmeleri ve bunu samimiyetle yapmaları gerekir.
Din adına yapılan, yapıldığı iddia edilen her hareket Fazilet Partisi'ni sığınılacak bir liman, bir kucak gibi görüp, gösterebiliyorsa, orada durmak ve ciddi bir durum değerlendirmesi yapmak kaçınılmazdır.
Fazilet Partisi, sıkıntının asıl kaynağını doğru teşhis edip ona göre bir yapılanma içine girmezse, parti içi mücadelede karşılaşacağı sorunları değiştirmeyecektir.
Her sakallıya sahip çıkma veya her sakallıyı peşinen kendinden sayma, Fazilet Partisi'ni geçmişte olduğu gibi bugün de ağır sorunlara sürüklüyor.
Partiyi ikide bir Anayasa Mahkemesi'nin kapısına götüren nedenleri
"inadım inat" bir savunma anlayışıyla görmemezlikten gelme yerine, gerçekçi bir yaklaşımla ele alan bir anlayış hakim olmadıkça, FP'deki iç ve dış güven sorunu devam edecektir.
Yazara E-Posta: fbila@milliyet.com.tr
