Sezon başında yazılarımda belirtmiştim. Bu yıl TFF 2. Lig, ‘Şampiyonlar Ligi’ gibi kırmızı ve beyaz grup olmak üzere, iki grupta İzmirimizi temsil eden dört takımımız var.
Kırmızı Grup’ta, Menemen Belediyespor ile Bucaspor, Beyaz Grup’ta ise Altay ve Karşıyaka...
Doğru yönetim, doğru teknik kadro ve oyuncu yapısının bir başka örneği de elbette Altay ve Menemen Belediyespor’la canlanıyor. Altay, genç Başkan Özgür Ekmekçioğlu’nun kulübün başına geçmesiyle, adeta “Kabus geri döndü” dedirtmeye devam ediyor.
Siyah beyazlılar geçtiğimiz yıl TFF 3. Lig’den 2. Lig’e yükseldi, eski şaşaalı günlerine dönmeye başladı.
Sezona hızlı start veren Altay, altı haftada 13 puan topladı, üçüncü sıraya yerleşti.
Ekmekçioğlu’nun bir sözü vardı.
“Altay’ın yeri, Süper Lig” adım adım oraya çıkacağız.
Evet Büyük Altay adım adım hedefine doğru yürüyor. Aman nazar değmesin.
Bu arada beşte beş yaparak zirveye adını yazdıran Menemen Belediyespor’un da hakkını vermek gerekiyor.
Sezon başında, Sevgili Başkan Tahir Şahin’in, “Artık bu ligde son yılımız” sözü, kulaklarımda hala çınlıyor.
Tahir Başkan, takımının artık hak ettiği TFF 1. Lig’de yer alması için gecesini gündüzüne katarak, tabiri caizse Menemen sevdasıyla yatıyor, onunla kalkıyor.
Bir taraftan takımın başarı basamaklarını koşar adım çıkması için mücadele ederken, diğer taraftan da Menemen Stadı’nın modernleşmesi için var gücüyle çaba harıcıyor.
Bana göre de Menemen Belediyespor’da aynı Altay gibi bulundukları lige yakışmıyor.
Gösterdikleri performans ile bir üst ligi fazlasıyla hak ediyor.
Bir İzmirli olarak kulüplerimizin yükselmesini canı gönülden istiyorum.
***
Ancak Karşıyaka ve Bucaspor için işler, Altay ve Menemen Belediyespor gibi ilerlemiyor.
İki takım, bu sezona iyi bir başlanıç yapamadı.
Özellikle Karşıyaka, zor günler yaşıyor. Maddi sıkıntı, puan silme cezası, eldeki mevcut kadroyla güçlü rakiplerine karşı verilen mücadeleler.
Karşıyaka’nın işi gerçekten çok zor.
Yönetim bir an evvel üzerine düşen görevi yapmalı, çözüm yollarını araştırmalı.
Semtin çocukları Karşıyaka gibi ulu bir çınarın bugünkü durumunu hak etmiyor.
En büyük temennim, bu kulüplerimizin de bir an önce ayağa kalkması.
Futbolun ekonomisi büyük bir hızla büyürken, ne yazık ki futbol kendi sorunlarını kendi başına aşmakta zorlanıyor.
Futbobun parasal gelişimi, bu nedenle de futbol kulüplerinin başı, bir türlü göğe eremiyor, sorunlardan kurtulamıyor. Yani futboldaki parasal gelişim, futbolun toplumsal uyanışının önünde.
Kulüplerimizin çoğu, hala değişen ve gelişen koşullara ayak uydurma yerine, sorunu öteleyerek günü kurtarmaya çalışıyor. Oysa sıradan bir işletmenin bile cirosu arttıkça, yönetim şekli de pazara uygun değişmeye başlar.
Aksi halde o işletme rakipleriyle rekabet edemez, piyasadan çekilmek zorunda kalır.
***
İşte futbol kulüplerimizin durumları da tıpkı böyle...
Bu nedenle, bu paraların harcanması için bile kulüpler iktisadi, mali ve yönetimsel yapılanmalarını gözden geçirmek, modern futbolun gerektirdiği örgütsel yapılara yönelmek durumunda. Umarım Göztepe, Altınordu, Altay, Menemen Belediyespor gibi Karşıyaka ve Bucaspor da ayağa kalkar ve aynı eski günlerde olduğu gibi Süper Lig’de dört veya beş takım, İzmirimizi temsil eder.
Neden olmasın, Göztepe yolu açtı. Devamının gelmesi dileğiyle...
