Bazıları çok taze, bazıları henüz yolda. Şu ara kulağınızın pasını silmeye aday altı albümü takdimimdir
* “Love Letters” - Metronomy: Lo-fi pop denen, hesapta “basit” ama ucu bucağı olmayan bir müzikal olasılıklar diyarında top koşturuyorlar. Geçen albümde en ticari sound’larını buldular, tanındılar. Bu albümde Joe Mount 80’lerden kalma efektlerini, bilgisayarını ve ekibini de yanına alıp odasına kapanmış gene anlaşılan. Ben bayıldım.
* “Supermodel” - Foster The People: Bu albümden çıkan single’lar arasında “Coming of Age” bir süredir radyoların gözdesiydi. Albüm bu yaz en fazla çalınacak radyo hitlerinden bazılarını barındırıyor olabilir. “Pseudolgia Fantastica” gibi fantastik hayal âlemlerinden kopup gelmiş şarkılar bir yanda,
“The Angelic Welcome of Mr. Jones” gibi Beach Boys’a
selam çakan “interude”lar bir yanda, “Best Friend” gibi saykodelik disko havaları ayrı bir yanda (hit adayım bu şarkı).
* “Too Much Information” - Maximo Park: Maximo Park şarkılarının arka planına elektronik tıkırtıları, vızırtıları ve bipbipleri ustaca ekleyerek hem tonunu hem görünüşünü değiştirdi müziğinin. Kuşkusuz albümün en büyük başarısı şahane synthe’leri ve Paul Smith’in vokalleriyle “Leave This Island”. Hem sanatsal hem ticari açıdan çok etkileyici bir şarkı. Ancak albümün tamamı aynı sularda.
Heyecan verici bir çalışma
* “Lift Your Spirit” - Aloe Blacc: Albümün en tanınmış şarkısı Avicii’nin dans hiti eylediği “Wake Me Up”. Ancak eski hiphop’çı, sonradan özüne dönmüş neo-soul adamı Aloe Blacc soul, funk, hiphop arasında gözden kaçmayacak derecede başarılı bir denge kurmuş. Hiphop’a selam çakan bir tür Stevie Wonder ya da Al Green gibi kendisi.
* “Here and Nowhere Else” - Cloud Nothings: Amerikalı punk ekibinin 2011 ve 2012 tarihli iki albümü de punk adına heyecan verici şarkılarla doluydu. “Attack On Memory”nin ardından 18 aylık bir sürede kaydedilen albüm nisan başı piyasada olacak. Garaj sound’unu ve punk’ı “lise grubu” klasmanından kurtaran her punk albümü heyecan vericidir.
Not edin derim...
* “Upside Down Mountain” - Conor Oberst: Albüm 20 Mayıs’ta çıkacak. Oberst, Father John Misty’nin de prodüktörü olan Jonathan Wilson ile çalıştı.
Bu albümden duyulan ilk şarkının adı “Hundreds of Ways”. Oberst yetişkin olmaktan, huzuru bulmaktan bahsediyormuş yeni folk rock şarkılarında.
Orhan Baba ve Tarkan
Orhan Baba, Orhan Baba diye nesiller bağrına bastı Orhan Gencebay’ı. Onun şarkılarıyla derdine derman buldu. O bir efsaneydi. Ama efsanelerin de bir sonu var. Orhan Gencebay büyük bir sanatçın büyük bir isim ama toplumca büyük bir sınavdan geçtiğimiz bir dönemde fena halde sınıfta kaldı. Olması gereken yerde değildi. Görmek istediğimiz yerde göremedik onu.
Buna karşılık Tarkan’dan “duruş” gördük. Dinleyenlerim beni yanlış anlar falan diyerek susmadı, vicdanını ve bu ükenin bütün vicdan sahibi insanlarının sesini dinledi. İlla manşetler attırmasına gerek yok. Kendi tarzında kibarca gösterdi tavrını geçen yaz konserlerinde de yaptığı gibi. Berkin Elvan’ın hayata veda ettiği gün meşrulaştırılmış polis şiddetine kurban giden bütün gençleri hatırladı, “Unutmamalı” dedi Twitter hesabından paylaştığı resimle.
Bravo Tarkan.
Bravo tavrını koymaktan çekinmeyen bütün sanatçılar. Elveda “aman bana bir şey olmasın”cılar.
Metrobüs çok güzel, gelsene!
Geçenlerde bir arkadaşım “Metrobüs çok güzel, 15 dakikada karşıya geçiyorum, tavsiye ederim” dedi. Dedim ki haklısın, çok pratik, ben de kullanıyorum. Ama tanıma itirazım var. Metrobüs güzel değil. Metrobüs insanların başka çareleri olmadığı için her gün tıkış tıkış, hıncahınç doluştukları ve bir an önce kurtulmayı diledikleri bir toplu taşıma aracı. Kimse eşine dostuna “Hadi bu pazar metrobüse binelim” demez. Buna güzel denmez. Şurada çok güzel bir lokanta var de, eyvallah... Şu sahilde bir çay bahçesi var, bir gün hep beraber gidelim de, tamam. Bana metrobüsle gelme...
CD
MASA ÜSTÜNDEN NOTLAR
“Bad Self PortraIts” Lake Street DIve
Motown sevenler bu albümde Amy Winehouse’ın klasik soul’a getirdiğine benzer bir yeni bakış bulacak. Motown’ın vokalli gruplarını düşünün. Bunu Abba tarzı bir ekip
ruhuyla birleştirin. Kayıtsız kalınmıyor.
“Drone LogIc” - DanIel Avory
İngilizlerin “endüstriyel hayal âlemini tetikleyen” karanlık dans müziği ekolünün 90’larda Chemical Brothers’la falan şan şöhret kazanmamış, kıyıda kalmış bir üyesinin keşfi gibi. “Free Floating” ise efsane.
