Reha Arar

İstanbul’un Boğaz’ı kadar Haliç’i de
emin olun ki artık güzel... 1985’te başlayan Dalan dönemi, o bölgedeki sanayi tesislerini kaldırdı. Kaliteli yeşil arttı, ışıklar yandı, gezme, eğlenme mekanları yerlerini almaya başladı. Eskiden mezbahanın karşısındaki çoğu derme çatma mekanlara uykuluk yemeğe gidilirdi. Şimdiyse gastronominin her türü bölgede mevcut. Bu girişi şunun için yaptım; Artık Refik Saydam Caddesi üzerinden Haliç manzarası muhteşem, gece seyrine ise doyulmaz... Geçtiğimiz haftalarda Grand Haliç Hotel’in sekizinci katındaki Pera Adalı restorana yolum düştü. İyi ki de düşmüş, yeni değişik tarzda orkestrası olan, bana 70’leri hatırlatan ve de en önemlisi işine aşık ama eğlenmeyi, hayatın içinde olmayı seven bir çiftle tanıştım: Özlem ve Bülent Çağan. Bülent Bey, anlattıklarıyla beni neredeyse Hacettepe’de okurken gittiğim yerlere götürdü.
Haftada üç gün fiks menü ile Saro Seçikyan ve orkestrası eşliğinde yemek yiyip, eski tarihlerde olduğu gibi

İstanbul’daki eski Gazhane, Silahtarağa Elektrik Santral Tesisleri, Bomonti ve Fişekhane, şehirde tarih boyunca asli görevlerini vermiş fakat bu hizmetleri dolduktan sonra da bir nevi beklemeye terk edilmiş tesislerdi.
Yakın dönemde buraların yenilerek, kültüre, sanata ve gastronomi dünyasına kazandırılmasını son derece doğru buluyorum.
Bugün bu başarılı örneklerden biri olan Fişekhane’den bahsetmek istiyorum.
Mimari tasarımda Chapman Taylor imzası taşıyan bu kompleks, Yenikapı-Zeytinburnu bölgesinin havasını tamamen değiştirmiş. Dünya mutfaklarının tekil örneklerinin yer aldığı Fişekhane, özgün, nitelikli marka ve gurme restoranlarıyla dikkat çekiyor. Osmanlı döneminde Fabrika-i Hümayun’a ev sahipliği yapan, Kurtuluş Savaşı’nda İnebolu’ya kaçırılan mühimmattan kalma eserler de burada yer alıyor. 200 yılı aşkın bir süre kamunun kullanımına kapalı kalan savaş endüstrisinin merkezi, titizlikle yürütülen restorasyon çalışmasıyla kültür sanata yönelen bir cazibe merkezi haline döndü. Bünyesindeki

Sahillerimiz artık doldu. Boğaz’ın iki yakasını süsleyen mekanların misafirlerinin otomobillerine valeler tarafından neredeyse yer bulunamıyor. Sonuç: Yeni mekanların bölgenin iç kısımlarına göçü… İşte bugünkü yazımın konusu olan Bahtiyar da Boğaz’ın en sevdiğim köşesi olan Arnavutköy sırtlarında yer alıyor. Aslında bu tarihi bina, bir zamanlar daha basit anlamda sanatçıların, müzisyenlerin, İstanbul severlerin kahve içtikleri, sohbet ettikleri genişçe bir salondu. İç mimar Ümit Kulunyar’ın dokunuşlarıyla yeniden düzenlendi. Projenin sahiplerinden Eren Ergen’in “Modern meyhane değiliz biz; eski nesillerin sevdiği gibi bir mekânız” tabiriyle çok güzel ifade ediliyor.
Yemeklerden önce duvarlar ve tablolar, yaratılan hikayeler beni neredeyse büyüledi. Bir kere Çukurcuma’da, Horhor’da, hatta Paris’in ünlü bitpazarı Marché Saint Ouen’de bulamayacağınız şıklıkta eski, antika çerçeveleri burada görüyorsunuz. Bir duvar aşıklar köşesi;

İstanbul Boğazı’nın Rumeli Yakası’nın yeni gözdesi Kuruçeşme’de ulu çınar ağaçlarının altındaki terası, geniş ferah ve insanı dinlendiren salonu ve de değerli deneyimli şef, danışman Tolga Atalay’ın dizaynı ortaya hakikaten kıymetli bir yapıt çıkarmış: Sorisso. Buradaki üç ana unsur da başarılı mekan, yemek ve müzik, bunun yanında profesyonel, tecrübeli, misafir profilini tanıyan personel ve de geniş otopark ilavesi de cabası...
Daha içeri girer girmez sanki evinize, müdavimi olduğumuz bir mekana giriyormuşçasına rahat ediyorsunuz. Benim gittiğim gün açılışının ilk haftasıydı ve bunun izleri zaman zaman göze çarpıyordu. Eminim ki tekrar ziyaret ettiğimde çok farklı bir düşüncede olacağım. Burada hemen bir noktanın altını çizeyim; Tolga
Atalay gibi deneyimli bir danışman ile çalışmaları çok önemli...

İddialı bir mutfak

Son derece iddialı bir mutfak seçilmiş. Bu kültürün en ince detaylarına kadar inilmiş. Örneğin pizzalar ince, hafif kenarlı ve ekşi maya ile hazırlanmış. Tüm nitelikleriyle

İstanbul’un yeme-içme ve eğlence tarihini incelediğimiz zaman içki servis eden ilk lokantaların ticari limanın Galata, Karaköy ve Eminönü’nde olması nedeniyle bu semtlerde yeşerdiğini görürüz. “Bu tip mekanlar hep Beyoğlu’nda yer alırdı” diye yanlış bir kanaat vardır ki zevk, sefa ve de eğlencenin Karaköy’de başlaması ve diğer semtlere yayılmış olması doğru bilgidir. Her ne kadar bu tipteki yerler şimdilerde şehrin her köşesine yayılıp, şekil değiştirse de Karaköy bu konuda gelişimini sürdürmektedir. Bir farkı, buralar eskiden ekalliyet mensupları tarafından işletilirdi şimdi ise Anadolu’nun birçok yerinden gelen farklı etnik kimliklerdeki vatandaşlarımız burada işletmeci olmuşlardır. Kafeler, kahvaltıcılar, ev yemekleri yapanlar, meyhaneler, çorbacılar hatta son zamanlarda gecenin bitirildiği baklavacılar ve tatlıcılar.

Yeni nesil mekanlar

Burada ana başlığı biraz değiştirerek kullandım. Aslında bu tipte fiks menü servis eden yerler gelişinizden gidişinize kadar yüksek volümlü, Türkçe, eller havaya müzik ile

Aşkımız 70’li yıllarda Londra’da dil öğrenme sırasında oluşmuş. Meksika’dan Birleşik Krallık’ın başkentine gitmiş Patricia Gonzalez... Zonguldak Kozlu’dan aynı dil okuluna gelmiş Rıza Tanyeri ile aralarında aşk doğmuş evlenmiş ve ilk Meksika gelini olarak Kozlu’ya daha sonra da İstanbul’a yerleşmişler. Bu arada Fatih, Faruk ve Nilüfer doğmuş hatta büyümeye başlamışlar.
Selma Patricia Hanım’ın yemeklerinin ünü zaman içinde artmış ve dostları bir yer açması konusunda onu destekiemişler.

Ranchero doğuyor

2005 yılında Suadiye’de Meksika yerlisi anlamına gelen ilk mekan kapılarını açtı. Meksika yemeği meraklı ve severlerinin karşısındaydı. Kökü Aztek ve Mayalara uzanan binlerce yıllık mutfak kültürünü İstanbullularla buluşturan Ranchero’yu sevenlerden gün geçtikçe “Neden Avrupa Yakası’nda yoksunuz?” sözleri çıkar olmuş. Bunun üzerine kuruluşlarından beş yıl sonra Nişantaşı’nda ikinci şubeleri açmışlar. Yıllar içinde de neredeyse taleplere yetişmek için Reasürans

Tarihte eğlence, İstanbul’da Galata’da başlamış daha sonra Beyoğlu’na, Harbiye ve Şişli ve Tarabya’ya taşınmıştır. En son olarak da Anadolu Yakası’nın etkinlikleri arasında yer bulmuştur. Kadıköy bölgesinde bundan 60 yıl önce Bostancı’da iki müzikli taverna, Bağdat Caddesi’nde ise alaturka müzik yapılan bir salon hatırlıyorum. Bunun dışında son yıllarda artık tüm semtlere sıçrayan zamane müzikli meyhanelerinden The Muhtar’ı Ataşehir’de ziyaret etme imkanı buldum. Fakat burası çok ciddi bir kompleks, toplantı salonu bölümü, büyük bir restoranı, geceleri ilerleyen saatlerde sürpriz şovların yapıldığı podyumu ve de açılmasını sabırsızlıkla bekledikleri büyük ses getirecek kardeşi, bu gizemli tesisin ana unsurları...

Leziz yemekler

Şimdi gelelim muhteşem mezelere; soğuk mezeler kısmında en beğendiğim şefin salatasında roka ve yeşil salatanın yeşil elma, peynir ve balsamik ağırlıklı bir sos ile karışımı sunulmuş. Zeytinyağlı tabağının sebzeleri olan kereviz, patlıcan ve kabak mevsimine göre değişiyor. Pancarlı tabule, Avrupai bir

Kuzey Kıbrıs’ın hizmet kalitesi ve misafir memnuniyeti en yüksek otellerinden biri, açıldığı günden bu yana Merit Royal’dir. Şu anda bu tesiste büyük bir heyecan var. Merit Royal’e Premium’dan sonra bir kardeş daha geliyor. O da Merit Royal Imperial Otel.
Tüm yönetim ekibi konuklarına hizmet edebilmek için çok ciddi bir kalite yarışında. Bunun en belirgin örneği ise yiyecek-içecek departmanında görülüyor. Royal Grup Executive Chef’i Hüseyin Hummadi yönetimindeki dev mutfak kadrosu, her gün yeni bir spesiyali misafirlerin beğenisine sunuyor ve yorumlara göre yeni tatlar yaratıyor.
Hüseyin Şef, 1984 Kilis doğumlu ve 20 yılı aşkın süredir fiilen mutfakta. Merit Grubu’na 2015 yılında katılıp beş yıl Merit Park’ın mutfağını yönetmesinin ardından şimdilerde tüm bilgi birikimi ve tecrübelerini Royal’de sergiliyor.

Yeni bir kompleks

Kompleks bir yandan büyümeye devam ederken restoranlarında yeni bir konsepte geçildiğini öğreniyorum. ‘Chef’s Selection Corner’ olarak adlandırdıkları bu