Külah’ta alternatif sanat ve eğlence

Karaköy’ün değişen ruhunu en iyi yansıtan mekanlardan bir tanesi; Klüp Külah. Başka bir deyişle; eski dondurma külahı fabrikası... Mumhane Caddesi’nde bir ara sokakta yer alan mekan geçtiğimiz ekimden bu yana alternatif sanat ve eğlence mekanı olarak hizmet veriyor. Şimdilerde iki katlı mekanın üst katını müzik grubu Büyük Ev Ablukada stüdyo olarak kullanıyor. Alt katında ise Pilevneli Project’in ilk kez Nişantaşı’ndaki galeri mekanı dışında sunduğu bir sergi var; Bora Akıncıtürk’ün resim ve heykel çalışmalarından oluşan “Kibarca Reddedildi”. Klüp Külah’ın yaratıcısı Avni Ertepe ve Akıncıtürk’le buluşup alanı ve bugün sona erecek olan sergiyi konuştuk.

Avni Ertepe: “Külahın Türkçe’de birçok değişik anlamının olması burayla çok uyuştu”

Klüp Külah’ı açmaya nasıl karar verdiniz?

Yaklaşık 10 yıl İstanbul’da sanat direktörü ve etkinlik yöneticisi olarak görev yaptım. 2010’da New York’a gittim. Sekiz ay kaldıktan sonra bu projeyle döndüm. Klüp Külah’ı açarken amacım sadece bir kulüp değil, alternatif sanata da ev sahipliği yapacak bir buluşma noktası yaratmaktı. New York’ta ya da Londra’da çok olan ama İstanbul’da açlığını çektiğimiz bir şeyi Karaköy’de hazırladık.

Yer olarak neden burayı seçtiniz?

Eski külah fabrikasının karakteri yapmak istediğim şeye çok uygundu. Burası sanırım 70’lerde dondurma külahı fabrikası olarak kullanılmış. Özellikle Karaköy’de olduğu için İngilizce isim kullanmak istemedim. İsmi direkt “Klüp Külah” oldu. Külahın Türkçe’de birçok metaforik karşılığının olması, bunun içinde belli bir espri anlayışının, tezatlığın olması burayla çok uyuştu.

Klüp Külah, Karaköy’ün değişen kimliğiyle çok örtüşüyor değil mi?

Karaköy’ün Beyoğlu’nun kakafonisinden uzak olması burayı çok doğru bir spot haline getirdi. Galataport da belli bir cesaret verdi. Böylece bölge galerisiyle, kafesiyle, hosteliyle yeni bir kimlik kazandı. Külah da buraya bir dinamizm getirdi. Karaköy, 50’lerden beri akşam yedide hayalet şehre dönen, gündüz insanların çalıştığı, endüstriyel bir yerken bir sirkülasyon ve rant oluşmaya başladı. İnsanlar mekanlarını adeta görücüye çıkarıyorlar şimdi. Sosyal açıdan da Türkiye’nin sosyolojik yapısındaki farklılıkları bir bütün olarak gözlemleyebildiğiniz çok doğal bir ortam var burada. Herhangi bir estetik bozulma ya da kirlenme söz konusu değil. Bu uyumlu tezatlığa ben hem çok pozitif hem çok epik bakıyorum. Kapıları kapamayıp ilişki kurduğunuzda gerçekten komşuluk yaşıyorsunuz, farklı dünyalar tanıyorsunuz.

Şimdiye kadar kimleri ağırladınız? Kimleri ağırlayacaksınız?

Ağırladığımız isimler arasında Steffi, Franz&Shape, The Micronaouts,Larry Tee ve Munk yer alıyor. Yeni sezonda da başta New York, Berlin, Fransa gibi ülkelerden estetik ve kavramsal işleri irdeleyen sanatçılara ev sahipliği yapma hazırlığındayız. Şimdilerde ruhsat süreciyle ilgili kağıt işleriyle uğraşıyorum.

Bora Akıncıtürk: “Sergi yapmak hem güzel hem utanç verici. Düğün yapıyormuşuz gibi geliyor”

Nasıl tepkiler aldı sergi?

İşlerimi özel olarak seven bir kitle dışında “Bu da resim mi? Böyle heykel mi olur?” gibi yorumlar alıyorum. Herkes bir anda “Ah ne muhteşem resimler” deseydi tuhaf olurdu zaten. Yaptıklarım insanların çok rahat algılayabileceği, kabul edeceği ve seveceği şeyler değil. Sergi yapmak hem güzel hem utanç verici o yüzden. Düğün yapıyormuşuz gibi geliyor.

Pilevneli Project’in sahibi Murat Pilevneli’yle nasıl bir araya geldiniz?

Murat (Pilevneli) Facebook’tan mesaj attı; “İşlerinle ilgileniyorum, birlikte proje yapmak ister misin?” diye. Çok araştırmacıdır. 90’lı bir genç gibi olabiliyor bazen (gülüyor). Ben de kabul ettim, Pilevneli Project’le çalışmaya böyle başladık.

Serginin galeri mekanı dışında olmasını siz mi istediniz?

Evet, buranın genel şeklinin tuhaflığı, yüksek tavanlı, geniş bir alan olması daha uygun geldi. Sıcakta insanları Nişantaşı’na götürüp altı kat çıkarmamış olduk. Burası düz ayak (gülüyor)... Ama tabii Karaköy’de olmasının da etkisi var, Külah, Merter’de olsaydı tercih etmezdik.