"Oscar hikaye, önemli olan rap"

Aktör olarak özellikle son dönemde o kadar başarılı oldu ki pek çok genç müziksever onu ancak "rap de yapabilen bir aktör" olarak tanıyor. Oysa ki Will Smith öncelikle bir müzisyen ve iyi bir rapper. Ama tarzı pek çok günümüz rapper’ından farklı. Hip hop ve rap’in öncülerinden ama onun sözlerinin, hayatının "temizöliği, nahifliği, eğlencesi bugünün intikam, kadın ve para isteyen gangsta dünyasında pek de prim yapmıyor.

Oysa geçmişte hip hop dünyasında tarihi başarılara imza attı Smith. Bu müziğin yeraltından yerüstüne çıkmasında payı büyük. Mesela siz günümüzde Grammy ödüllerinde en çok ses getiren kategorilerden olan hip hop / rap’in onun sayesinde açıldığını biliyor muydunuz? Smith’in eski partneri Jazzy Jeff’le yaptığı ve içinde en büyük hitlerinden "Parents Just Don’t Understand"in de ("Aileler anlamıyor işte" olarak çevrilebilir) bulunduğu, 1988 tarihli, 2 milyon satan "He’s the DJ, I’m the Rapper" albümü sayesinde ilk kez hip hop dalında Grammy ödülü verilmeye ve hip hop bir "mainstream" müzik kategorisi olarak anılmaya başlandı. Ama komiktir, hip hop ödülü o yıl, verilişi televizyondan yayınlanmayan Grammy’lerden olduğundan Smith ve Jazzy ödülü boykot ettiler.

İkili o yıllarda ve ardından "Girls Ain’t Nothing But A Trouble", "Rock the House", "Summertime", "Ring My Bell" ve "Boom Shake the Room" gibi pek çok "mutlu" rap parçasına imza attı. Ama 1989’da NWA önderliğinde ilerleyen Batı yakası gangsta rap’inin ve Public Enemy gibi politik hip hop’çıların yükselişi ile Jazzy ve Smith’in yıldızı biraz söndü.
Bir süre sonra yükselişi tek başına yeniden yakaladı. "Big Willie Style" ve "Willennium" gibi iki solo albüm ve "Men in Black" ve "Wild Wild West" gibi film müzikleri yaptı. Şimdi tam da Amerika’da yeni "Men in Black" filminin gösterime girdiği bugünlerde, iyi bir pazarlama stratejisiyle üçüncü solosu çıktı: "Born To Reign". Filmin müziklerinden olan "Black Suits Comin’ (Nod Ya Head)" de albümde ve her yerde çalıyor. Parça Smith’in müziğinin artık çok daha organik olduğunu gösteriyor. Önce sert gitar riff’leriyle çarpıyor insanı. Hem de bu ve daha birkaç şarkıda daha büyük bir orkestra var arkasında. Bir de artık TraKnox adlı bir erkek vokal (aynı zamanda aktörler) grubu ile birlikte çalışmaya karar verdi Smith. Üçlü de hemen her parçada vokal yapıyor.
33 yaşındaki rapper hâlâ melodik pop-rap yapıyor. "Akıcılık" bakımından hâlâ en iyi rapper’lardan, hâlâ anti-gangsta ve tabii hâlâ temiz!

Zamanında en fazla "Aileler anlamıyor" diye isyan ederdi. Zaman geçti o da bir aile babası oldu artık hiçbir sorunu yok, hatta bütün ailesini albüme doldurmuş. R&B / disko parçası "1,000 Kissesöda karısı Jada Pinkett Smith geri vokal yapıyor. Aralarında Luther Vandross’un da bulunduğu, tam 7 kişi tarafından yazılmış olmasına rağmen Jada’nın sıradan vokalleri ile ne yazık ki değerinden çok yitiriyor şarkı. "Jaden’s Interlude" adlı geçişte bu kez küçük oğlu birtakım gereksiz bebek cümleleri kuruyor. Neyse sonra "müziğe" dönüyoruz. Albümün "Black Suits Coming" seviyesinde iki bombası daha var: Latin gitarlı rap parçası "I Can’t Stop" ile etkileyici "Act Like You Know". Smith ikisinde de formunun zirvesinde. "How Da Beat Goes"a gelince anlıyoruz ki
33 yaşındaki Will Smith, En İyi Aktör Oscar’ını kaçırdı ama aklı hâlâ rapper olarak hakkını almakta. Şöyle diyor: "Beni Denzel ve Russ Crowe ile birlikte (Oscar adayı olarak) görebilirsiniz / Ama hayır, filmler yalnızca birer yan hikaye /
Ben rap’e aşığım"