10.5 milyon ton sütün sadece 2 milyon tonu kayıt altında

Bunları bugünkü bütün Türkiye'de yayınladığımız Business'ta detaylarıyla bulabilirsiniz. Ben oradan kısa bir bölümü yazıma almak istiyorum. Sakıpağa diyor ki... "Türkiye'nin yılda 10.5 milyon ton süt kapasitesi var. Bu rakamın yaklaşık 2 milyon tonu kayıt içinde. Geri kalanı tamamen kayıt dışı. Şöyle bir orantı yaparsak; 63 milyonluk Fransa'da 25 milyon ton süt var. 70 milyonluk Türkiye'de 10.5 milyon ton. Ayrıca Fransa'nın üretiminin tamamı kayıt içi. Ürettiğimiz sütü çok çabuk kayıt altına almazsak bizi kötü günler bekliyor. Çünkü AB'ye girdiğimiz zaman belli kotalarda üretim yapmamıza izin verecekler. Yunanistan'ın yaşadığı portakal olayı gibi. Onlar da kayıt içine alamadıkları portakalı bir sonraki hasat döneminde imha etmek zorunda kaldılar. Bu süt bir şekilde piyasaya giriyor. Bunun yaklaşık 3 milyon tonu yerinde tüketiliyor. Yani köylü yoğurt, peynir, tereyağı yapıyor. Yaklaşık 3 milyon tonu merdiven altı tesislerde peynir, dondurma, yoğurt gibi ürünlerin üretiminde kullanılıyor. Kalanı da sokak sütçüleri tarafından dağıtılıyor. Maalesef bunlar devletimize vergi olarak geri dönmüyor."* * *Çok merak ediyorum. Devlet kimin yanında... Yasalara titizlikle uyan, vergisini veren, çalıştırdığı insanın sigortasını yaptıran, yasal haklarını veren işletmelerin yanında mı, yoksa merdiven altı dediğimiz ne olduğu belli olmayan işletmelerin yanında mı? Bu nasıl bir soru diye sorabilirsiniz. Ama rakamlar çok çarpıcı değil mi? Bir ülkede toplanan 10.5 milyon tonun beşte biri, altıda biri kayıt altındaysa başka ne yazabilirim ki... Elbette bir de standartlar ve kalite sorunu var. Bildiğiniz gibi sütün toplanması sırasında çok titiz bir çalışma yapılması gerekiyor. Hem hijyene dikkat edeceksiniz, hem de belli bir derecede sütün korunmasını sağlayacaksınız. * * *Düşünebiliyor musunuz; insanlarımızın içtiği sütü... Süt hangi koşullar toplanıyor, nereye konuyor ve ambalajlı sütün kullanımı belli olduğuna göre hangi aşamalardan geçtikten sonra sofralara geliyor. Türkiye bir ikilemin içindedir. Bugün sadece süt sektöründe değil, her alanda korkunç bir kayıtdışı ekonomiyle karşı karşıyadır. İnsanlarımız çaresizlikten sigortasız ve uygun olmayan koşullarda çalışıyor. 70 milyonluk Türkiye'nin vergi mükellefi sayısı dört milyon değil. Bu nasıl bir piyasa ekonomisidir, bu nasıl rekabetçi bir anlayıştır? Tevfik Sakıpağa'nın sözleri gerçekten de beni çok düşündürüyor. Tevfik Sakıpağa benim okul arkadaşımdır. 25 yıldan fazla süren dostluğumuzdan dolayı diyebilirim ki, şirketin bütün gelişimini bütün ayrıntılarıyla izlemişimdir. Gerçekten de Sakıpağa markası kendi alanında İzmir'in çıkardığı en önemli markalardan biridir. Business Ege'de şirket öyküsü için röportaj yaparken Tevfik Sakıpağa bazı ilginç rakamlara dikkat çekti. Bilinen efsaneye göre bir türlü fethedilemeyen kale, gece karanlığında keçilerin boynuzlarına takılan fenerlerle yapılan hücumda kalabalık düşman istilasının getirdiği korku ile ele geçirilir ve adı o günden sonra Keçi Kalesi olarak anılır. Selçuk karayolu güzergahında Belevi Beldesi yakınında bulunan tarihi Keçi Kalesi, doğa koşullarına ve tarih yağmacılarına karşı ayakta kalmak için direniyor. İlgisizlik nedeniyle tarihi kalenin surları yıkılıyor. Bizans döneminde Selçuk-Tire-İzmir yolunun kesişme noktasına hakim bir tepede gözetleme karakolu olarak yapıldığı bilinen Keçi Kalesi, geçen zaman içerisinde hazine avcılarının kaçak kazıları ile delik deşik oldu. Kalenin batı yönündeki surları da bakımsızlık nedeniyle yıkılmaya başladı. Yürüyüş grupların önemli parkurlarından biri olan ve hafta sonlarında doğaseverlerin akınına uğrayan Keçi Kalesi'nin kurtarılması gerekiyor. Bana göre Keçi Kalesi, bu bölgenin önemli simgelerinden biri. Bu konuda sivil toplum örgütlerinin biraz daha baskı yapmasında fayda var. dsipahi@milliyet.com.tr Keçi Kalesi'ni kurtaralım