Adımlar!

Siz yardım edilmiş yoksulluk istiyorsunuz; bizse ortadan kaldırılmış yoksulluk. O yüzden anlaşamıyoruz.

Victor Hugo

12 defter doldurdum okuduklarımdan alıntılar yaparak. Gecikmiş bir uğraştı. İlerledikçe keyif almaya başladım. Üretken olmanın verdiği haz olmalı. Futbol yorumları dışında yazmak, yeterli olduğum bir alan değil. Birikim, bilgi ve de yeteneği öncü kılıyor. Bu kavramlarla donanmış, şimdilerde ismini anımsayamadığım bir yazar, bir keresinde şöyle demiş: “Dans eden yıldızlar doğurabilmek için içinizde kaos yaşamalısınız.” Futbolu bıraktıktan sonra koşmak ve de yürümek, tembellik edip koşmayı ihmal ettiğim profesyonel zamanlardan sonra yaşam iksiri gibi geldi. “Okumak, geçmişin namuslu insanlarıyla söyleşmektir” der bir bilge kişi. Öyle bir söyleşidir ki o, temel içeriğini aşar, hesaplaşma başlar okuyanın kendisiyle. “Mücadele edenler, her zaman kazanmayabilir. Ama kazananlar hep mücadele edenlerdir.” Ne güzel sözler... İnsanı zorluyor, vazgeçme diyor. Şu günler, yıllarca doldurduğum 12 defterle kurtarıcı işlevi görüyor. Aktarmayı öngördüm okurlara bir süredir. Bende kalmasın binlerce satır diye.
Bir gün kitapçıda gözüme çarptı, “Yürümenin Felsefesi” isimli kitap. İlginç bir adı var. Yürürsünüz, adımlarınızla yorgun düşersiniz. Uzadıkça mesafeler, düşünceler de mesafe almaya başlar. Felsefenin başlangıcı. Yazarı Frederic Gros, ilk uyarıyı kendisi yapmış. “Yürümek, dimdik ölmeye yapılan çağrıdır.” Ve sürdürüyor yazar, “Disiplin, imkânlı olanın ısrarlı tekrarlanmasıyla fethedilen imkânsızlıktır.” Devam ediyoruz. Bir kitabın, bir insanın veya bir müzik kompozisyonunun değerini anlamaya yönelik ilk sorumuz şudur: “Yürüyebiliyor mu?” Jean-Jacques Rousseau, ‘İtiraflar’ isimli kitabının bir yerinde dokunuyor yürümeye. “Ben keyfimce yürümeyi, canım istediğinde de durmayı severim. Bana seyyar bir yaşam gerek. Güzel bir havada, güzel bir ülkede telaşa gelmeden yol yürümek ve yürüyüşün sonunda da hoş bir manzarayla karşılaşmak onca yaşam tarzı arasında zevkime en uygun olanı.” Ve çılgın filozof Friedrich Nietzsche... “Mümkün mertebe az oturmalı; açık havada yürürken doğmayan şenliğe, kasların da katılmadığı hiçbir düşünceye güvenmemeli. Önyargıların hepsi bağırsaklardan gelir. Daha önce söylediğim gibi Kutsal Kin’e karşı işlenen esas günah yerinden kıpırdamamaktır.”
Kitabın yazarının son sözleriyle noktalayalım bugünlük yürümenin felsefesini: “Zihin, fikirleri canlandırmak, düşünceyi ileri taşımak, yaratıcılığı artırmak için faal bir bedene gereksinim duyar. Kıpırdamadan oturduğumda düşüncelerim uykuya yatıyor. Yaratıcılık bacaklarımla daha iyi geliyor. Dolayısıyla düşünce tıkanmışken masabaşında oturmanın hiçbir faydası yoktur. Ayaklanıp birkaç adım atmak gerekir. Bedeni hareketlendirerek zihni yeniden etkinleştirmek için yürüyün.”
Tam da noktalayacakken yürümeyi, gözüme ilişti defterlerimin birinden Tagore dizeleri: “Yalnız yürü. Çağrına kulak vermiyorlarsa eğer yalnız yürü. Korkar da dehşet içinde duvara dönerlerse yüzlerini, ah sen kara bahtlı. Aç zihnini ve yalnız konuş. Yoldan cayarlar da bırakırsalar yabanda seni; ah sen kara bahtlı yolun üstündeki dikenleri çiğne ve kana bulanmış o yolda yalnız yürü.”
Esen kalın. Aydınlık günler...

Bir kenara yazın gerekebilir

- Sevgili bir başka güzelsin bugün; ay gibisin. Pırıl pırıl gülüşün. Güzeller bayram günü süslenir. Seninse bayramları süsler yüzün. n Sevgili bir başka güzelsin bugün; ay gibisin. Pırıl pırıl gülüşün. Güzeller bayram günü süslenir. Seninse bayramları süsler yüzün.  Ömer Hayyam

- İnsanlığın geleceği önce kâr diyen sistemde değil; önce toplum, önce insan diyen sistemdedir.         M. Ali Güller

- Beni hor görme gardaşım. Sen altınsın ben tunç muyum? Aynı vardan olmuşuz. Sen gümüşsün ben sac mıyım? Ne var ise sende, bende. Aynı varlık her bedende. Yarın mezara girenlerde. Sen tok musun ben aç mıyım?         Âşık Veysel

Mavileşen sessizlik

Gecelerden bir gece seçeyim
Mavileşen sessizlik dolsun odama
Küçükken sonsuz uyuduğum

Büyüyünce hasret kaldığım
Deniz diyorlar adına
Kaderlerden bir kader seçeyim

Umut yoldaşlarım
Borçsuz ekmek alayım
Hayal diyorlar adına

Kavgalardan bir kavga seçeyim
Beklemeden bayramları
Barışalım hemen

Bir çınar ağacına vurur gibi
Dallarımda vursunlar serçeler, kumrular

Ayakta kalayım
Ölüm diyorlar adına

A. Kadir Engin