Gönül yorgun düştüğünde, yürek dilsiz kalır.
Ölümden sonrası varken. Senden sonrası neden olmasın sevgili…
Bütün insanları sevebilirdim, sevmeye senden başlamasaydım.
Bugün biraz efkarlıyım, nedenini bilmiyorum. Öyle dalıyorum boş boş. Bir tek seni düşünüyorum.
Çok pahalısın be mutluluk...
Etrafım çok kalabalık ama hepsi merhabalık.
Vazgeçtim artık gözlerinden. Düşünmüyorum seni. Kilitli kapılar ardına sakladım anahtarını mı? Kimseye veremedim. Yapamadım. Çünkü hala seviyorum.
Vefasız, karanlık yolda hoşça kal diyendir!
Gitsem ayrılık kalsam yalnızlık.
Misafirsin bu hanede ey gönül, Umduğunla değil bulduğunla gül, Hane sahibi ne derse o olur, Ne kimseye sitem eyle, ne üzül.
Üzülmek, ağlamak insani duygular. Ağlayın, yapamıyorsanız da ağlar gibi yapın da o katılaşmış kalp biraz yumuşasın.
Ben sadece yoldum. Sen beni hep kaybettin.
Hangi mevsimin rüzgarıdır aşk? Ne yana dönsem yüzüme hüzün eser.
Hayat bir garip. Sizce de öyle değil mi. Bugün kah gülüyorsun kah ağlıyorsun. Ya gülmek mesele ya ağlamak.
En çok beni sevseydin böyle olmazdı biliyorum.
Efkarın demir attığı liman yürektir.
Hadi yalnızlığını idam et bakalım, son arzusunu yerine getirebilecek misin?
Geçmişe sünger çek. Geleceğe emin bak. İnan gelecekte seni ne fırsatlar bekliyor olacak.
Kolay değildir; uğruna her şeyinizi verdiğiniz insana yabancı gibi bakmak.
Özledin, ağladın, güldün, şarkılar söyledin, şiirler yazdın. Peki, o ne yaptı? Deme. Herkes kendinden sorumludur aşkta.
Aşk bir yok oluş derlerdi inanmazdım. Onu tanıdığım günden beri kayboldum. Evin yolunu dahi bulamıyorum.
Hüznün başkenti gibisin yüreğim, özür dilerim seni bu hale getirdiğim için!
Yüreğiyle gelmeyen bahanesiyle gelir.
Hasretim senelere dönse de ne aşkına bedduam ne de sana kinim var, bin bir dert çektirsen de seni mahşere kadar sevmeye yeminim var.
Neden beni sevmedin diye sormuyorum. Çünkü senin kalbin taştan bir duvar. Ne yapsam başaramadım o taşı delmeyi. Biliyor musun artık bıraktım seni sevmeyi.
İkimizin adı bir cümlede geçmediğinden beri ilgimi çekmiyor kimin ne söylediği.
Tespih gibi oldu acılarım çektikçe başa dönüyorum.
Beni unutma olur mu? Gezdiğimiz o yerleri, el ele tutuştuğumuz ilk parkı. Unutulmak dokunur çünkü insana.
Okuduğum kitaplarda bulduğum aşkı, tanıdığım ve güvendiğim insanlarda kaybettim.
Gönlüm deniz değil ki efkarım sahile vursun.
Sevmek, hesap işi değil, sevmek güvenmekti, ait olmaktı. Eskidendi.
Efkarlı olmak, birazda sitemkar, Ben hepsini topladım bir araya. Galiba yaşlanıyorum. Gene tek başımayım.
Gitmek istediğin yere vardın biliyorum, olsun ben hala varmışsın gibi yapıyorum.
Bazen susmak gerekiyor acı dolu hayatı anlamak için.
Bu kez anladım hüzünlerden bozma mutluluklar yaşıyorum.
Birazdan güneş karanlığı delecek ve gün aydınlanacak. Ben hala ayaktayım. Uyuyamıyorum. Çünkü her gözümü kapadığımda hayalin geliyor aklıma.
Payımıza sükut düştüğünden beridir, kalbimizin sesini daha bir güzel duyar olduk!
Bazen gözlerden yaş akmaz kalp ağlar sadece.
En kötüsü de etrafa renk saçarken, kendi içinde siyah olmak.
Kaybolup gideceğim doğru. Ama senle yaşlanmak isterken şimdi tek başıma yaşlanıyorum. Ellerim titriyor, gözlerim görmüyor.
Bitiyor benim için bu gece hayat son kez gözlerine bakıp ağlamak isterdim sevdiğim.
Kabullenmek kendi mezarına toprak atmak gibidir bazen.
Ay değil, mevsim değil, bir ömür geçti sensiz, keşke böyle sevmeseydim ağlıyorum çaresiz.
Sevmenin bu kadar zor olduğunu bilseydim. İnan seni tanımaz ilk anda bırakırdım. Çünkü hayatı ve sevgiyi zehir edecek kadar insafsızın tekiymişsin.
Beraber gülmeyi özlediğimiz insanlar, şimdi başkalarıyla kahkahaların dibine vuruyor.
Gidecek yerin kalmadığında zoruna gider hayat.
Seni aklıma getirecek birçok şarkı varken, yanıma getirecek hiçbir şey yok.
Anlamlı En Güzel Sözler için TIKLAYINIZ
