Genellikle ilk başlarda evden kaçtığımı düşüyorlardı. Ailemi aramak istiyorlardı elbette şu an tanımmış biri olmaya başladığım için artık bu süreci aştık.
Şehirlerde sürücülerin arabalarını rampalarımıza park etmemelerini, asansörlerimizi kullanmamalarını, kaldırımları ve yolları daha düzgün yapıp, engelsiz bir çevre yaratmalarını istiyorum.
Corona süreci psikolojik olarak çok fazla etkiledi, çevrem ile daha mesafeli olmam gerekti. Çünkü cam kemik hastasıyım ve bu hastalık yüzünden 2 kat daha dikkat etmem gerekiyor.
Uzun zamandır kamp yapamıyorum ve ilk işim doğada kamp yapmak olacak. Ardından kalan şehirlerimi tamamlayıp, yurt dışına çıkmak olacak. Elbette ilk durağım İTALYA.
Her zamanki gibi her şey önce kendimizden başlıyor ya hani. Evet, bu konu da aynı şekilde başlıyor. “İlk önce kendinize değer verin” Bizim bu hayatta var olmamızı sağlayan araçlardan bir tanesi bedenimiz değil mi? Bu hayatı deneyimleyebilmemiz için en büyük araç beden. Beynimiz, kalbimiz, organlarımız vb.Yaşam tarzlarımıza bakalım şimdi de. Burada sanırım örnek üzerinden gitmek daha anlaşılır olacak. Ya da yürümeyi seven bir insan olarak. Her gün yürümek, ter atmak bize çok iyi geliyor, adeta canlandırıyor. Sonra hayatımıza biri geliyor ve istese de bunları yapamıyor. İnsan önce kendinin kıymetini bilmeli; bedenlerimizin, zevk aldığımız seçimlerini, bizi biz yapan şeylerin kıymetini bilmek.Neslican Tay ne güzel demiş . Sol bacağınızı benim için sevin diye. Ne çok insanın kalbine dokundu. O günden sonra ben her şeye rağmen bedenimi ,çok sevmeye başladım.