Doğanın yenileyici gücüyle yaşıyorlar

‘Altı metrekarede sınırsız özgürlük’

Türk motosiklet camiasının yakından tanıdığı iki tekerli gezginlerden Erkin Yeşil, koronavirüs döneminde karavanda yaşamı tercih edenlerden. Yeşil, motosikletiyle karış karış dolaştığı Anadolu yollarının zorlu ama çekici rotalarına yönelik rehber kitabını da karavanında hazırlıyor. Matematik öğretmenliği yaptıktan sonra doğayı keşif tutkusunun peşine çıktığını söyleyen 43 yaşındaki Erkin Yeşil, 9 yaşındaki kızıyla birlikte karanavanında yaşıor. Dünya turuna motosikletimle çıkarak yaşadıklarını “Deneme Tahtası’ndan anlatmayı planlarken küresel salgının başladığını söyleyen Yeşil, yeni yaşam alanının hayatına kattıklarını anlattı:

“Koronanın en yoğun olduğu dönemde motosikletle 30 bin kilometre yol yaparak Anadolu’yu bir kez daha keşfettim. Dört ay önce karavanıma kapanarak salgın tehdidinden uzak kaldım. Kızım Asya ile daha yakın ilişki kurabiliyorum. Ona sorumluluklar yükledim. Yatağını kendi kurup, topluyor. Yaşam alanımız altı metrekare ama sınırsız özgürlük. Gece geç saatlere kadar kamp alanından arkadaşlarıyla koşturuyor. Evine çıkmak için asansöre binmesine ve herkesin dokunduğu kapıyı açmasına gerek yok. Yani şehirdeki tedirginliği ve baskıyı hissetmiyor bile. Konfor alanı dört duvarla sınırlı bir insan olmadığım için yasakları da öngörerek karavan satın aldım. Artık yaşam alanım karavanla gideceğim sonsuz ufuklar.”

Neşeli karavancılar

Çalıştığı gemilerle okyanusları dolaşan bir denizciyken karavan kültürüne merak salan Adem Avcı “Neşeli Karavancılar” adlı grubun kurucusu. Birbirlerini yıllardır tanıyan doğa severleri bir araya getiren “Neşeli Karavancılar”ın hayatları paylaşım ve doğal hayatı sevmek üzerine kurulu. 30 yıl önce aldığı ilk karavanıyla kendisini seyyar evde yaşamaya adadığını anlatan 61 yaşındaki Adem Avcı, karavan özgürlüğünü anlatırken “Canımız nerede isterse orada kalıyoruz. Böylece hem koronavirüs kabusundan hem de şehrin diğer risklerinden uzak kalıyoruz. Haftada 3-4 gün karavanda vakit geçiriyoruz. Sadece salgın tehdidinde değil deprem riskinde de en güvenli ortamdayız. İşlerimizi karavandan idare etmeye çalışıyoruz ve kızım için yapacağım karavanı tamamlamaya çalışıyorum.”

Asya ‘eve’ geç gelebiliyor

Karavanda yaşamanın tadına vardığını söyleyen Asya ise çimlere istediği zaman basabildiğini, eve geç geldiği için babasının kendisine kızmadığını söylüyor:

“Çok arkadaşım var ve onlarla istediğim gibi oynayabiliyorum. Şehirde oynamaya vakit bile bulamazken karavanda kendimi hemen çimenlerin üzerine bırakabiliyorum. Burada hep dışarıdayım. Okula internetten bağlandığım için hiç zorlanmıyorum. Hatta karavanda daha iyi ders çalışıyorum. İstediğim yemeği babamla birlikte yapıyoruz, arkadaşlarımla kovalamaca bile oynuyoruz. Derslerime hep karavanda çalıştım ve çok iyi bir karne getirdim.”

‘Doğa evimizin içinde’

Çocuk yaşlardan bu yana çadırda yaşamayı çok sevdiğini söyleyen Akın Aslan, makine teknisyeni. Çocukları büyüdükten sonra karavanda doğayla içiçe yaşamayı seçen Aslan, kiraladıkları karavanlarla evlerini yanlarına götürmenin özgürlüğünü birkaç yıldır yaşadıklarını ifade ediyor. Kızları 15 yaşındaki Eylül ve 11 yaşındaki Güneş’in de evde kalmak yerine karavana geldiklerini söyleyen Akın Aslan ve ailesi, yalnız olmadıklarını söylüyor:

“Eşim ve kızlarımla fırsat buldukça karavanımıza geliyoruz. Güneş, doğayı keşfetmeyi çok seviyor. Tavukların peşinde koşmasına kızmıyoruz. Kamptaki arkadaşlarıyla oynuyor. Eylül ise ateş için odun keserken bana yardım etmeyi bile çok seviyor. Çadırımız ve karavanımız onlara sınırsız özgürlük sunarken, doğanın sesini dinlemelerini sağlıyor. Küçük sobamızın üzerinde kestanemizi yapıp karavan komşularımıza ikram ediyoruz, eski komşuluk ilişkileri devam ediyor. Bizler çekme karavanımızla doğanın tüm tonlarının yanına evimizi çekiyoruz. Çocukların oynayabileceği bir alandayız. Karavan sahiplerinin köpekleri kedileri var. Çocuklarımız hayvanların iyileştirici gücünü öğreniyor. Salgın geçse de seyyar evimizle güzellikleri keşfimiz hiç bitmeyecek.”

‘Koronadan uzak nefes alıyorum’

Abidin Kızılkaya (73), emekli olduktan sonra tercih ettiği karavan hayatının salgın döneminde kendisine çok iyi geldiğini söylüyor. Sekiz yıl önce tanıştığı karavan yaşantısının Erzincan’daki köy hayatını hatırlattığını vurgulayan Kızılkaya, karavanda yaşamak için tam 30 yıl beklediğini anlatıyor:

“Hem şehirdesin hem doğadasın bu şekilde. İstediğin yere gidersin, pencereyi açar, hava alırsın. Hem karavanımdaki eksiklikleri gideriyorum hem yasakların boğucu etkisinden uzak kalıyorum. En önemlisi de koronavirüs tehdidinden uzağım. Yani nefes alıyorum. İstediğim kişiyi karavanımın önünde ağırlıyorum, sağlığımı tehdit edecek kalabalıklardan kolaylıkla uzak duruyorum. Çekme karavanımı gönlümün istediği her yere taşımanın özgürlüğü salgın sonrası için bana umut veriyor.”

Zirve dönemini yaşıyor

Karanvancılığa 1987’de başlayan Ulusal Kamp Karavan Federasyonu Denetleme Kurulu üyesi Reha Bali, karavan kültürünün doğayı özümseyerek tatil yapmanın en kolay ve hatta konforlu yolu olduğunu söylüyor. 1999 depreminin ardından binalarına güvenmeyenlerin karavanda yaşamaya başladığını hatta tatillerini bile bu şekilde yaptıklarını anımsatan İstanbul Karavan Köyü’nün işletmeciliği yapan Bali, koronavirüs salgını dönemini o günlere benzetiyor:

“Şimdi ikinci yönelme dalgası korona sırasında yaşanıyor. İnsanlar koronanın ölümcül tehdidinden yanlarındaki evlerinde kalarak korunmak istiyorlar. 40 karavan alabilen alanımızda insanların doğal yaşamın yenileyici gücünü bol bol hissetsin istiyoruz. Karavancılık seyyar evinizle her yere gidebileceğini bilmenin verdiği özgürlük. Doğayı kirletmeden tatil yapmanın güzel bir yolu karavancılık.”