Futbolcu cevabı kitapla da verir!

Futbolculuğu döneminde belki de en çok konuşulan ve en çok susan isimdi... Hele ki Beşiktaş’tan Fenerbahçe’ye geçtiği dönem. “Hep derler ya, ‘Futbolcu yanıtını sahada versin’ diye; öyle olmuyor işte! Senelerce verdim ben ama kimse almadı o cevabı!” diyen Tümer Metin ‘Metin Olmak’ adlı kitabında hakkında merak edilen her şeyi anlattı. Röportaj için buluştuğumuz eski futbolcu yeni yorumcu, 11 numaralı formasından nasıl koparıldığını ve 11’in hayatındaki önemini vurgularken, “Şimdi kafanızı kaldırın ve kapı numarasına bakın” dedi. Kafamı kaldırdım, benim belirlediğim mekanın kapı numarası 11’di.

Daha önce futbol hayatını kaleme alan Türk futbolcu oldu mu?

Bildiğim kadarıyla yok, çünkü bizde girilmeyecek kapılar var. Türk futbol tarihinde belli süreçler herkesi paranoyaya bağladı. Acaba bunu anlatırsam, nasıl tepki alırım, aman onun düzenine çomak sokmayayım ki benimkine bir şey olmasın gibi. Mesela Hasan Şaş’ın muhteşem hikayeleri var, keşke yazsa.

Siz her şeyi yazabildiniz mi?

Benim de girmediğim yerler var tabii. Mesela 2006 Dünya Kupası, Fatih Hoca dönemindeki İsviçre maçı, yaşanan kavgalar... İçten içe bende de paranoya var. Bazı olaylar yargı aşamasında ve bir şey söylersem hukuki olarak ne olacak. Öte tarafta daha polemik yaratacak şeyler vardı, ister istemez törpülüyorsun.

Olayları, tarihleri, diyalogları nasıl hafızanızda tuttunuz?

Günlük tutmuyordum ama notlarım vardı. Kitabı yazarken onları elden geçirdim. Yine o günlere, o ruh hallerine büründüğüm zamanlar kendime şaşırdım. Artık daha sakinim. İyi ki yazmak için beklemişim. 2006’da o kadar sinirliydim ki, yazsaydım da sağlıklı bir şey çıkmazdı.

Üzerinden bunca zaman geçtikten sonra yazılanların ne kadarı samimi?

Hepsi.

Beşiktaş’tan Fenerbahçe’ye geçtiğiniz 2006’da anlatmışsınız. Beni çok etkiledi hikâye. Nasıl tuttunuz bunca yıl bunları içinizde?

Hiç kimseye anlatmadım; çok ciddi paralar teklif edilmesine rağmen. Öfkeliydim ama susup, krizi yönetmem gerekiyordu.

Transfer imzanızı atarkenki fotoğrafta öfkeniz yüzünüze vurmuş.

Kitapta detaylarını anlattığım ve artık istenmediğimi anladığım Beşiktaş Kulübü ile yaptığım görüşmeden öyle bir kızgınlıkla çıkmışım ki hiçbir şeyin farkında değildim. Yoksa üzerimde yırtık pantolon ve beyaz tişörtle gider miydim koskoca Fenerbahçe’ye imza atmaya. Hep derler ya, “Futbolcu yanıtını sahada versin” diye; öyle olmuyor işte! Senelerce verdim ben ama kimse almadı o cevabı!

Taş olsa çatlar! O dönem herkes üzerinize gelirken nasıl tuttunuz kendinizi?

Nefes terapisi aldım, psikolojik destek gördüm. Ama içimde kalan bir şey var; onu söyleyeyim: Ben beş sene oynadığım Beşiktaş’tan gittikten sonra bana duyulan öfkeyi içeride hiçbir zaman hürmet olarak hissetmedim. Tabii ki çok sevildim ama o öfkenin karşılığı kadar değil. Kör öldü badem gözlü oldu, tam anlamı bu. O dönem arabamın plakası TV’de yayınlandı. Cep telefonum internete verildi. İnatla değiştirmedim telefon numaramı, hiç kapatmadım da. Arayan herkese dilimin döndüğünce anlatmaya çalıştım yaşadıklarımı. Anlatamayacağım dönemlerde de kağıda kaleme sarıldım. Gerçekten çatlardım yoksa.

Murat Aksu’yla sonradan hiç konuştunuz mu bu konuyu?

Yıllar sonra bir gün bir mekanda karşılaştık, selam vermedim. Kindar değilim ama onun o zaman yapması gereken bir açıklamayı yapmaması, benim idare etmek zorunda kaldığım çok ciddi bir krize sebep oldu.

Yazarken kendinizle de hesaplaştınız mı?

Çok! Daha iyi idare edebileceğim durumlar olabilirdi. Metin Tekin, “Ortalamaya oyna, bu camia seni anlamaz” derdi ama o zaman da ben olmazdım. Tigana’nin ayağının dibine çorabımı çıkarıp atmıştım sonra da ayakkabımı vurmuştum. Şimdi olsa yapmazdım,

“Tamam hoca” der, geçerdim...

Peki taraftarın taraftarı öldürdüğü toplumda tepki alan bir futbolcu olarak korumasız gezmek nasıldı?

Fatih Hoca’nın bir sözü vardı: “Ben her yere yalnız gidiyorum daha bir kişi gelip yüzüme küfretmedi.” Tel örgünün arkasından ya da evde don atlet maçı izlerken gösterdiğin cüretkar davranış ya da sosyal medyayı kullanırken gösterdiğin klavye kabadayılığı günlük hayatta sökmüyor. Gelip yüzüme o küfürü bir et bakayım ne oluyor!

Genç taraftarın bıçaklanması çok vahşi bir durum değil mi?

Futbolcuya, yöneticiye büyük bir görev düşüyor. Doğru mesajlar verilmeli.

Mesajla olacak iş mi ki?

Mesela Volkan ile Sabri’yi kavga ederken değil de bir kafede yemek yerken görse taraftar ya da Aziz Yıldırım ile Ünal Aysal’ı neşeli bir sohbet ortamında fotoğraflarsak o zaman taraftar da, “Biz kimden nefret ediyoruz kimi bıçaklıyoruz arkadaş!” diyecek.

‘BENDE BANA YETECEK BEN KALMADI‘

Kitapta eski eşiniz Cansu Canduran’dan da çok güzel söz etmişsiniz. Kitap çıkınca sizi aradı mı?

Kötü bahsetmek mümkün değil. 15 senelik bir evlilik. Çok özel şeyler yaşandı, bir hayat paylaşıldı. Eminim çok derin izler kaldı ikimizde de. O satırları kaleme alırken henüz boşanmamıştık. Sonra biraz oynama yaptım, çıkardığım yerler oldu. Mutlu olmuştur okuyunca mutlaka ama üzerine konuşmadık.

Boşanma kararınızı en yakın arkadaşlarınız bile bilmiyordu. Neden kimseyle paylaşmadınız?

Ben Cansu’ya evlenme teklif ederken de boşanma kararını alırken de yalnızdık. Duruşmaya da sadece babam ve kız kardeşim geldi.

15 yıl iç içe geçmiş bir ilişki niye biter?

Bitti işte. Bende bana yetecek ben kalmadı.

‘BİR ÖNCEKİ HAYATIMDA ÇÖPÇÜYDÜM’

Moda dergisinden fırlamış gibisiniz. Stil danışmanlığı talep edenler oluyor mu?

Evet ama sadece kendime yapıyorum. Kıyafette tarzım olduğu doğru. Evden çıkarken aynaya bakanlardan değil de kıyafetini bir gün önceden soyunma odasına hazırlayanlardanım.

Giyinme odası olmasın o?

Ne yapayım, yılların ağız alışkanlığı. Bir önceki hayatımda ya mimar ya da çöpçüydüm. Hiçbir şeyi atamıyorum. Şimdi teneke kutu biriktirmeye başladım.

Futboldan başka spor yaptınız mı hiç?

Topla ilgili olan bütün oyunlarda çok iddialıyım. Elim ayağımdan daha iyidir o kadar söyleyeyim.