Bir acayip ülkeyiz

Deprem tartışmalarını elimize yüzümüze bulaştırdık. Bilim adamlarının saygınlığı, politikacıların da altına indi. Bir araya gelip "ne yapıyoruz?" diye kendilerini sorgulamaları gerekirken, birbirlerini kara cahillikle suçluyorlar. İşin garibi suçlayan da, suçlanan da profesör. Gerisini artık siz düşünün!..
Milli futbol takımımız, ikinci kez Avrupa Şampiyonası finallerinde mücadele etmeye hak kazandı. Kendilerini canı gönülden kutlarız. Ancak olay öylesine abartıldı ki sanki Avrupa şampiyonu olduk. Mustafa Denizli ve futbolcuları işi son dakikaya bırakmayıp daha önce gerekeni yapsalardı sevincimiz bu kadar abartılı olmazdı. Dahası İrlanda ile oynadığımız iki maçta da gördük ki, skor her an değişebilir ve sonuç olarak da elenebilirdik. Bütün bunlar bir yana maç sonrasında Denizli ve futbolcularının ortaya koydukları tavır çok çirkindi. Kimedir, niyedir belli değil, sürekli birilerine mesaj gönderdiler. Sanki o anda çok önemliymiş gibi. Toplumu sakinleştirme yerine gerginliği tercih ettiler ki, bu çok yanlış. Bu noktada asıl üzerinde durulması gereken, bu kadroyla finallerde ne yapılacağı? Futbolcuların çoğu 90 dakikayı zor getirdi. Finalde 1996'da olduğu gibi averaj takımı olmak istiyorsak, Denizli ve futbolcularının kafalarını hırçınlığa değil, başarıya kilitlemeleri gerekir. Deprem araştırmaları için birkaç yüz bin dolar bulamazken, millilere prim olarak milyonlarca doların dağıtılmasını da anlamak mümkün değil. Görevlerini yaptılar. Türkiye'yi sevince boğdular. Onlarla gurur duyuyoruz. Böylesi ortamlarda bazen bu kadarıyla yetinmek gerekir. Karda kışta vatandaşına çadır temin edemeyen bir devletin, milyonlarca doları havalara savurması ne kadar normal? Dahası: Gerekeni yapıp kazandıklarında iyi de ya pisi pisine kaybettikleri maçlar?..
Dünya liderleri İstanbul'da. Zirvenin hemen yanı başında, medyanın göbeğinde olan birisi olarak hala kimler geldi, kimler gidiyor tam anlayabilmiş değilim. Yazılı ve görsel basın Clinton'a kilitlendi. Sanki diğer ülkeler, diğer liderler hiç önemli değil. Tamam Clinton halkla ilişkileri çok iyi biliyor. Belki de kendisine çizilen rolü en iyi o oynuyor. Ama vatandaş olarak diğerlerini de merak ediyoruz!..
Türkiye gündemi fokur fokur kaynıyor. Normal dönemde manşet olacak konular, tek sütunluk haberle geçiştiriliyor. Bu yoğun gündemde eğitim, okullar, öğrenciler hepten unutuldu. Olası bir depremde okulların ne kadarı ayakta kalır? O meçhul! Bekle gör politikası izleniyor...
Özetin özeti: Bir yandan dünya liderlerine parmak ısırtacak AGİT organizasyonu ve "Lirik Tarih Gösterisi" gibi muhteşem bir sanat olayını gerçekleştiriyoruz. Öte yandan hala ilkellikten kurulamıyoruz. Bu arada, başkanlık sistemine geçmişiz de haberimiz yok. Baksanıza Ecevit yok, Demirel var.



Yazara E-Posta: a.guclu@milliyet.com.tr