Abbas Güçlü

Edirne’den döneli günler oldu ama aklım hâlâ orada.

Böylesi dünya mirası efsane bir kente sahip çıkmak, sadece Edirnelilerin değil, hepimizin görevi.

Sadece Edirne’ye mi? Elbette hayır. Ülkemizin daha pek çok kenti Edirne gibi görkemli bir tarihe sahip ve maalesef onların durumu da farklı değil.

Edirne ile bunu başarabilirsek devamı da gelir. İşte bu yüzden yeni bir model arayışına girmek gerekiyor. Bugüne kadarki çözüm yollarının işe yaramadığı kesin ve sonuç ortada!..

Tarihi kentlerin korunması için, tıpkı yerli aşıda olduğu gibi, devlet iradesini ve her türlü desteği içine alan bir fon oluşturulmalı ve gereği yerine getirilmelidir.

Ve her şeyden önce de kendi çabalarıyla tarihe sahip çıkanlara köstek değil, destek olunmalıdır!

Neden mi? İşte cevabı:

“Edirne’nin Karaağaç Mahallesi’nde doğup büyüdüm. Dedemlerden kalan evler kerpiçtendi. Şimdi o evleri yapmamız mümkün değil. Baba mirası olan bu yerde, yasalara uygun ev yapmaya kalktık. Karaağaç’ı güzelleştirelim dedik ama ne mümkün! Her adımda, ya belediye ya da imar işlerine aylarca takılıyor. Tabiat ve Kültür Varlıkları diye bir kurum çıkardılar başımıza, diğerleri yetmedi üstüne bir de yıllarca oralara takılıyoruz.

Ülkemizin her karesi bir başka güzel. Petrolümüz, doğal gazımız, altın madenlerimiz yok ama güzeller güzeli bir coğrafyamız, tarihimiz ve en önemlisi de dünya mirasımız var. Kaç ülke, böylesi zengin bir maziye sahip ki!..

Edirne’ye çok kez gittim ama bu defa bir bilenle gezdim. Kentine âşık gönüllülerin donanımı, heyecanı, anlatımı hiç kimsede yok. Paylaşımları ne resmi bir söylem içerir ne de kırgınlık ve kızgınlık yüklüdür. Sadece mekânları gezdirir, hikâyeleri paylaşır, yorumunu size bırakırlar.

Gezilerde hep onlardan birini ararım, çünkü kentlerin binlerce yıllık tarihini, tüm yönleriyle, sanki onlarla birlikte yaşıyor gibi olursunuz.

Edirne’yi her ne kadar Osmanlı’nın başkentlerinden biri olarak hatırlasak da, 6 bin yıllık bir tarihe sahip. Efsanelere göre olmazlardan birini barındıran bir kent. Dünya üzerinde üç nehrin (Meriç, Tunca, Arda) birleştiği ender kentlerden biri. Bizden önce de dönemin en büyük medeniyetlerine ev sahipliği yapmış!..

Osmanlı’nın dünyaya açıldığı, Fatih’in doğup, büyüdüğü, İstanbul’u alma planları yapıp, hayata geçirdiği bir kent.

Fatih’in doğduğu, büyüdüğü, öğrenim gördüğü, koştuğu, düştüğü, ağaçlara tırmandığı yerler ilginç mi ilginçti.

Fatih, öylesine yaramazdır ki ele avuca sığmaz, hocalarına kök söktürür. Bu durum babasının da kulağına gider ve hocalarıyla oturup bir mizansen hazırlarlar.

Fatih’in yine kök söktürdüğü bir anda, sınıfın kapısı çat kapı açılır içeriye Padişah 2. Murat girer.

Son üç günde Osmanlı’nın üç başkentine ziyaretlerde bulundum.

Bursa (1326-1365), Edirne (1365-1453), İstanbul (1453-1923).

Her biri ayrı güzel. Her üçü de yorgun, bakımsız ve beton istilası altında.

Osmanlı’nın izlerini ara ki bulasınız. Olanları bile koruyamıyoruz.

Edirne’de adeta tarih fışkırıyor. Çok daha ilginç olanı ise tarihe adeta sırtlarını dönmeleri.

Böylesi muhteşem bir kent, nasıl kaderine terk edilir anlamak mümkün değil.

Mimar Sinan, Selimiye’yi altı yılda yapmış, bugünkü yöneticiler, önündeki mezbeleliği ortadan kaldıracak bir projeyi beş yıldır Anıtlar Kurulu’ndan geçiremiyor.

Elbette kabahatli aramıyoruz ama sorumlu Anıtlar Kurulu mu, Belediye mi, Valilik mi, Edirne mi, Ankara mı? İktidar mı, muhalefet mi? O hiç önemli değil.

Sınavlar hayatımızı altüst etmeye devam ediyor. Dünden bugüne değişen hiçbir şey yok.

Son 50 yıldır, üç kuşağın yaşadığı ortak sorunlardan biri olarak hayatımızı zehretmeye devam ediyor.

Dedeler de şikâyetçiydi, babalar da. Sıra, şimdi çocuklarda. Onlar da sınavlar yüzünden hayata küstürüldü! Asıl garip olan Ankara’da bir Allah’ın kulu çıkıp da “yeter artık” demiyor!..

Büyük haksızlık

Milyonlarca öğrenci, öğretmen, veli için zor bir dönem daha geride kaldı.

Özellikle matematik soruları, morallerini, özgüvenlerini, hayallerini altüst etse de hayat devam ediyor.

Matematik, en iyi öğrencileri bile ezdi geçti. Sorular, sanki pandemi hiç yokmuşçasına hazırlanmış!

Tam gün yüz yüze eğitim almayan, dershaneye gidemeyen, özel öğretmenlerden takviye görmeyen öğrencilerin bu Matematik sorularını çözmesi çok zor.

Yaşam hakkından sonra en temel haklardan biri de eğitimdir!

İnsan yaşamında eğer o yoksa gerisi teferruattır.

Dünyanın neresine giderseniz gidin 8, 10, 12 yıllık zorunlu temel eğitim bu yüzdendir.

Peki ama nasıl bir eğitim?

Bizdeki gibi sınav odaklı bir eğitim mi yoksa insan ve yaşam odaklı bir eğitim mi?

Ha, bir de ideolojik odaklı bir eğitim var ki onun da sonunun olmadığı, dünya genelinde de bin defa kanıtlandı.

İnsana, doğaya, geleceğe saygı duyuyor ve yaşam kalitesine önem veriyorsak, eğitim sistemimizi bunun üzerine inşa etmemiz gerekiyor. Yoksa bugünleri de arar noktasına gelebiliriz!..

Utanç Günü!

Eğer ille de bir Anayasa değişikliğine gidilecekse, öncelik Sınav Cumhuriyeti’nin Anayasası’nda olmalıdır. Çünkü onun yarattığı mağduriyetin boyutları ve etkilediği kitle çok daha fazla!..

Çocuklara çocukluğunu, gençlere gençliğini yaşatmadığı gibi ailelerin hayatını da zehir ediyor!

Eğitim sistemimizi, dolayısıyla da ülkemizin geleceğini zaafa uğratıyor.

Donanımlı yurttaşlar yetiştirmeden hukuki anlamda yapılacak olan her Anayasa değişikliği havada kalacaktır. İşte bu yüzden öncelik Sınav Cumhuriyeti Anayasası’nda olmalı ki değişiklikler kâğıt üzerinde kalmasın.

Sınav Maratonu

2021 Sınav Maratonu, pazar günü yapılacak LGS ile yeni bir ivme kazanacak!

Bu yıl içerisinde MEB ve ÖSYM sınavlarına 10 milyonu aşkın aday girecek.

LGS dışında her sınavın tekrarı var. Yani sonraki yıllarda, bir daha girebiliyorsunuz. LGS’de böyle bir şans olmadığı için yarattığı baskı çok daha ağır oluyor! Adaylara ve ailelerine şimdiden sabır ve başarılar dileriz.

Eğitime yönelik her karar on milyonlarca öğrenci, öğretmen, veli ve diğer paydaşları çok yakından ilgilendiriyor.

Yılda birkaç değişiklik söz konusu olsa, o kadar da önemli değil diyebilirsiniz. Yok eğer akşamdan sabaha sürekli yeni yaptırımlarla karşı karşıya kalıyorsanız, ne moraliniz kalıyor ne motivasyonunuz!

Peki, bu yaz-boz uygulamalar pandemi var da o yüzden mi oluyor? Elbette hayır. Dünden bugüne değişen bir şey yok. Günü kurtarmak için her şey mubah. Pandemi de bahanesi oldu.

Peki, günün sonunda, bir memnuniyet söz konusu mu?

Eğitimle uzaktan yakından ilgisi olup da mutlu olanı görürseniz, ne olur onu bizim yerimize de kutlayın.

İnandırmadan olmaz!

Eğitimin en temel kurallarından biri de vereceğiniz dersin önemine öğrenciyi inandırmanızdır.

Yoksa ne fizik, kimya, matematik öğrenirler ne de yabancı dil, tarih, coğrafya, felsefe! Öğrenci, bütün bunlar benim ne işime yarayacak diye sorgulamaya başlarsa sadece sınav odaklı çalışır. Sınava girer ve sonra her şeyi unutur. Geriye de hiçbir tortu bırakmaz!..

Eğitimle ilişkili olup da kırgın, kızgın, bitkin, tedirgin ve en önemlisi de demoralize olmayan yok gibi. Belirsizlikler ve son dakika açıklamaları, zaten dibe vurmuş olan moral ve motivasyonlarını hepten yok ediyor. Veli, öğretmen ve öğrenci gözüyle bakıldığında MEB, YÖK ve ÖSYM’nin karnesi hiç parlak değil! Daha da vahim olanı, bunun zerre kadar sorgulanıyor olmaması.

Türkiye Cumhuriyeti bütçesinde en büyük pay sürekli eğitime ayırılıyor. Aileler de kazançlarının en önemli bir bölümünü yine eğitime harcıyor. Memnun olanı ise ara ki bulasınız...

Öğretmenler yorgun

Hemen her gün yüzlerce hatta binlerce mesaj geliyor ve hemen hepsi de birbirinin aynı.

Yorgunluk, bezginlik, hayal kırıklıkları diz boyu:

“Özel okulda bir branş öğretmeniyim. Pandeminin başından beri bilfiil, ara vermeden uzaktan eğitim verdik ve neredeyse katılım yüzde 100’dü. Şimdi bir de telafi eğitimi olacağını açıkladılar.

Gerçekten hakkıyla yapılacaksa evet yapılsın ama biz neyin telafisini yapacağız? En azından internetin olmadığı, katılımın az olduğu yerler analiz edilip o bölgelerde telafi eğitimi yapılsa...

Hiç konuşulmayan bir şey var; biz öğretmenlerin psikolojik yorgunluğu... Öğrencilerimiz de bizler de çok yorgunuz. İl dışında yaşayan ailelerimizi neredeyse bir yıldan beri görmüyoruz ve bizim de biraz dinlenmeye ihtiyacımız var.”