Abbas Güçlü

Üniversitelerde 100 bin civarında kontenjan boş kaldı!

Evet, evet yanlış anlamadınız, 2.5 milyon adayın başvurduğu üniversite giriş sınavlarında, yüz binlerce aday, rahatlıkla üniversiteli olabilecekken, elinin tersiyle itti!

Neden sorusunun onlarca cevabı var ama en önemlisi, artık üniversiteler ve üniversite diploması gençlere güven vermiyor!

Yüz binlerce boş kontenjan için hiçbir üniversite rektörünün yüreği sızlamıyor, çünkü hesap soran yok. Özellikle de devlet üniversitelerinin rektörlerine!

Keşke bizde de üniversite bütçeleri, kayıt olan ve öğrenimine devam eden öğrenci sayısına göre yapılsa. İşte o zaman öğrenci çekmek ve mevcut öğrencileri ellerinde tutmak için çok daha yoğun bir çaba içerisinde olurlar.

Bugünkü sistem, üniversiteleri hantallaştırıyor ve zaten kıt olan kaynaklarımızın fütursuzca heba edilmesinin ötesinde bir işe yaramıyor!

Maliye Bakanlığı, sürekli olarak kendisinden ek bütçe isteyen üniversitelere, önce aldıklarının hesabını sormalı ki devamına ona göre karar versin. YÖK de kontenjan belirlerken, doluluk oranlarını gözeterek hareket etsin ve kontenjanını doldurmayan hatta tek öğrenci kaydedemeyen bölümlerin öğrenim izinlerini iptal etsin ki bu bölüm hocaları biraz gayret içerisine girsinler!..

Üniversitelerin akademik özerkliğini sonuna kadar destekliyoruz. Çünkü üniversite olmanın olmazsa olmazlarının en başında akademik özerklik geliyor. Ama aynı şekilde, üniversitelerdeki tembellik ve hantallık özgürlüğüne de sonuna kadar karşıyız.

Üniversitelerde boş kontenjanlar için yapılacak ek yerleştirme başvuruları bugün başladı. 23 Eylül’e kadar devam edecek. 100 binin üzerinde boş kontenjan var! Hem de her üniversitede, her alandan!

Değerlendirmeye değer mi? Kesinlikle değer? 

Kimler başvurabilecek, kayıtlar ne zaman, öğretim ne zaman başlayacak?..

Ek yerleştirmeden, hiçbir yeri kazanamayan öğrenciler yararlanabiliyor.

ÖSYM tarafından, birinci yerleştirmede herhangi bir programa yerleştirilen adaylar, kayıt yaptırmamış olsalar dahi bu haktan yararlanamayacak!

Tercihlerde kendi puanından daha düşük puanlı yerleri tercih etme zorunluluğu var. 

Bu tercih döneminde önceki tercih listesi geçersiz olacak, adaylar yeniden tercih listesi hazırlayacak.

Daha önce hiç tercihte bulunmayan adaylar da ek yerleştirmeden yararlanabilecek.

Milyonlarca evde büyük bir telaş var.

Okullar pazartesi günü yüz yüze eğitime başlayacak. 

Önce anaokulu öğrencileri ve mini mini birler, daha sonra da diğer sınıflar okullu olacak.

Açılış, akademik değil sembolik! Bir gün okul, altı gün tatille başlayıp, haftalar ilerledikçe gün sayısı artacak! 

Peki okullarımız, eğitim-öğretim yılına hazır mı?..

Geçtiğimiz hafta sonu, KPSS vardı. Sınava katılanların gözlemlerine göre, yeni öğretim yılına fazlasıyla hazır okullarımız da var, hiç hazır olmayanlar da! Umarız, önümüzdeki birkaç gün içerisinde, onlar da hazır hale gelirler!..

Cevapsız sorular!

“Okullar aylardır kapalıydı, gerekli düzenlemeler, bu süreçte neden yapılmadı?” diyenler elbette çıkacaktır. 

LGS, YKS, KPSS, ALES, DGS ve daha niceleri! Tam bitti derken, bir yenisi başlıyor.

Hayatımız adeta bir sınav maratonu oldu.

MEB ve ÖSYM’nin yaptığı onlarca sınava, on milyona yakın aday girdi.

Ne kadarı sevinecek?

Bir milyonu bile değil!

O zaman bu sınavlar niye yapılıyor? Kazananı kim? Dünyadaki uygulamaları nasıl?..

Eğitim sistemimizi tümüyle sınavlara odaklı hale getirdik, sınavlar da hayatımızın olmazsa olmazları haline geldi.

Adaylarla birlikte aileler de eziyetin her türlüsünü çekiyor.

Pandemi nedeniyle, yaz sezonu sıkıntılı geçti ama Kurban Bayramı sonrası başlayan hareketlilik hâlâ devam ediyor. Havaların güzel gitmesiyle, özellikle yabancı turist sayısı daha da artabilir.

Okulların açılma sürecinin uzaması ve uzaktan eğitime devam kararı da yazlıkçı velileri, büyük kentler yerine tatil yörelerinde tutmaya devam ediyor!

Peki, tüm gelişmeler, sektörü memnun etti mi?

Hayır.

Daha kötüsü olabilirdi diye teselli oluyorlar…

Görünen o ki, önümüzdeki günlerde, sarı yaz, altın yaza dönüşerek, yıla, buruk ama mutlu bir veda olabilir!..

Siyasi tansiyon!

Dış politika ülkelerarası turizmi de fena halde etkiliyor.

Öğrencilere, mezunlara sahip çıkmıyoruz da bilim insanlarımıza her türlü desteği sağlıyor muyuz?

Keşke gönül rahatlığıyla evet diyebilsek! Yekta Hoca ile birlikte iyi niyet ve çaba var ama yine de yeterli değil. Liyakat hiçbir şeye feda edilmemeli, özellikle de bürokrasiye!

Aşağıdaki hikâyeyle gurur duyacağımıza üzüntü yaşıyorsak ortada bir sorun var demektir!

Dr. Berna Şeker Yılmaz, Mersin Üniversitesi Çocuk Metabolizma Hastalıkları Öğretim Üyesi.

TÜBİTAK 2219 Doktora Sonrası Araştırma Bursu programı kapsamında Londra’da University College London, Institute of Child Health Genetik ve Genomik araştırmalar bölümünde, “Nadir Hastalıklarda Gen Tedavisi” alanında bir yıldır çalışmalarını başarıyla sürdürüyor.

University College London (UCL), üniversite başarı sıralamasında 2020’de dünyanın en iyi 8., Avrupa’nın ise 4. en iyi üniversitesi olarak yer alıyor.

Dr. Yılmaz, ekibinde görev yaptığı Genetik ve Genomik Araştırmalar Bölüm Başkanı Prof. Paul Gissen tarafından ileri araştırma bursuna aday gösterilerek, dünyada ilk çocukluk çağı karaciğer hedefli gen tedavisi olan “Ornitin Transkarbamilaz Eksikliği olan çocuklarda adeno-assosiye virüs aracılı gen tedavisi” projesini yürütmek üzere iki yıllık araştırma bursu kazandı. 

TÜBİTAK, bu başarıya şapka çıkartarak, yurt dışı bursa dayalı olarak ülkeye dönüş yükümlülüğünü iki yıl erteledi. Buraya kadar her şey normal, asıl anormallik bundan sonra başlıyor.

Tercih dönemlerinde öğrencileri baş tacı eden üniversiteler, nedense aynı hassasiyeti mezuniyet sonrasında göstermiyor! Oysa en büyük desteğe asıl o zaman ihtiyaçları var.

Hele ki şu dönemde!..

Çocuklar çocukluğunu, gençler gençliğini yaşamıyor.

Günde 500 soru, öğrencilik yaşamları boyunca da on binlerce test çözüyorlar, sayısız sınava giriyorlar.

LGS, YKS, KPSS ve daha niceleri!

Gece gündüz, hafta içi hafta sonu, yaz tatili bayram demeden hepsi bir koşuşturmanın içerisinde.

Pandemi döneminde bile her türlü riski göze alarak dershanelere koşuyorlar.

Anne, babalar da onlardan farklı değil. Ellerinde avuçlarında ne varsa çocuklarının geleceği için harcıyorlar.

Veliler adeta ikiye bölünmüş durumda.

Yarısı okullar niye kapalı, artık açılsın, çocukları evde tutamıyoruz, koleje ya da kursa gidenlerin çok gerisinde kaldılar diye isyan ederken, diğer yarısı, böylesi bir ortamda okulların açılmasının cinayetle eşdeğer olacağı görüşünü savunuyor. Okullar açılsa da çocuklarını asla göndermeyeceklerini söylüyorlar.

Görünen o ki okulların açılması ya da kapalı kalması noktasında da anlaşamıyoruz. Açılsın diyenlerin kadar karşı çıkanların da kendilerine göre haklı gerekçeleri var! İşte bu noktada, doğru olanı bilen ve yapacak olan MEB ve YÖK’tür!

Var oluş nedenleri de budur!

Sessiz kaldıkları ya da yeterince inisiyatif kullanamadıkları için kafalar karmakarışık!

Bu kontrolsüzlük nedeniyle bir süre sonra başka tartışmalar yaşanacak!

Örneğin: Yüz yüze eğitim alanlar ile almayanlara, LGS ve YKS’de aynı soruların sorulması ne kadar adil olacak?..

Ve asıl konu, öğrencilerin maske takması, okulların hijyenik  olması, okulların açılması için yeterli mi?