ŞİMDİ bir bir ışıklarını söndürüyorum kentimin...
Sınırdışı ediyorum kendimi üstelik. Bir deniz kalıyor, bir körfez...
Gelmiyor artık İzmir’in bir araya iki yakası. Ne “Karşıyaka” sı ne de öteki kıyısı.
Şimdi yağmurlu bir sabah yaşanacak. Henüz dolmadı ki sokaklar. Vapurlar yol alacak, martıların kanatlarında. Sabah mahmuru otobüsler geçecek birer birer. Ben tam ortasında olacağım bulut bulut bir hüznün. “Ha yağdı, ha yağacak” diyecekler. Kirpiklerime takılacak bir tren; geçip gitmeyecek, gidemeyecek.
El sallayan minik bir kızın parmak aralarında ya da bir satıcının çığlığında bulacağım ben kendimi.
Yola çıkmak vardı şimdi. Terkedip bir şehri yollara, uzun uzun yollara düşmek... Çıksam dönebilir miyim ki? Düşsem kalkabilir miyim ki?
Bu kentin ışıklarını söndürüyorum şimdi birer birer. Sokak ortasında vuruyorum kalabalıklarını...
Konuşabilir mi terkedilmiş kentler? Konuşabilir mi terkedilmişler?
Ben bu kentte ne olmak isterdim biliyor musunuz? “Uçan balonları” uçmasın diye ipine sıkı sıkı tutunan bir çocuk...
* * *
Bazen terk etmek gerekiyor. Kısa bir süreliğine yaşadığın şehri bırakıp gitmek gerekiyor.
Bir uçakta küçülüp küçülüp kaybolup gittiğini görmek...
Bir trende hızla arkada yok olduğunu görmek...
Bir otobüste tam geride kaldığını görmek gerekiyor.
Ne zaman İzmir’den uzaklaşsam böyle düşünür oldum. Öyle çok içinde derdiyle, sıkıntısıyla harman oluyoruz ki; arada sırada kısa süreli ayrılık yaşamak gerekiyor.
İzmir’le araya hasret sokmak gerekiyor.
Öyle yapıyorum ben de; çıkıyorum yollara.
Oradan, uzaklardan İzmir’e bakıyorum. İzmir’i özlemeye çalışıyorum. İçindeyken çözülemeyecek sandığımız dertlerinin, sıkıntılarının, çıkmazlarının aslında ne de basit olduğunun farkına varıyorum.
Bazen sıyrılıp uzaklaşmak gerekiyor yaşadığın yerden. Bir tepeden, uzak bir yerden bakmak gerekiyor. Emin olun gerçeklerin daha farkına varıyorsunuz. Uzak olsa da çözümleri daha net görüyorsunuz.
* * *
Kent yöneticilerine en büyük tavsiyem... Sıyrılın arada sırada! Uzaklardan bakın şehrinize, terk edin kısa süreliğine... Emin olun bazen bir sokak satıcısının sözlerinde, bazen küçük bir çocuğun gözlerinde göreceksiniz çözümü. Hiç olmadık şeyler gelecek aklınıza.
Kalabalıklarını, denizini, trafiğini düşüneceksiniz anlamsızca.
Özleyeceksiniz, flu göreceksiniz.
Bazen sınırdışı edin kendi kendinizi!
Özleyin, flu görün....
Ama görün!
Bu kentin neye benzediğini bir de uzaktan görün!
