Tamamen tesadüfen, polisin gösterici öğrencileri acımasızca copladığı bu 6 Kasımda ODTÜdeydim.Yanımda ODTÜlü bir "delikanlı" vardı:Atilla Keskin...***Keskin, 1960larda ODTÜ İdari İlimler öğrencisiydi. 1969da Fikir Kulübü Başkanlığı yapmış, Hüseyin İnanla, Yusuf Aslanla, Sinan Cemgille, Deniz Gezmişle "çocuklar gibi şen" akınlara katılmıştı.Sonrası; El Fetih kampları... Diyarbakır Cezaevi... THKO davası...Keskin, Denizlerle aynı davada idamla yargılanmıştı.Derken "o güzel insanlar, o güzel atlara binip gittiler".Keskin ise idama uğurladığı yoldaşlarının ardından, 4 yıl daha içeride yattı, sonra sürgüne çıktı.Giderken kulaklarında arkadaşı Hüseyin İnanın idama giderken vasiyet ettiği "Oğlun olursa benim adımı koy" diyen sesi çınlıyordu.***Çeyrek asırdır dışarıda yaşayan Atilla Keskin 3 yıl önce "Acılara Yenilmeyen Gülümseyişler" (Güdaş, 1999) başlığıyla anılarını yazdı. Bir dönemin en insani ayrıntılarını bütün sıcaklığı ve içtenliğiyle tarihe kaydetti.Kitabı okuduğumdan beri buluşacağımız günü kolluyordum.Deniz Gezmiş ve THKO konusunda birlikte çalışmayı umuyordum.Nihayet geçen hafta TÜYAP için Türkiyeye geldi. Dün birlikte Ankara Karşıyaka Mezarlığına "eski dostlar"ı ziyarete gittik.Mezarlıklara alışmış adımları, Hüseyinin kabri başına geldiğinde durdu. İhtimal ki, 30 yıl önceki vasiyet çınladı kulağında...Hüseyini olduğu kadar, oğlunu, İnanını da düşündü uzun uzun...Mayısların lanetine ağladı.***ODTÜye gittik sonra...İlk fidanlarını diktiği ağaçlardan bir orman karşıladı kendisini...İdarenin kantininde "YÖKe hayır" yazılı afişler önünde çay içtik. Bir dönem Sosyalist Fikir Kulübü forumlarının yapıldığı amfiyi gezdik."Dağa çıkma kararı"nın alındığı yurtlardaki ünlü 201 - 202 nolu odaları ziyaret ettik.Rektörlüğün önünden geçerken eski bir eylemi yad ettik:Kalabalık bir grupla rektörlüğü işgal etmişlerdi. Polis binayı çevirmiş, teslim olmalarını bekliyordu. Oysa hazırlıklıydılar. Elektrik bölümü öğrencileri, yeraltından bütün binaları birbirine bağlayan dehlizlere lambalar döşemişti. Polis rektörlüğe girdiğinde, onlar çoktan dehlizden geçerek yurtlara dağılmış, pijamalarını giyip, ders çalışıyor konumunu almıştı bile...En çok stadyumda "Devrim" yazısının hala okunur halde duruyor olmasına şaşırdı. Tabii bir de çarşıdaki Amerikan markalarına...ODTÜnün ünlü "McDonalds eylemi"nden söz ettik.12 Eylül ve onun çocuğu YÖK, 20 yılda ne yaparsa yapsın, hepten apolitik bir üniversite yaratmayı başaramamıştı.***ODTÜden çıkarken 60ların türkülerini mırıldanıyordu.Ona gıpta etmedim dersem yalan olur:Türkiye tarihinin belki de en şanslı kuşağıydılar. Yeryüzü daha aydınlık olsun diye omuz omuza yürümüşler, yolda yoldaşlarını yitirmişlerdi. Ama her şeye rağmen gülümseyişleri acılarına yenilmemişti.Elimdeki kitabına düştüğü not, müjdeli bir sır gibiydi:"Henüz o güzel insanların tümü, o güzel atlara binip gitmediler." candundar@superonline.com Dün YÖKün kuruluş yıldönümüydü.Yan yana gelen bu üç harf, bizim kuşak için üniversitenin elimizden alınışının, bir dönemin kapanışının simgesidir.
