“Boşanacağım, eşimin sevgilisi evimizde”
“Eşimle bundan 5 yıl kadar önce severek evlendik. Bu evliliğimizden şu anda 4 yaşında olan bir oğlumuz var.
Evliliğimizin ilk 4 yılında hiçbir problem yoktu. Ancak bundan bir yıl kadar önce aramızda tartışmalar başladı.
Eşim sık sık eve geç saatlerde gelmeye başladı. Ben, ona verdiğim değerden dolayı o gelmeden yemek bile yemiyordum. Gece yarılarına kadar onun yolunu bekliyordum.
Geç saatlerde, geldiğinde de alkollü olduğundan selam bile vermeden yatak odasına gidip sızıyordu.
Tam bu sorunla uğraşırken, iki aydan bu yana yeni bir sorunla baş başa kaldım.
Bir hafta sonu, eşim ‘Bugün yemeğe eski bir arkadaşım gelecek. Hazırlık yapmanı istiyorum,’ dedi.
Ben de, o arkadaşına mahcup olmasın, diye elimden geleni yaptım.
Akşam yemeğe tek başına genç ve güzel bir kadın geldi.
Meğer bu kadın, eşimin fakülteden arkadaşı, hatta eski sevgilisiymiş. Sofrada bunlar birbirleriyle nasıl tanıştıklarını, o zamanlar birbirlerini ne kadar sevdiklerini, sonra nasıl ayrıldıklarını bile konuştular.
Kadın bana gülerek, ‘Eşinin peşinden çok koştum, ama o seni tercih etti,’ dedi.
Gece geç saatte, gitmek için kalktığında, Eşim, ‘Hayır, bu saatte seni hayatta bırakmam. Burada kal, yarın gidersin,’ dedi. Ben de mecburen ‘tabi kalabilirsiniz,’ dedim.
Ertesi sabah kalktığımda, eşim yanımda yoktu. Alt kattan gülme sesleri geliyordu.
Aşağı indim ki bunlar yine gayet samimi konuşuyorlar. Eşim, bana ‘Sen kahvaltıyı hazırla, biz biraz yürüyüş yapacağız,’ dedi.
Bir saat kadar sonra kahkahalarla geldiler. Kahvaltıda da sanki ben yokmuşum gibi davrandılar. Sonra eşim, kadını evine kadar bırakıp, döndü.
Ben sinirden ne yapacağımı şaşırdım. Ama hiçbir şey demedim. 2 aydan bu yana bu kadın, bazı hafta sonları bize geliyor ve bizde kalıyor.
Eşimle el şakaları bile yapıyorlar. Daha da önemlisi onları olmaması gereken bir durumda yakaladım. Sinirlerim altüst oldu. Size sadece bu kadarını anlatabiliyorum.
Geçen hafta kavga yaptık. ‘Artık bu kadın buraya gelmeyecek,’ dedim.
O da ‘Ne var bunda? O benim fakülteden arkadaşım. Onu istemezsen ben de giderim. Ne kadar kötü niyetlisin!’ dedi.
Ama bunların arasında bir şey olmadığını düşünmek, çok büyük saflık olur.
Boşanmak istiyorum. Bu durumda ne yapmalıyım?”
***
Yaşadıklarınıza katlanmanız hiç de kolay değil. Ne kadar üzüldüğünüzü anlıyorum.
Ancak, boşanmak gibi önemli bir kararı almadan önce çok iyi düşünmek gerekir. Çünkü anne ve baba sevgisine ihtiyacı olan bir oğlunuz var.
Mümkünse eşinizle birlikte bir aile danışma merkezine gitmenizi öneriyorum.
Umarım, eşiniz de oğlunuzun annesi ve babası ile birlikte büyümesinin öneminin farkındadır.
Ama tüm bu çabalarınıza rağmen evliliğiniz yürümez ise maddi, manevi tazminat ve nafaka talepli olarak boşanma davası açabilirsiniz.
***
Değerli okurlarım, görüş ve düşüncelerinizi açıkladığınız maillerinizden dolayı çok teşekkür ediyorum.
Sağlıklı ve mutlu kalın.
Cengiz Hortoğlu
