Cemal Süreya "Sonbahar sanattır, diğerleri mevsim."demiş. Sonbahar insanı bilgeleştirir, öğretir. Sonbahar yazı kışa bağlarken sizi hüzünle derinleştirir, çelişkileri alır ve içinde özümser. Hem yeşildir hem sarı hem soğuktur hem sıcak. Hem aşktır hem veda... İşte beni çıldırtan da bu denge... Diyalektiği bilmeyen için bu durumu anlamak daha da zor. Sizde de olur mu bilmiyorum, bazen yazmak da konuşmak da istemezsiniz. Saatlerdir sadece sonbahar yapraklarının yere düşüşünü izliyorum. Kendi hayatım da gelmiyor değil aklıma... Ben bazen hüzün okyanusunda kaybolduğumda şiire sığınırım.
Yalnızlık
"Bitmeyen yalnızlık
Düz bir ova
Terk edilmiş sevdasız
Yanaklarımda tütüyor gözyaşlarım
Kadife bir masaldı
Savruldu düş dağlarında gençliğim
Var olmakla yok olmak arası bir şey
Bilinmezler çıkmazında
Sonsuz bir aryayım
Yalnızca kendi duyduğum (Bu şiir Şimdi Tam Zamanı İsimli kitabımdan alınmıştır.)"
